Boodschap van Paus Franciscus voor de eerste Werelddag voor de Armen
Inhoudsopgave
- Boodschap van Paus Franciscus voor de eerste Werelddag voor de Armen
“Paus Franciscus suggereert de gedoopten en gemeenschappen concrete gebaren te stellen ter gelegenheid van de eerste Werelddag van de armen [d:456], die door Misericordia et Misera [6534] vastgelegd werd op de 33e zondag in de Tijd door het Jaar en dus zal gevierd worden op 19 november 2017.
Eerste Werelddag: de boodschap
De Paus benadrukt dat deze eerste boodschap voor deze eerste Werelddag [6585] wordt gepubliceerd op deze 13e juni, de liturgische gedachtenis van de grote franciscaanse Kerkleraar en vriend van de armen, de heilige Antonius van Padua (1195 -1231) – uit Lissabon, Portugal. De boodschap [6585] heeft een vers van Sint-Jan als titel: “Laten wij niet liefhebben met woorden maar met daden”.
De Paus nodigt uit de 19e november te laten voorafgaan door een week met “vele momenten van ontmoeting en vriendschap, solidariteit en concrete hulp”.
Hij suggereert meer bepaald armen uit te nodigen voor de Eucharistie: “Armen en vrijwilligers uitnodigen om die zondag samen deel te nemen aan de Eucharistie, zodat de viering van het hoogfeest van Christus, Koning van het Heelal [d:168] nog authentieker zou blijken de zondag daarop”.
Hij vraagt een “ontmoeting” met de armen van de buurt: “Als in onze wijk armen wonen die bescherming en hulp zoeken, laat ons dan die zondag toenadering tot hen zoeken: het zal een gunstig moment zijn om de God te ontmoeten die wij zoeken”.
De Paus ziet in deze viering een echte bijdrage aan de “evangelisatie” van de wereld. Het is ook een gelegenheid, benadrukt de Paus, het Onze Vader te herontdekken als “gebed van de armen”.
Zoals de Paus in het Jubeljaar van de Barmhartigheid [d:426] insisteerde op de “werken” van barmhartigheid, zo insisteert hij hier op het concrete van de liefde: “liefde laat geen uitvlucht toe”.
Een echte ontmoeting
Volgens de Paus zijn de armen “het lichaam van Christus” en hij benadrukt het belang van een echte “ontmoeting” met hen: “Als wij Christus werkelijk willen ontmoeten, is het noodzakelijk dat wij Zijn Lichaam aanraken in het lichaam van de armen dat met wonden bedekt is, in antwoord op de sacramentele communie die wij in de Eucharistie ontvangen. Het Lichaam van Christus, dat in de heilige liturgie gebroken wordt, laat zich door meegedeelde naastenliefde terugvinden op het gelaat en in de persoon van de zwakste broeders en zusters”.
Meer nog, de Paus roept de gedoopten op “de arme Christus” te volgen en de evangelische raad van armoede te beleven in het voetspoor van Franciscus van Assisi.
Wat op het spel staat, schrijft de Paus, is een verandering van de geschiedenis: voor “een doeltreffende bijdrage aan de verandering van de geschiedenis, door ware ontwikkeling te promoveren, is het nodig de schreeuw van de armen te horen en ons in te zetten om hen uit hun situatie van marginalisatie te doen treden”.
De Paus klaagt een “veralgemeende onverschilligheid” aan: armoede is “het resultaat van sociale onrechtvaardigheid, morele ellende, de gierigheid van een minderheid en veralgemeende onverschilligheid”.
De Paus doet in het bijzonder een oproep tot bisschoppen, priesters, diakens “die door hun roeping de zending hebben de armen te ondersteunen”, ook tot de Godgewijden, verenigingen, bewegingen en de uitgebreide wereld van het vrijwilligerswerk, om “ervoor te zorgen dat met deze Werelddag van de armen [d:456] een traditie wordt ingezet die een concrete bijdrage zou zijn aan de evangelisatie van de huidige wereld”.
