De bisschoppensynode in Rome [d:223] verliest zich over het algemeen niet in doctrinaire kwesties. Dat maakte ruimte vrij voor verfrissend concrete pastorale adviezen en voorstellen in de voordrachten van de deelnemende bisschoppen. Is het niet een wat esoterische afzondering als vierhonderd bisschoppen, bijbelexperts en vertegenwoordigers van andere religies discussiëren over hoe snel lectoren de Heilige Schrift lezen, terwijl er een wereldwijde crisis gaande is en Amerika voor een cruciale verkiezing staat? De katholieke commentator John Allen beschrijft de betekenis van de bisschoppensynode in het Vaticaan over 'Het Woord van God in het Leven en de Missie van de Kerk' hier tamelijk karikaturaal. En dat beseft hij zelf ook, want even later schrijft hij: "Soms is de manier waarop mensen de bijbel lezen, bepalend voor de uitslag van verkiezingen." En dan geeft hij weer waar het echt om gaat in deze drie weken: benadrukken dat de bijbel fundamenteel is, een toetssteen voor het katholiek geloven en leven, zonder van katholieken fundamentalisten te maken. Volgens kardinaal Pell van Sydney, een van de drie leden van het presidium en deelnemer aan vier eerdere synodes, is de kerkvergadering deze keer "het minst verdeeld" over deze globale algemene doelstelling. Dus brachten de meeste sprekers praktische, pastorale punten naar voren in hun voordrachten.
Uit het hoofd
Bij de zesde sessie, vorige week donderdagmorgen, was de focus gericht op de bijbelse vorming van seminaristen en het op peil brengen van de exegese van de Schrift. Verschillende sprekers kwamen met het advies om "de bijbel uit het hoofd te leren" en leken nooit te ontmoedigen om "liefhebbers van het Woord te worden". Kardinaal Dziwisz van Krakow stipte de misstand aan dat priesterstudenten in seminaries de tekst van de Schrift zien als een "studieobject", zonder de "spirituele dimensie" in ogenschouw te nemen. De Schrift wordt zo niet een woord voor hun leven. De kracht van het Woord, dat in staat is mensen te veranderen, te bekeren, ontdekken zij niet in de Heilige Schrift. We moeten, aldus de kardinaal, de vorming van de priesters opnieuw onder de loep nemen. het Volk van God heeft priesters nodig die een passie hebben voor het Woord en voor het dienen. "Dat is een van de noodzakelijke voorwaarden voor de nieuwe evangelisatie die Johannes Paulus II zo na aan het hart lag", zei de voormalige secretaris van de Poolse paus.
De kracht van het Woord
Een praktische richtlijn om de gelovigen met de bijbel te bereiken gaf bisschop Vincent Ri Pyung-ho van Jeonju (ZuidKorea) . Sinds zijn aanstelling als bisschop had hij er een gewoonte van gemaakt te proberen alle Bijbelse lezingen van de dagelijkse Mis in zich op te nemen. "Meestal is het bij het preken voor mij genoeg de woorden van God voor zichzelf te laten spreken", vertelde hij. "Dan begrijpen de mensen mij heel goed en ze zijn blij rechtstreeks het Woord van God te horen dat hen beschermt." Hij suggereerde dan ook bij de opleiding van toekomstige priesters een zekere tijd in te ruimen voor het van buiten leren van de bijbel. Verrassend was de bekentenis van bisschop Emmanuel Lafont van Frans Guyana dat hij ervaren had dat het Woord vooral vruchtbaar is voor de kleinen en de nederigen. Hoewel hij aan het Bijbels Instituut te Rome een titel haalde in de studie van de Heilige Schrift, zei hij: "Het waren vooral de armen die mij echt lieten kennis maken met de kracht van het Woord." Hij noemde de armen "werkelijk ontvankelijk voor het Woord van God". Daarom zou de Kerk altijd acht op hen moeten slaan bij het lezen van de Schrift. "Ik vraag aan deze synode een groot vertrouwen· te hebben in de manier waarop nederige mensen en leken in het algemeen het Woord welkom heten. Mijn grootste angst is niet dat zij een fout maken als ze de Bijbel lezen, maar dat ze hem niet lezen en dat wij hun door al te veel waarschuwingen ervan weerhouden liefhebbers van het Woord te worden."
