Inhoudsopgave

- Ontmoetingen met Pasen

Tijdens de algemene audiëntie van 11 april, op het nog steeds met Nederlandse bloempracht versierde Sint-Pietersplein, sprak paus Benedictus XVI over de betekenis van Pasen. In deze dagen van het octaaf van Pasen herdenkt de liturgie de verschillende verschijningen van de verrezen Heer aan de leerlingen en zijn ontmoetingen met hen: met Maria Magdalena en de andere vrouwen, die zeer vroeg in de morgen op de dag na de sabbat naar het graf gingen; met de apostelen, ongelovig bijeen in het Cenakel; met Thomas en de andere leerlingen. Deze verschijningen vormen voor ons een uitnodiging de fundamentele boodschap van Pasen te verdiepen en een aansporing opnieuw de geestelijke weg te gaan van de velen die Christus hebben ontmoet en herkend in deze dagen na de Paasgebeurtenissen. Over deze verhalen geven de Kerkvaders ons vele waardevolle inzichten, die helpen om de grote waarheid van de Verrijzenis dieper te begrijpen.

De evangelist Johannes vertelt hoe na het nieuws van Maria Magdalena, Petrus en de door Jezus beminde leerling snel naar het graf lopen en hoe beiden trachtten daar het eerst aan te komen (Joh. 20, 1-10) [b:Joh. 20, 1-10]. De kerkvaders zagen in deze ‘wedloop’ een uitnodigende vorm van ‘wedijver’, die rechtmatig is tussen gelovigen: ijver in het zoeken naar Christus.

Maria Magdalena vindt en herkent de Heer als Hij haar bij haar naam roept (Joh. 20, 11-18) [b:Joh. 20, 11-18]. Zo kunnen ook wij de Heer vinden, wanneer wij werkelijk naar Hem op zoek zijn. Dan komt Hij ons zelf tegemoet, maakt zich aan ons kenbaar en roept ons inwendig bij onze naam.

Dan het verhaal van de ontmoeting van de verrezen Heer met de twee leerlingen van Emmaüs (Lc. 24, 13-35) [b:Lc. 24, 13-35], die na de dood van de Meester vertwijfeld en gedesillusioneerd weggingen uit Jeruzalem. Met hen liep Hij mee, in hen maakte Hij het hart brandend, hen leerde Hij de Schriften te begrijpen en aan hen maakte Hij zich kenbaar door het brood te nemen, te zegenen, te breken en hun toe te reiken. Over deze episode zegt Sint Augustinus: “Zij konden Hem herkennen, omdat zij Hem aan tafel nodigden, omdat zij Hem hun liefde toonden” (Disc. 232,VII). Wij herkennen Hem, wanneer wij een innige ontmoeting met Hem mogen hebben: wanneer wij Hem zien met ons hart.

In de proloog van de Handelingen van de Apostelen bevestigt Lucas dat de Heer verrezen is: “Na zijn sterven toonde Hij hun met vele bewijzen, dat Hij in leven was. Hij verscheen hun gedurende veertig dagen” (Hand. 1, 3) [b:Hand. 1, 3]. Jezus Christus toont zich aan de zijnen als: Hij die leeft. Maar Hij is niet eenvoudig terug gekeerd in zijn vorige leven - zoals Lazarus in een leven dat dan weer op een bepaalde tijd met de dood eindigt -, maar Hij is overgegaan in een nieuw en definitief leven. Zijn leven, zijn nieuwe leven is geen terugkeer, maar overgang, weg in het nieuwe en definitieve. Dat betekent ook dat wij niet in staat zijn Hem te herkennen door achterwaarts te gaan, maar wel door voorwaarts te gaan en die nieuwe relatie met Hem te zoeken, die voortkomt uit het geloof in de verrijzenis.

Bij Thomas wordt dat als volgt voorgesteld: Terwijl Maria Magdalena Hem tracht vast te houden, Hem te omarmen, Hem tracht terug te nemen in het vorige leven, zegt Hij haar: “Houd Mij niet vast, want Ik ben nog niet opgestegen naar mijn Vader´ (Joh. 20, 17) [b:Joh. 20, 17]. Dus, jij Maria kunt Mij niet vasthouden omdat ik eigenlijk alleen maar aan te raken ben in het opstijgen naar de Vader. Dit is heel verrassend, omdat Hij later aan Thomas feitelijk zegt: “Kom hier met uw vinger… steek uw hand uit en leg die in mijn zijde” (b:Joh. 21, 27). Hij wijst Thomas op zijn wondtekens, opdat hij zou zien dat Hij als Verrezene de wondtekens heeft behouden en dus voortdurend ons lijden begrijpt en dit als Verrezene draagt tot bij God. Maria Magdalena wenste de Heer te omarmen alsof er niets was gebeurd, alsof Hij was teruggekeerd naar hetzelfde leven dat hij had geleefd. Nee, Hij is door de dood gegaan naar een nieuw en definitief leven, en de wonden van zijn lijden zijn het teken van die definitieve overwinning over de dood. Zo heeft Thomas Hem eigenlijk herkend óver het menselijke weer terugkennen heen. Thomas herkende Hem als “mijn Heer en mijn God” (Joh. 20, 28) [b:Joh. 20, 28]. Daarom bidden wij dat wij in het geloof en in de liturgie Hem zo mogen aanraken en Hem dan herkennen en erkennen als “mijn Heer en mijn God”.

Zoals Maria Magdalena, zoals Thomas en de andere apostelen zijn wij geroepen getuigen te zijn van de dood en de verrijzenis van de Christus in heel de wereld: “Wij hebben de Heer gezien!” (Joh. 20, 25) [b:Joh. 20, 25]. Nog een keer: Zalig Pasen aan u allen!

(Samenvatting Sef Adams/KN)

Extra opties voor deze alinea

Reageer op deze alinea Deel op social media

Bericht

Ontmoetingen met Pasen

15 maart 2010

Van 1 tot en met 8 november: Dagelijks een volle aflaat voor de zielen in het vagevuur

30 oktober 2023

Catechismus in 2 jaar - Schema van de uitzendingen

19 oktober 2023

Waarom de milieuvriendelijke apostolische exhortatie van paus Franciscus niet overtuigend klinkt voor de gelovigen

18 oktober 2023

Paus publiceert exhortatie over kleine Thérèse van Lisieux

16 oktober 2023

Paus schrijft exhortatie over Sint Theresia van Lisieux

16 oktober 2023

bekijk overzicht