Geen lusteloosheid noch gelatenheid, maar actie en zegening
De Paus klaagt in drie zeer krachtige paragrafen de verschillende vormen van armoede aan, de ellende zelf en “de duizend gezichten ervan die getekend zijn door pijn, marginalisatie, misbruik, geweld, foltering en gevangenschap, oorlog, beroving van vrijheid en waardigheid, onwetendheid en analfabetisme, dringende medische hulp en werkloosheid, mensenhandel en slavernij, verbanning en ellende, gedwongen migratie. Armoede heeft het gezicht van vrouwen, mannen en kinderen die uitgebuit worden door lage belangen, met de voeten getreden door de perverse logica van macht en geld”. Hij spreekt over een “meedogenloze en nooit volledige lijst” van “armoede, die het resultaat is van sociale onrechtvaardigheid, morele ellende, gierigheid van een minderheid en veralgemeende onverschilligheid”.
Hij plaatst “de buitensporige rijkdom die zich opstapelt in de handen van enkele bevoorrechten” tegenover “de ongelijkheid”, “de uitbuiting die een belediging is voor de menselijke waardigheid”, de “expansie van de armoede” die een “ergernis” is.
Hij wijst zowel lusteloosheid als gelatenheid af “tegenover armoede die de ondernemingsgeest van vele jongeren belemmert door hen geen werk te laten vinden; tegenover armoede die de verantwoordelijkheidszin verdooft en ertoe leidt dat men verkiest dat anderen in zijn plaats denken en dat men vriendjespolitiek zoekt; armoede die de putten van de participatie vergiftigt en de ruimte van professionalisme beperkt zodat de verdienste gekleineerd wordt van wie werkt en produceert; hierop dient geantwoord te worden met een nieuwe kijk op het leven en de samenleving”.
Paulus VI citerend, nodigt hij uit tot een “fundamentele optie” voor de armen: “Gezegend zijn bijgevolg de handen die zich openen om armen te ontvangen en te hulp te komen: het zijn handen die hoop brengen. Gezegend, de handen die alle hindernissen overwinnen van cultuur, godsdienst en nationaliteit door olie van troost te gieten op de wonden van de mensheid. Gezegend de handen die zich openen zonder iets terug te vragen, zonder een “als”, zonder een “maar” en zonder een “misschien”: het zijn handen die Gods zegen laten neerdalen over de broeders”.
Geen probleem maar een rijkdom
“Moge deze nieuwe Werelddag [d:456] bijgevolg een krachtige oproep worden aan ons geweten als gelovige opdat wij meer overtuigd zouden zijn dat delen met de armen ons het Evangelie in zijn diepste waarheid laat begrijpen. Armen zijn geen probleem: zij zijn een rijkdom waaruit dient geput te worden om de essentie van het Evangelie te ontvangen en te beleven”, besluit Paus Franciscus.
In Misericordia et Misera [6534] wordt over deze Werelddag gezegd: “In het licht van het Jubileum van sociaal uitgesloten mensen, en nu in alle kathedralen en heiligdommen ter wereld de Deuren van de Barmhartigheid gesloten worden, had ik de intuïtie, dat men als een laatste concreet teken van dit Buitengewoon Heilig Jaar [d:426], in heel de Kerk op de 33e zondag in de Tijd door het Jaar, de Werelddag van de Armen zou moeten vieren Misericordia et Misera [[6534|21]]
Deze Werelddag [d:456] vervult het verlangen dat Etienne Villemain, stichter en verantwoordelijke van de vereniging Lazarus uitte tegenover Paus Franciscus op vrijdag 11 november 2016 in de zaal Paulus VI van het Vaticaan ter gelegenheid van het Jubileum voor behoeftige mensen, die samen waren voor de internationale bedevaart Fratello 2016 (Broeder 2016): “Zeer Heilige Vader, sta mij toe u een groot verlangen mee te delen: zou u het aanvaarden dat Werelddagen voor de Armen georganiseerd worden? Met vertrouwen richten wij deze wens tot u”.
Om RK Documenten te kunnen verbeteren is uw reactie zeer waardevol. Heeft u aanmerkingen of suggesties voor verbeteringen of bent u een fout tegen gekomen? Laat het ons weten.
Naar de oude site