Naar de oude site
Letland: Boleslavs Sloskans, een vervolgde bisschop op weg naar zaligverklaring
Inhoudsopgave
- Letland: Boleslavs Sloskans, een vervolgde bisschop op weg naar zaligverklaring
De met bloemen versierde foto van een bisschop stond in de katholieke kathedraal van de H. Jakobus te Riga (Letland), toen paus Franciscus zich daar begaf om te bidden en de “ouden” te ontmoeten die onder de vervolging trouw gebleven waren aan Christus. Het gaat om de eerbiedwaardige Boleslavs Sloskans, in 1926 in het geheim priester gewijd en het jaar daarop gearresteerd, naar Siberië gedeporteerd en gefolterd. Hij zal in 1933 uitgewisseld worden tegen een sovjet spion … daarna … door de nazi’s naar Duitsland gedeporteerd. Hij stierf in België waar hij zich inzette voor de Letse bannelingen.
Zijn geloofsweg en zending zeggen veel over het lijden van de christenen in Letland, die twee bezettingen hebben gekend: van de nazi’s en de sovjets.
De website van het bisdom Riga geeft aan dat hij geboren wordt op 31 augustus 1893 bij Stirniene. Op 21 januari 1917 wordt hij priester gewijd. Op 10 mei 1926 wijdt bisschop Michel d’Herbigny (1880-1957), een Franse jezuïet, oriëntaals theoloog en geheim katholiek bisschop in Rusland, hem in naam van paus Pius XI, in het geheim tot bisschop, in de Franse kerk Saint-Louis in Moskou.
Op 13 augustus 1926 wordt Mgr. Sloskans benoemd tot apostolisch administrator van Mogilev en Minsk.
In september 1927 wordt hij gearresteerd en naar werkkampen gestuurd op de Solovetski eilanden, aan de Witte Zee. Later, naar Siberië. Ten onrechte beschuldigd, wordt de bisschop in 17 sovjet gevangenissen gefolterd, brutaal vernederd en tot bloedens toe geslagen.
Hij blijft wekenlang liggen in een donkere kamer, blootgesteld aan de brutale wreedheden van de wacht, aan honger en dorst. Een diep geloof helpt hem zijn kruisweg te dragen.
Hij wordt op 22 januari 1933 naar Letland gerepatrieerd, in uitwisseling met een sovjet spion, die door de Letse regering opgesloten wordt. De bisschop komt aan in het centraal station van Riga waar hij onthaald wordt door de apostolische nuntius Antonino Zecchini, vertegenwoordigers van de regering, afgevaardigden van de Saeima, studenten en anderen.
Na zijn bevrijding is bisschop Sloskans, professor aan het seminarie in Riga, later aan de faculteit van theologie aan de universiteit van Letland. De mensen die hem ontmoeten zijn diep onder de indruk van zijn ware heiligheid. Er gaat vrede, nederigheid, eenvoud en diepe liefde van hem uit.
Op het einde van de Tweede Wereldoorlog, deporteren de nazi’s drie bisschoppen naar Duitsland: Boleslavs Sloskans, Jazeps Rancans et Antonijs Urbšs.
Dank zij de Duitse bisschoppen worden de drie Letse bisschoppen echter bevrijd en komen aan in Beieren waar zij tot het einde van de oorlog blijven.
Eind 1946, verhuist Mgr. Sloskans naar Schilde in België waar hij de leiding neemt van het nieuwe Letse seminarie. Hij draagt zorg voor een veertigtal studenten van de katholieke universiteit van Leuven. De bisschop woont dan in het klooster op Keizersberg in Leuven, waar hij zich bezighoudt met het geestelijk en stoffelijk welzijn van de plaatselijke Letten.
Zijn diepe vroomheid, oprechtheid en nederigheid wekken verwondering. Elke ontmoeting met hem is als een bijzonder geestelijk avontuur. Hij is een voorbeeld van geduld en van de wil om te lijden. Hij vergeeft vooral zijn vervolgers en bidt voor hen.
Mgr. sterft op zaterdag 18 april 1981, op de leeftijd van 87 jaar. Men vertelt dat hij op het ogenblik van zijn dood getuige is van de Goddelijke Barmhartigheid: tijdens het lied van het Salve Regina, verandert zijn gezicht en wordt uiterst schitterend. Hij heft de ogen ten hemel. De getuigen vergelijken hem met de transfiguratie van Jezus. Bij de laatste woorden “... post hoc exilium ... O Clemens”, verlaat hij dit leven.
Op 10 oktober 1993 worden zijn relieken overgebracht naar Letland en bijgezet in de crypte van de basiliek van de Tenhemelopneming in Aglona, waar paus Franciscus deze maandagnamiddag de H. Mis celebreerde. Toen werd de Mis opgedragen door bisschop Janis Pujats – kardinaal geworden – in aanwezigheid van alle Letse bisschoppen en officiële vertegenwoordigers van Letland en België.
Op 14 april 2000 aanvaardt Rome, het proces voor de zaligverklaring, te openen. Het verzamelde materiaal wordt naar Rome opgestuurd waar het door een bijzondere commissie, samengesteld uit 9 theologen, onderzocht wordt. Op 8 november 2004 wordt unaniem gestemd over het leven en de bewonderenswaardige werken van de Letse bisschop. Op 14 december 2004 wordt de stemming goedgekeurd door een bijzondere commissie, samengesteld uit 24 kardinalen en wordt de bisschop Dienaar Gods genoemd.
Op 20 december 2004, wordt het decreet over de heldhaftigheid van zijn deugden door de heilige paus Johannes Paulus II goedgekeurd: bisschop Sloskans wordt eerbiedwaardig verklaard.
Een wonder zal zijn zaligverklaring toelaten. Er wordt in België een geval werd gesignaleerd en de commissie van 3 Belgische artsen verklaart dat de genezing wetenschappelijk onverklaarbaar is. Momenteel onderzoekt een commissie van 5 artsen het geval in Rome.
Vert. Maranatha-gemeenschap
Bron: zenit.org
Extra opties voor deze alinea
Reageer op deze alinea Deel op social media
Bericht
Letland: Boleslavs Sloskans, een vervolgde bisschop op weg naar zaligverklaring
24 september 2018