Benedictus XVI: In het Heilig Land is er plaats voor iedereen
Inhoudsopgave
- Benedictus XVI: In het Heilig Land is er plaats voor iedereen
Dit zei de Paus in zijn homilie tijdens de H. Mis die hij in Jeruzalem, in de vallei van Jozafat [3356] opdroeg in open lucht. Met deze uitspraak betreurde hij de uittocht van de christenen uit het land. “Ik zou hier zonder omwegen willen spreken over de tragische realiteit – die ongetwijfeld een reden tot bezorgdheid is voor iedereen die van deze Stad en dit Land houdt – van het vertrek van zoveel leden van de christengemeenschap gedurende de laatste jaren.”
“Het is begrijpelijk dat bepaalde redenen velen – vooral jongeren – aanzetten tot de beslissing om te emigreren, doch blijft het een feit dat dit besluit werkelijk een culturele en spirituele verarming is voor de Stad.” Hiermee nam de Paus een thema op dat de Latijnse patriarch van Jeruzalem dierbaar is, maar ook de bisschoppen van heel het Midden Oosten.
“Ik wil vandaag herhalen wat ik reeds bij andere gelegenheden gezegd heb: in het Heilig Land is er plaats voor iedereen!”
“Ik heb de burgerlijke autoriteiten gevraagd de aanwezigheid van de christenen hier te respecteren en te steunen en ik wil u ook de solidariteit, de liefde en steun van heel de Kerk en van de Heilige Stoel verzekeren.”
Vervolgens vertrouwde Benedictus XVI de inhoud van zijn gebed voor alle christenen toe, waarbij hij de vrijheid benadrukte “die voortkomt uit vergeving”: “Mijn gebed voor u vandaag is dat u dag na dag de tekenen van Gods Voorzienigheid en oneindige Barmhartigheid kan blijven ‘zien en erkennen in het geloof’, dat u met vernieuwd geloof en vernieuwde hoop kan blijven ‘luisteren’ naar de bemoedigende woorden van de prediking der apostelen en de bronnen van de genade in de sacramenten kunt ‘aanraken’ om voor de anderen de belofte van een nieuw begin te belichamen, van de vrijheid die voortkomt uit vergeving, van het innerlijk licht en de vrede die genezing en hoop kunnen brengen in de meest duistere menselijke realiteiten”.
Benedictus XVI nodigde de christenen van het Heilig Land uit terug te keren naar het lege graf, naar de basiliek van de verrijzenis: “Bevestigen wij ons geloof in de overwinning van het leven en bidden wij opdat iedere ‘zware steen’ die ons hart sluit en onze totale aanhankelijkheid aan de Heer met geloof, hoop en liefde blokkeert, in stukken moge vliegen door de kracht van het licht en het leven dat zich op de eerste Paasmorgen vanuit Jeruzalem over de hele wereld verspreid heeft. Christus is verrezen, alleluia! Hij is waarlijk verrezen, alleluia!” De universele roeping van de Stad Jeruzalem voor een cultuur van verzoening en vrede
In dezelfde homilie insisteerde Benedictus XVI op de universele roeping van Jeruzalem. De Paus ziet er zelfs een leerschool in om te leren leven als wereldburger: “Deze stad is als een microkosmos van onze wereld als zij overeenkomstig haar universele roeping wil leven. Zij moet een plaats van onderricht zijn in universaliteit, respect voor de anderen, dialoog en wederzijdse verstandhouding; een plaats waar vooroordelen, en de onwetendheid en angst die ze voeden, tot mislukken gebracht worden door eerlijkheid, recht en het streven naar vrede.”
De Paus roept op tot verspreiding van verzoening en vrede vanuit Jeruzalem: “Er zou binnen deze muren geen plaats mogen zijn voor geweld, bekrompenheid, verdrukking en wraak. Zij die geloven in een barmhartige God – of zij zich joden, christenen of moslims noemen – moeten de eersten zijn om deze cultuur van verzoening en vrede te promoveren, zonder zich te laten ontmoedigen door de pijnlijke traagheid van de vooruitgang noch door de zware last van de herinneringen aan het verleden”.
