Het gezin - 22. Feest

Dierbare broeders en zusters, goede dag!

Vandaag beginnen we aan een klein traject van nadenken over drie dimensies die om zo te zeggen klemtonen leggen in het levensritme van het gezin [d:413]: het feest, het werk, het gebed.

We beginnen met het feest. Vandaag hebben we het over het feest. En meteen stellen we dat het feest een uitvinding is van God. We herinneren ons uit het boek Genesis het slot van het scheppingsverhaal dat we gehoord hebben: “Op de zevende dag bracht God het werk dat Hij verricht had tot voltooiing. Hij rustte op de zevende dag van al zijn werk dat Hij verricht had. God zegende de zevende dag en maakte hem heilig, want die dag rustte God van al het werk dat Hij scheppend tot stand had gebracht” (Gen. 2, 2-3) [b:Gen. 2, 2-3]. God zelf leert ons het belang tijd te besteden aan het bewonderen en het genieten van wat werkend goed gedaan werd. Ik heb het over werk, maar natuurlijk niet alleen in de zin van beroep of vak, maar in de bredere betekenis: elke actie waardoor wij, mannen en vrouwen, kunnen bijdragen tot het scheppende werk van God.

Feest is dus niet hetzelfde als lui in de zetel liggen of dronken zijn van domme verstrooiing, neen feest is op de eerste plaats een liefdevolle en dankbare blik op goed gedaan werk; we vieren het werk. Ook jullie, pas getrouwde bruidsparen, viert nu het feest van de arbeid aan een mooie verlovingstijd: en dat is mooi! Het is de tijd om te kijken naar kinderen en kleinkinderen die opgroeien en daarbij denken: wat mooi! Het is de tijd van kijken naar ons huis, naar de vrienden die we ontvangen, naar de gemeenschap die ons omgeeft, en denken: wat goed! God heeft dat ook gedaan toen Hij de wereld schiep. En voortdurend doet Hij dat want God blijft scheppen, ook op dit ogenblik!

Het gebeurt dat een feest op een moeilijk of pijnlijk ogenblik valt en toch viert men “met de krop in de keel”. En zelfs dan, ook in die gevallen, vragen we aan God de kracht om het niet volledig zinledig te maken. Jullie, vaders en moeders, weten het wel: hoe dikwijls jullie, uit liefde voor de kinderen, in staat zijn ongenoegen op zij te zetten zodat zij het feest goed kunnen beleven, de goede zin van het leven kunnen ervaren! Daarin ligt veel liefde!

Ook in het bereik van de arbeid slagen we er soms in - zonder tekort te doen aan de plicht! – een sprankel feest "binnen te brengen": een verjaardag, een huwelijk, een nieuwe geboorte, of een afscheid, een nieuwkomer…, dat is belangrijk. Feest vieren is belangrijk. Het zijn ogenblikken van vertrouwelijkheid in het raderwerk van het productiegebeuren: dat doet ons goed!

Maar de echte feesttijd onderbreekt de beroepsarbeid en is heilig, want hij herinnert man en vrouw eraan dat ze naar Gods beeld gemaakt zijn, en die is geen slaaf van het werk, maar Heer, en dus mogen ook wij nooit slaven zijn van het werk, maar “heren”. Hierover bestaat een gebod, een gebod dat op allen betrekking heeft, niemand uitgesloten! En toch, we weten dat miljoenen mannen en vrouwen, ja zelfs kinderen slaven van het werk zijn! In deze tijd bestaan nog slaven, ze worden uitgebuit, werkslaven en dat gaat in tegen God en tegen de waardigheid van de menselijke persoon! De obsessie van de economische winst en het efficiëntisme van de techniek brengen de menselijke levensritmes in gevaar, want het leven heeft zijn menselijke ritmes. De tijd om te rusten, vooral op zondag, is er voor ons, zodat we kunnen genieten van wat men niet kan produceren of consumeren, van wat men niet kan kopen of verkopen. We zien daarentegen dat de ideologie van de winst en van de consumptie ook het feest wil verslinden: ook dat wordt soms herleid tot een “zaak”, een gelegenheid om geld te verdienen of uit te geven. Maar, is het daarvoor dat we werken? De gulzigheid van het consumeren, die verspilling meebrengt, is een slechte virus, onder meer omdat we daarna meer vermoeid zijn dan ervoor. Ze is schadelijk voor de echte arbeid, ze verbruikt het leven. De ontregelde ritmes van het feest maken slachtoffers, dikwijls jongeren.

Ten slotte, de tijd van het feest is heilig omdat God er op bijzondere wijze zijn woning heeft. De Eucharistie op zondag geeft aan het feest al de genade van Jezus Christus: Zijn aanwezigheid, Zijn liefde, Zijn offer, Zijn gemeenschap met ons, Zijn blijven bij ons… Zo krijgt elke realiteit haar volledige betekenis: het werk, het gezin, de vreugde en de lasten van elke dag, ook het lijden en de dood; alles wordt door de genade van Christus omgevormd.

Het gezin heeft een buitengewone gave om de echte waarde van de tijd van het feest te verstaan, richting te geven en te ondersteunen. Hoe mooi zijn de feesten in het gezin, ze zijn zeer mooi! In het bijzonder op zondag. Het is zeker geen toeval dat de feesten waarin plaats is voor heel het gezin diegene zijn die het best slagen!

Het gezinsleven, bekeken met de ogen van het geloof, schijnt ons meer dan de moeite die het kost. Het is een meesterwerk van eenvoud, mooi precies omdat het niet kunstmatig is, niet geveinsd maar bekwaam om alle aspecten van het ware leven in zich op te nemen. Het is een “zeer goede” zaak, zoals God zei aan het eind van de schepping van man en vrouw. (Gen. 1, 31) [[b:Gen. 1, 31]] Met andere woorden, het feest is een kostbaar geschenk van God, een kostbaar geschenk van God aan het gezin: laten we het niet verknoeien!