Inhoudsopgave

- Paus benadrukt "culturele kwaliteit" van het geloof

Vaticaanstad - Paus Benedictus XVI sprak woensdag tijdens de algemene audiëntie in de Paulus VI Hal over het leven en werk van Dominicus Guzman (1170-1221) [3400], stichter van de Orde der Dominicanen.

"Dominicus was er op gebrand", aldus de Paus, "dat zijn volgelingen een degelijke theologische opleiding zouden krijgen en stuurde ze daarom naar de universiteit." Ze legden zich toe op de studie van de theologie "gebaseerd op de heilige Schrift, maar met eerbiediging van de vragen die de rede opriep". Benedictus XVI moedigde priesters en leken aan "deze 'culturele kwaliteit' van het geloof te bevorderen, zodat de schoonheid van de christelijke waarheid meer gewaardeerd en het geloof waarlijk gevoed, versterkt en verdedigd wordt."

Een samenvatting:
Dominicus werd geboren in Caleruega (Spanje) en stamde uit een oude adellijke familie. Zijn vorming kreeg hij aan de beroemde school van Palencia. Na zijn priesterwijding werd hij kanunnik in zijn bisdom, Osma. Zijn bisschop Didacus zag vrij vlug Dominicus' spirituele kwaliteiten. Samen reisden zij naar het noorden van Europa om diplomatieke missies te vervullen voor de koning van Castilië. Tijdens die reis werd Dominicus zich bewust van de enorme uitdagingen waarvoor de Kerk van zijn tijd stond: de nog niet gekerstende volken in het noorden en de religieuze verscheurdheid in het zuiden van Frankrijk, waar enkele ketterse groepen actief waren.

Missioneren onder hen die het Evangelie niet kennen en het opnieuw evangeliseren van christelijke gemeenschappen werden Dominicus' grote doelen. Met zijn bisschop ging hij naar de paus om raad. Deze vroeg Dominicus zich te wijden aan prediking onder de ketterse Albigenzen, die een dualistische opvatting van de werkelijkheid hadden, met daarin twee gelijke scheppende machtsprincipes: goed en kwaad. Deze groep verachtte de materie als voortkomend uit het kwaad. Zij verwierp alle sacramenten en loochende de menswording van Christus en de verrijzenis van het lichaam. De Albigenzen hadden veel waardering voor het arme en strenge leven – in deze zin waren zij voorbeeldig – en bekritiseerden de rijkdom van de clerus van die tijd. Dominicus accepteerde de pauselijke missie met enthousiasme en realiseerde die met het voorbeeld van zijn eigen arme en strenge bestaan, met de prediking van het Evangelie en met het publieke debat. Aan deze prediking wijdde hij de rest van zijn leven. Zijn geestelijke zonen zetten zich in voor zijn andere dromen: de missie onder hen die Jezus nog niet kenden en de missie onder de stedelingen, vooral in universiteitssteden, waar nieuwe intellectuele tendensen een uitdaging betekenden voor het geloof van de ontwikkelden.

De grote heilige herinnert ons eraan dat in het hart van de Kerk steeds een missionair vuur moet branden, dat aandringt op missionering en waar nodig op een nieuwe evangelisatie. Christus is namelijk het kostbaarste goed. Alle mensen van alle plaatsen en tijden hebben het recht Hem te leren kennen en Hem lief te hebben! Het is troostend te zien dat ook in de Kerk van vandaag velen met vreugde hun leven inzetten voor dit hoogste ideaal: het verkondigen en getuigen van het Evangelie.

Mannen met dezelfde verlangens als Dominicus sloten zich bij hem aan. In Toulouse ontstond de orde van de predikbroeders. Gehoorzaam aan de richtlijnen van de Pausen van die tijd, gebruikte Dominicus de oude Regel van Augustinus en paste die aan aan de behoeften van het nagestreefde leven: prediken en daarbij van de ene naar de andere plaats gaan, om dan terug te keren naar de eigen kloosters, plaatsen van studie, gebed en gemeenschappelijk leven. Twee waarden waren volgens Dominicus onmisbaar voor een succesvolle evangelisatie: gemeenschappelijke leven in armoede en studie.

Dominicus wilde een religieuze orde van predikers-theologen. Hij wijst ons erop dat theologie een spirituele en een pastorale dimensie heeft die ziel en leven verrijken. Alle gelovigen kunnen een diepe innerlijke vreugde vinden in het overwegen van de schoonheid van de steeds actuele en levende waarheid die van God komt. Dominicus werd vrij snel na zijn dood heilig verklaard, in 1234. Hij toont ons twee onmisbare middelen voor vruchtbaar apostolisch werk. Ten eerste de door hem gecultiveerde Mariadevotie, die grote verdienste had door de verbreiding van het rozenkransgebed als school van geloof en vroomheid. Ten tweede geloofde Dominicus vast in de grote waarden van gebed en voorspraak om apostolisch werk werkzaam en succesvol te laten zijn.

Bron: katholieknieuwsblad.nl

Extra opties voor deze alinea

Reageer op deze alinea Deel op social media

Bericht

Paus benadrukt "culturele kwaliteit" van het geloof

30 augustus 2013

Van 1 tot en met 8 november: Dagelijks een volle aflaat voor de zielen in het vagevuur

30 oktober 2023

Catechismus in 2 jaar - Schema van de uitzendingen

19 oktober 2023

Waarom de milieuvriendelijke apostolische exhortatie van paus Franciscus niet overtuigend klinkt voor de gelovigen

18 oktober 2023

Paus publiceert exhortatie over kleine Thérèse van Lisieux

16 oktober 2023

Paus schrijft exhortatie over Sint Theresia van Lisieux

16 oktober 2023

bekijk overzicht