De christenen in het Heilig Land zijn geroepen tot harmonie, wijsheid en evenwicht
Paus Benedictus XVI droeg deze Mis op onder de goudkleurige vestingmuren van Jeruzalem, die in het avondlicht baadden, in de vallei van Josafat aan de voet van de Olijfberg: deze plaats is door de franciscanen ingericht en is een plaats voor eucharistievieringen voor duizenden pelgrims. Een mooie liturgie die rustig verliep, twee uur, en waarin Latijn, Arabisch, Hebreeuws en andere talen harmonieus met elkaar afwisselden.
“Christenen van het Heilig Land, u bent geroepen niet alleen als een licht dat gelovig getuigt ten bate van de universele Kerk maar ook als gist dat harmonie brengt, wijsheid en evenwicht in het leven van een samenleving die traditioneel pluralistisch is, uit vele volken bestaat, multireligieus is en nog steeds zo is.”
De Paus heeft zijn homilie geplaatst onder het teken van Christus’ verrijzenis: “Christus is verrezen, alleluia! Met deze woorden groet ik u met grote genegenheid (...) Het is mijn vreugde deze Eucharistie te kunnen vieren met u, die de Kerk zijt van Jeruzalem”.
“Wij zijn bijeen aan de voet van de Olijfberg waar onze Heer gebeden en geleden heeft, waar Hij voor deze Stad geweend heeft uit liefde voor haar en door het verlangen dat zij Hem die haar vrede kon geven (Lc. 19, 42) [[b:Lc. 19, 42]] zou erkennen. Vanaf deze plaats is Hij teruggekeerd naar de Vader, heeft Hij voor het laatst aan Zijn apostelen en aan ons Zijn zegen gegeven op aarde. Laten wij deze zegen vandaag ontvangen.”
Maar de sfeer die de Paus opriep was ook die van Pinksteren, van de gave van de Geest de Vertrooster: “Als opvolger van de heilige Petrus, ben ik in zijn voetsporen getreden om te midden van u de verrezen Christus te verkondigen, u in het geloof van uw vaderen te bevestigen en de vertroosting over u af te smeken die de gave is van de Paracleet”.
De Paus maakte melding van “de moeilijkheden, frustraties, beproevingen en het leed” dat zij “omwille van de conflicten hebben moeten ondergaan” en de “bittere ervaringen” van gezinnen “die moesten verhuizen”.
“Ik hoop dat mijn komst hier aangevoeld wordt als een teken dat u niet vergeten wordt, dat uw volhardende aanwezigheid en getuigenis in Gods ogen ten zeerste gewaardeerd worden en belangrijk zijn voor de toekomst van dit Land.”
In zijn commentaar op de brief van Paulus aan de Kolossenzen, sprak de Paus deze oproep tot hoop uit: “De heilige Paulus, sterke heraut van de christelijke hoop, wist goed wat de prijs is van deze hoop, wat zij kost aan lijden en vervolging omwille van het Evangelie, toch heeft hij nooit de overtuiging opgegeven dat de verrijzenis van Christus het begin is van een nieuwe schepping”.
“De oproep van Paulus ‘te zoeken wat boven is’ moet onophoudelijk in ons hart weerklinken.”
“In deze Heilige Stad waarin het Leven de dood overwonnen heeft, waar de Geest gegeven werd als belofte van een nieuwe schepping, moet de hoop altijd opnieuw strijd voeren tegen de wanhoop, tegen frustratie en cynisme, terwijl de vrede die een gave Gods is en waartoe Hij ons oproept, bedreigd blijft door egoïsme, conflicten, verdeeldheid en de last van de fouten uit het verleden.”
De Paus nodigde de christengemeenschap van deze Stad uit te getuigen “van de kracht van vergeving” en “de diepste natuur van de Kerk” zichtbaar te maken “die erin bestaat een teken en sacrament te zijn van een verzoende mensheid, vernieuwd en verenigd in Christus, de nieuwe Adam”.
Om RK Documenten te kunnen verbeteren is uw reactie zeer waardevol. Heeft u aanmerkingen of suggesties voor verbeteringen of bent u een fout tegen gekomen? Laat het ons weten.
Naar de oude site