Inhoudsopgave

- ‘Amoris Laetitia’ gepubliceerd

Rome (KRO-NCRV) 8 april 2016 – Vandaag heeft het Vaticaan het nieuwe Pauselijke document Amoris Laetitia [6271] gepresenteerd. Deze zogeheten postsynodale exhortatie is de officiële evaluatie door Paus Franciscus van de afgelopen twee bisschoppensynodes over het gezin.

In 325 paragrafen, verspreid over negen hoofdstukken, beschrijft de huidige opvolger van Petrus de complexiteit van de materie. Veelvuldig citeert Franciscus uit de synodale slotdocumenten, maar ook uit de leringen van zijn voorgangers. Ook maakt hij gebruik van de bijdragen van verscheidene bisschoppenconferenties uit de wereld, zoals die van Kenia, Australië en Argentinië.

Amoris Laetitia [6271] is gedagtekend op 19 maart 2016, het hoogfeest van Sint-Jozef, de bruidegom van de Maagd Maria en Moeder Gods. De Paus beschouwt hem als toonbeeld voor de vreugde van de familiale liefde. Toch is het Franciscus in deze exhortatie niet te doen om het idealiseren van het christelijke gezin, maar om een pastorale reflectie te bieden op de complexiteit van het gezinsleven in deze tijd in verschillende landen en culturen van de wereld.

Terugkijkend op de synodes van 2014 en 2015 beschouwt Franciscus de diverse interventies van de synodevaders als belangrijke bijdragen die samen een ‘veelzijdig juweel’ vormen. De Paus wijst erop dat “niet alle discussies over doctrinaire, morele of pastorale kwesties verhelderd moeten worden door hetmagisterium (het centrale kerkelijk leergezag)”. Integendeel, het is beter “als elk land of regio voor sommige zaken zelf oplossingen vindt die beter passen bij de eigen cultuur en beter aansluiten bij de eigen tradities en lokale behoeftes”, aldus Franciscus.

Franciscus reflecteert in het eerste hoofdstuk op de familiale liefde vanuit Bijbels perspectief om in het volgende hoofdstuk de actuele problemen te bespreken: migratie, woningnood, gebrek aan respect voor ouderen, geweld tegen vrouwen, de slechte behandeling van gehandicapte gezinsleden, de ideologische ontkenning van het verschil tussen de seksen, de geslotenheid voor nieuw leven, de impact van de biotechnologie op de voortplanting, enzovoorts.

In hoofdstuk drie gaat het over de leer van de kerk toegepast op huwelijk en gezin. Franciscus zegt dat pastors de plicht hebben om liefdesrelaties en gezinssituaties die afwijken van de katholieke norm te benaderen met onderscheidingsvermogen. “De graad van verantwoordelijkheid is niet in alle gevallen gelijk. Er zijn ook factoren die het vermogen om een besluit te nemen verhinderen. Zonder iets af te doen aan de leer van de Kerk moeten pastors vermijden dat zij oordelen zonder de complexiteit van diverse situaties in ogenschouw te nemen.”

Het vierde hoofdstuk is gewijd aan de huwelijksliefde. Franciscus zegt daarin dat het niet nodig is om aan gehuwden de “enorme last” op te leggen van het volmaakt weerspiegelen van de liefdesband tussen Christus en zijn Kerk. Het huwelijk kan volgens de Paus niet meteen perfect zijn; het is een leerproces waarbij op geleidelijke wijze vooruitgang wordt geboekt.

Het vijfde hoofdstuk gaat over voortplanting als een van de natuurlijk doelen van het huwelijk. Het zesde hoofdstuk bevat pastorale richtlijnen bij complexe situaties, bijvoorbeeld als een katholiek in het huwelijk treedt met een niet-katholieke christen of een ongelovige.

In het zevende hoofdstuk schrijft de Paus over de opvoeding van kinderen: over hun morele vorming, over straffen, over de deugd va n geduld, over de noodzaak van seksuele voorlichting en over geloofsoverdracht. Hij wijst daarbij op de gevaren van ouderlijk toezicht dat naar een obsessieve controlezucht neigt. “We kunnen niet elke situatie waarin een kind zich bevindt, controleren. (…) Het belangrijkste is om kinderen te helpen met hun groei in vrijheid, rijpheid, algehele discipline en echte autonomie.”

Het achtste hoofdstuk is gewijd aan barmhartigheid. De Paus herinnert de lezer eraan dat de “taak van de Kerk vaak lijkt op die van een veldhospitaal”. Hij roept de pastors op altijd met sensitiviteit en sereniteit mensen bij het kerkelijk leven te betrekken die objectief ver af staan van het ideaal dat de kerk hooghoudt.

Het laatste hoofdstuk van Amoris Laetitia [6271] handelt over spiritualiteit in het huwelijk en het gezin. Hij schrijft dat “mensen met diepe spirituele aspiraties niet in de veronderstelling zouden moeten verkeren dat het gezin hen afleidt van hun groei in het leven van de Geest, maar zouden moeten beseffen dat het gezin een pad is waarop de Heer hen leidt naar de hoogten van de mystieke vereniging”. Immers, “momenten van vreugde, ontspanning en zelfs seks kunnen worden ervaren als het deelhebben aan het volle leven van de Verrijzenis”.

Extra opties voor deze alinea

Reageer op deze alinea Deel op social media

Bericht

‘Amoris Laetitia’ gepubliceerd

8 april 2016

Van 1 tot en met 8 november: Dagelijks een volle aflaat voor de zielen in het vagevuur

30 oktober 2023

Catechismus in 2 jaar - Schema van de uitzendingen

19 oktober 2023

Waarom de milieuvriendelijke apostolische exhortatie van paus Franciscus niet overtuigend klinkt voor de gelovigen

18 oktober 2023

Paus publiceert exhortatie over kleine Thérèse van Lisieux

16 oktober 2023

Paus schrijft exhortatie over Sint Theresia van Lisieux

16 oktober 2023

bekijk overzicht