Paus Franciscus tot de gevangenen: ge kunt een nieuw hoofdstuk in uw leven beginnen
Inhoudsopgave
- Paus Franciscus tot de gevangenen: ge kunt een nieuw hoofdstuk in uw leven beginnen
“Door uit vroegere fouten te leren, kunt ge een nieuw hoofdstuk in uw leven beginnen.” Dat zei Paus Franciscus in de H. Mis die hij zondagmorgen 6 november opdroeg in de Sint-Pietersbasiliek voor het Jubileum van de Gevangenen, waar hij hen aanmoedigde een nieuw begin te maken met hun leven, ongeacht het verleden. In zijn homilie herinnerde de Paus aan het Evangelie volgens Lucas dat over de verrijzenis spreekt en dat wij twee soorten van hoop moeten hebben: niet alleen dat wij geboren worden voor een nieuw leven na de dood, maar voor een nieuw leven zelfs vandaag … “Hoop is een geschenk van God. We moeten erom vragen. Het wordt diep in ieder mensenhart gelegd om licht te werpen op ons leven, dat zo dikwijls vertroebeld en verduisterd wordt door zo vele situaties die droefheid en pijn meebrengen. Het is nodig dat de wortels van onze hoop gevoed worden zodat hij vrucht kan dragen; vooreerst de zekerheid dat God nabij is en met ons meeleeft, ondanks het kwaad dat we gedaan hebben.” “Er is geen hoekje in ons hart dat niet kan geraakt worden door Gods liefde”, zei Paus Franciscus en hij bemerkte: “laat niet toe dat ge u zelf tot de gevangene van het verleden maakt!”. De Paus erkende dat wij het verleden niet kunnen herschrijven, ook niet als wij het zouden willen.
De geschiedenis die nu begint, moet nog geschreven worden “Maar de geschiedenis die vandaag begint en naar de toekomst kijkt, moet nog geschreven worden, met Gods genade en uw persoonlijke verantwoordelijkheid” Als we uit onze fouten leren, is het mogelijk opnieuw te beginnen … “Laat ons nooit zwichten voor de bekoring te denken dat we niet kunnen vergeven worden. Waar ons hart ons ook van mag beschuldigen, klein of groot, “God is groter dan ons hart” (1 Joh. 3,20) [b:1 Joh. 3,20]. We moeten onszelf slechts toevertrouwen aan Zijn barmhartigheid.” Paus Franciscus herinnerde eraan dat een geloof dat zo klein is als een mosterdzaadje, zelfs de kracht heeft bergen te verzetten. “Hoe dikwijls heeft de kracht van het geloof ons in staat gesteld het woord vergeving uit te spreken in situaties die menselijk onmogelijk waren. Mensen die geleden hebben onder geweld en misbruik, zijzelf of een dierbare, of hun eigendom … sommige wonden kunnen alleen door Gods macht, door Zijn barmhartigheid genezen.”
Geef nooit op
Wanneer iemand een fout begaat, is Gods barmhartigheid toch aanwezig …, “en wekt berouw, vergeving, verzoening en vrede”. Deze samenkomst zou de gevangen moeten laten nadenken over de barmhartigheid, als uitdrukking van Gods liefde, en hen laten beseffen dat het Jubileum van nature voor de gelovigen een tijd is om bevrijding te vinden. “Zeker, als men de wet overtreedt, moet men een prijs betalen, en zijn vrijheid verliezen is het ergste deel daarvan, omdat dit ons diep treft. Nochtans mag de hoop niet ontbreken. Boeten voor het verkeerde dat we gedaan hebben, is één ding, een ander is de “adem” van de hoop, die niets of niemand ons kan ontnemen. Ons hart verlangt altijd naar goedheid. We staan in schuld tegenover de barmhartigheid die God ons voortdurend betoont, want Hij laat ons nooit over aan onszelf. vgl: 254,1 [[[880]]]”
God hoopt ...
Herinnerend aan de brief van de heilige Paulus aan de Romeinen, spreekt de Paus over God als “de God van de hoop” (Rom. 15, 13) [b:Rom. 15, 13]: “het is alsof Paulus ook tot ons wil zeggen: God hoopt”. Alhoewel dit paradoxaal lijkt, is het toch waar. “Het is waar: God hoopt! ... Zijn barmhartigheid laat Hem geen rust.” Paus Franciscus moedigt de gevangenen aan te beseffen dat God is als de vader in de parabel van de verloren zoon, die blijft hopen dat zijn zoon terugkomt, en dat Hij de God is die niet rust tot Hij het verloren schaap vindt. (Lc. 15, 5) [[b:Lc. 15, 5]]. “Dus als God hoopt, dan mag niemand de hoop verliezen. Want hoop is de kracht om te blijven doorgaan. Zij is de kracht om naar de toekomst te blijven kijken en zijn leven te veranderen. Zij is de aansporing om naar morgen te kijken, zodat de liefde die we doorheen al ons falen gekend hebben, ons een nieuwe weg kan tonen.” In één woord, hoop is diep in ons hart het bewijs van de kracht van Gods barmhartigheid. Die barmhartigheid nodigt ons uit vooruit te blijven kijken en onze gehechtheid aan kwaad en zonde te overwinnen door geloof en overgave aan Hem.
Iedereen doet fouten … Waarom zij wel en ik niet?
“Soms leidt een zekere schijnheiligheid mensen ertoe u te beschouwen als de enigen die verkeerd doen, voor wie de gevangenis het enige antwoord is. Ik wil u vertellen, telkens ik iemand in de gevangenis bezoek, stel ik mijzelf de vraag: waarom zij wel en ik niet?” “Wij kunnen allemaal fouten maken: iedereen van ons. En in een of andere zin hebben wij ook fouten begaan. Schijnheiligheid brengt ons ertoe de mogelijkheid over het hoofd te zien dat mensen hun leven kunnen veranderen; wij stellen weinig vertrouwen in rehabilitatie, rehabilitatie in de samenleving.” Zo vergeten we, zei de Paus, dat wij allemaal zondaars zijn en dikwijls, zonder het te beseffen, zijn wij ook gevangenen. “Iemand met de vinger wijzen die een fout begaan heeft, kan geen alibi zijn om onze eigen tegenspraak toe te dekken”, zei hij, “niemand kan leven zonder de zekerheid vergeving te krijgen!”
Paus Franciscus besloot met een gebed tot de Maagd Maria, dat Zij naar elke gevangene zou kijken met de liefde van een Moeder en dat Zij “voor u ten beste zou spreken zodat uw hart de kracht kan ervaren van de hoop op een nieuw leven, dat waardig geleefd wordt, in totale vrijheid en dienstbaarheid aan uw naaste”.
Na het Angelusgebed [6524] deed Paus Franciscus een oproep om de toestand in de gevangenissen overal ter wereld te verbeteren.
Om RK Documenten te kunnen verbeteren is uw reactie zeer waardevol. Heeft u aanmerkingen of suggesties voor verbeteringen of bent u een fout tegen gekomen? Laat het ons weten.
Naar de oude site