Inhoudsopgave

- Paastriduum - drie bewogen dagen

In zijn catechese tijdens algemene audiëntie van 4 april mediteerde paus Benedictus XVI over het Paastriduum. Het Paastriduum begint op Witte Donderdag. Omringd door het Volk van God hernieuwt de diocesane Herder met zijn priesters de belofte van de priesterwijding. Jaar op jaar is dat een moment van sterke kerkelijke communio dat het geschenk van het priesterschap onderstreept, dat Christus aan zijn Kerk naliet op de vooravond van zijn kruisdood. Voor iedere priester is dit een bewogen moment: dit vigilie van het lijden, waarin de Heer Zichzelf heeft gegeven, het Sacrament van de Eucharistie en het priesterschap. Dit is een dag die heel ons hart raakt.

In de Avondmis van Witte Donderdag treedt de christelijke gemeenschap het Paastriduum binnen en beleeft wat gebeurde tijdens het Laatste Avondmaal. In het Cenakel wilde de Verlosser in het sacrament van brood en wijn vooruitlopen op de verandering in zijn Lichaam en in zijn Bloed, op het offer van zijn leven: Hij loopt vooruit op zijn dood, Hij geeft vrijwillig zijn leven, Hij biedt het definitieve geschenk aan van Zichzelf voor de mensheid.

Na de Avondmis nodigt de liturgie de gelovigen uit in aanbidding van het Allerheiligste Sacrament te blijven en zo de agonie van Jezus in de tuin van Getsemane opnieuw te beleven. Wij weten dat de leerlingen hebben geslapen en de Heer alleen hebben gelaten. Ook vandaag de dag slapen wij, zijn leerlingen, maar al te dikwijls. In deze heilige nacht van Getsemané willen wij waakzaam zijn en de Heer niet alleen laten. Zo kunnen wij het mysterie van Witte Donderdag beter begrijpen, dat het drievoudige hoogste geschenk omvat: het priesterschap, de Eucharistie en het gebod van de agape-liefde.

Goede Vrijdag herdenkt de veroordeling tot en de kruisdood van Christus. Het is een dag van boete, gebed en deelname aan het Lijden van de Heer. Op het vastgestelde uur doorloopt de christelijke gemeenschap met hulp van het Woord van God en liturgische gebaren opnieuw de geschiedenis van de menselijke ontrouw aan het goddelijke plan; zij hoort het bewogen verhaal van de smartelijke Passie van de Heer. Aansluitend richt zij zich tot de hemelse Vader in een lang ‘gebed der gelovigen’, waarin alle noden van de Kerk en de wereld zijn opgenomen. De gemeenschap vereert het Kruis en nuttigt ter communio de heilige Gedaante, die vanaf de Avondmis van Witte Donderdag bewaard is.

Om het lijden van de Verlosser met grotere deelname opnieuw te beleven, heeft de christelijke traditie veelvuldige uitingen van volksvroomheid gecreëerd, waartoe de bekende Goede-Vrijdagprocessies behoren, met hun suggestieve riten die zich elk jaar herhalen. Maar er is ook de vrome kruiswegoefening, die ons het hele jaar door de mogelijkheid biedt ons steeds meer te verdiepen in het mysterie van het Kruis, om met Christus op die weg te gaan en zo innerlijk op Hem te gaan lijken. Wij kunnen zeggen: de kruisweg voedt ons op om de gekruisigde Jezus met de ogen van het hart te schouwen, zodat wij in zijn vlees ons eigen vlees herkennen. Juist daarin is de ware wijsheid van de christen gelegen: Hem willen volgen op de kruisweg zo eigen aan Goede Vrijdag.

Op Paaszaterdag zwijgt de liturgie. Het is dag van de grote stilte, die de christenen uitnodigt tot innerlijke overweging ter voorbereiding op het Paasvigilie. In vele gemeenschappen worden geestelijke inkeerdagen en mariaanse gebedsoefeningen georganiseerd om zich zo te verenigen met de Moeder van de Verlosser, die in een bevend vertrouwen de verrijzenis van de gekruisigde Zoon afwacht. In het Paasvigilie wordt de sluier der treurnis, die de Kerk door de dood en begrafenis van de Heer omhult, verscheurd door de uitroep van de overwinning: Christus is verrezen en heeft voor altijd de dood overwonnen!

Bezield vanuit een standvastig geloof zullen wij in het hart van het Paasvigilie de nieuw-gedoopten opnemen en onze doopbelofte hernieuwen. Zo ervaren wij dat de Kerk altijd leeft en zich verjongt, steeds mooi en heilig is omdat zij steunt op Christus, die verrezen is en niet meer sterft.

Het Paasmysterie dat wij in het Triduum Sacrum beleven, is niet alleen herinnering aan een voorbije werkelijkheid, maar actuele werkelijkheid: Christus overwint ook vandaag met zijn liefde de zonde en de dood. Het kwade in al zijn vormen heeft niet het laatste woord. De definitieve triomf is aan Christus, aan de waarheid en aan de liefde! Wanneer wij bereid zijn met Hem te lijden en te sterven, dan wordt zijn leven het onze (Rom. 6, 9) [b:Rom. 6, 9]. Op deze zekerheid berust ons christelijk bestaan.

(Samenvatting Sef Adams)

Extra opties voor deze alinea

Reageer op deze alinea Deel op social media

Bericht

Paastriduum - drie bewogen dagen

15 maart 2010

Van 1 tot en met 8 november: Dagelijks een volle aflaat voor de zielen in het vagevuur

30 oktober 2023

Catechismus in 2 jaar - Schema van de uitzendingen

19 oktober 2023

Waarom de milieuvriendelijke apostolische exhortatie van paus Franciscus niet overtuigend klinkt voor de gelovigen

18 oktober 2023

Paus publiceert exhortatie over kleine Thérèse van Lisieux

16 oktober 2023

Paus schrijft exhortatie over Sint Theresia van Lisieux

16 oktober 2023

bekijk overzicht