Bijbel en gezin
In de volgende zitting, die door de Paus werd bijgewoond, concentreerde de discussie zich onder meer op de rol van de Bijbel in de gezinnen en in het Heilige Land. Kardinaal Ennio, voorzitter van de Pauselijke Raad voor het Gezin [d:93] sprak over de noodzaak het Woord van God een plaats te geven in het leven van de gezinnen. Hij opperde dat de Bijbel een deel van het leven in gezinnen zou kunnen uitmaken door het volgen van "het liturgische jaar door middel van de dagelijkse Evangelielezing of op zijn minst de zondagse lezing. Dan is het raadzaam daaruit een spreuk te kiezen om te onthouden of als leidraad te nemen voor de dag of voor de week. Het kost niet veel tijd", stelde de kardinaal. "Een paar minuten zijn al genoeg om samen te bidden en luisteren, om samen een voornemen te formuleren voor dagelijkse activiteiten en realties en dat op het goede moment naar voren te brengen in een spontaan familiegesprek. als men het Woord maar een keer per week hoort, gaat het over een langere periode mee en kan het fungeren als een voorbereiding of een voortzetting en toepassing van de zondagse parochiemis."
Politiek en ideologie
Vorige week vrijdagmorgen schetste Fouad Twal, Latijns patriarch van Jeruzalem, hoe het conflict tussen de Israëli's en de Palestijnen gevolgen heeft voor de manier waarop Arabische christenen de Bijbel lezen. Het conflict tussen de twee volken creëert problemen in het lezen en begrijpen van bepaalde passages. "Zo ondervinden Arabische christenen vaak moeilijkheden bij het lezen van het Oude Testament", stelde de patriarch. "Niet vanwege het Woord van God, maar door de politieke en ideologische interpretaties." Mgr. Twal noemde ook twee principes om die politieke en ideologische interpretatie te ontwijken. "Allereerst zouden christenen het Woord van God moeten lezen en interpreteren in het licht van Christus. Jezus zei: 'Denk niet dat ik gekomen ben om de wet en de profeten op te heffen. Ik ben niet gekomen om ze op te heffen, maar om ze te voltooien.' Christus trok zich terug en verzamelde alle categorieën van het Oude Testament in zichzelf om ze een nieuwe impuls en betekenis te geven." Een tweede principe voor interpretatie is de Kerk. Elke uitleg buiten de Kerk is volgens Twal "een gevaarlijke".
Applaus
De synode wil in zijn beraadslagingen verder reiken dan wat katholieke bisschoppen naar voren brengen. Uitdrukkelijk was er ook plaats voor de mening van joodse, orthodoxe en protestantse vertegenwoordigers. Het eerste applaus op de bisschoppensynode was vorige week merkwaardig genoeg voor Robert Welsh, een protestantse dominee. Welsh, president van de Raad voor Christelijke Eenheid van Discipelen van Christus, sprak vorige week donderdag zijn wens uit dat de synode ook voor niet-katholieken vernieuwend zal zijn. Het thema van de synode is in zijn ogen "van centraal belang voor het leven van de hele Kerk". Volgens Welsh is christelijke eenheid "het hart van het Evangelie. Scheiding in het Lichaam van Christus is een schandaal voor God en voor de wereld". De bestaande verscheidenheid in de vormen van Eucharistie vieren is volgens de dominee "een continue ontkenning van de kracht van het Kruis om te genezen, te verzoenen en een te maken". Welsh hoopt dan ook dat de synode zich diep zal bezinnen op de relatie tussen "het Woord van God, de Eucharistie en de eenheid van alle christenen in het Lichaam van Christus". Hij beloofde te bidden dat "deze synode niet alleen vernieuwing zal brengen voor het leven van de katholieke Kerk, maar dat de vergadering ook voor de hele Kerk van belang is door een impuls te geven aan de oecumene en de gezamenlijke roeping om de evangeliseren". Na Welsh kwam opnieuw een vertegenwoordiger van de protestantse Kerken aan het woord, de Lutherse bisschop Gunnar Stalsett van Oslo. Ook hij oogstte applaus voor zijn op de actualiteit toegesneden voordracht. Illustratief waren zijn laatste samenvattende woorden: "Globalisering van verlangen en wanhoop vragen om globalisering van Verlossing en hoop."
Om RK Documenten te kunnen verbeteren is uw reactie zeer waardevol. Heeft u aanmerkingen of suggesties voor verbeteringen of bent u een fout tegen gekomen? Laat het ons weten.
Naar de oude site