Inhoudsopgave

- Paus Franciscus: De vreugde van de Christen

Te midden van tegenspoed, is een Christen nooit triest, maar getuigt hij van de vreugde van Christus en zo wordt hij jonger. Dit zei de Paus vandaag in de homilie, waarvan Radio Vaticaan en L’Osservatore Romano citaten publiceren, en hij dacht aan de vreugde van Paulus en Silas in de gevangenis, vervolgd om hun verkondiging van het Evangelie: de andere gevangenen hoorden hen vol verbazing liederen zingen tot God. “Zij zongen, baden, zij leden, vreemd! Zij waren gelukkig omdat zij leden voor de Naam van Christus. In hen leefde iets van de christelijke geest : een toestand van geduld. Toen Jezus na het laatste avondmaal Zijn lijdensweg begon, ging Hij het geduld in.”

De klager

« Het geduld ingaan : dat is de weg die Jezus ons, Christenen, leert. Het geduld ingaan ... Dat betekent niet, triest zijn. Nee, nee, dat is wat anders ... Het wil zeggen: verdragen, op onze schouders dragen, het gewicht van moeilijkheden, tegenspraak, beproeving. Deze christelijke houding van “verdragen”, is het geduld ingaan. Dat drukt de Bijbel uit met het Griekse woord “hypomoné”. Het gaat erom het werk van alledag te verdragen: tegenspraak, tegenspoed, al die dingen. Paulus en Silas verdragen de beproevingen, vernederingen: Jezus heeft ze verdragen; Hij is het geduld ingegaan. Het is een christelijk rijpingsproces op de weg van het geduld. Een proces dat tijd vraagt, dat gaat niet van de ene dag op de andere: het duurt een heel leven om tot christelijke volwassenheid te komen. Het is zoals goede wijn: men wacht het ogenblik af dat hij rijp is.”

De Paus benadrukt dat zoveel martelaars blij waren - de Japanse martelaars van Nagasaki bv. - die “elkaar wederzijds bemoedigden” en “over Jezus spraken” in afwachting van de dood. Van sommige martelaars in Rome kon men zeggen dat zij hun marteldood tegemoet gingen zoals men “naar een bruiloft” gaat.

Dit « verdragen » is de « normale » houding van de Christen; het is helemaal geen masochisme, het is zich gewoon “op de weg van Jezus” begeven.

Vervolgens hernam de Paus een thema dat hem dierbaar is: een Christen klaagt niet. “Wanneer moeilijkheden komen, komen evenveel bekoringen. Bijvoorbeeld, de bekoring om te klagen: kijk nu eens wat mij overkomt ... Een Christen die niet ophoudt te klagen, houdt op een goed Christen te zijn: het is mijnheer de klager of mevrouw de klaagster, nietwaar? Want zij klagen over alles, nietwaar? De stilte van wie “verdraagt”, de stilte van het geduld. De stilte van Jezus: Jezus heeft in Zijn lijden niet meer gesproken, slechts twee of drie noodzakelijke woorden … doch het is geen trieste stilte. Hij is vol droefenis, heel dikwijls heel bedroefd, maar niet triest. Het hart is in vrede. Paulus en Silas bidden in vrede. Zij hadden pijn, de gevangenisbewaker had trouwens hun wonden gewassen. Maar zij verdroegen de pijn in vrede. Deze weg van het “verdragen” is een verdieping van de christelijke vrede, maakt ons sterk in Jezus, maakt gelukkig.”

De jeugd van Pasen

De Christen is dus geroepen om te verdragen, zoals Jezus deed « zonder te klagen, vredig verdragen ». Uitgaande van het gebed in de H. Mis dat benadrukt dat het volk van God jubelt “omwille van de nieuwe jeugd van Pasen”, zegt de Paus: “het geduld ingaan” hernieuwt onze jeugd, maakt ons jonger!”.

“De geduldige” is iemand die uiteindelijk jonger is! Denken wij aan die bejaarden in rusthuizen, die zoveel in hun leven verdragen hebben. Kijken wij hen in de ogen, jonge ogen, zij zijn jong van geest en hebben een vernieuwde jeugd. Daartoe nodigt de Heer ons uit. Tot die jeugd van Pasen, die vernieuwd wordt door de weg van de liefde, van geduld, door beproevingen te verdragen en ook – sta me toe het te zeggen – elkaar te verdragen.“Ook dat moeten we doen met liefde. Want als ik u moet verdragen, ben ik zeker dat gij ook mij verdraagt en zo gaan we vooruit op de weg van Jezus.”

Op het einde van elke homilie, stelt de Paus op de manier van de heilige Ignatius, voor een genade te vragen: “Vragen wij aan de Heer de genade van dit christelijk “verdragen” dat ons vrede geeft, dit van harte “verdragen”, dit blij “verdragen” om altijd jonger te worden, jonger dank zij deze jeugd van Pasen, vernieuwd door de Geest.”

Vert. Maranatha-gemeenschap
Bron: zenit.org

Zie ook Overzicht samenvattingen van dagelijkse kleine homilieën van Paus Franciscus [d:383]

Extra opties voor deze alinea

Reageer op deze alinea Deel op social media

Bericht

Paus Franciscus: De vreugde van de Christen

11 mei 2013

Van 1 tot en met 8 november: Dagelijks een volle aflaat voor de zielen in het vagevuur

30 oktober 2023

Catechismus in 2 jaar - Schema van de uitzendingen

19 oktober 2023

Waarom de milieuvriendelijke apostolische exhortatie van paus Franciscus niet overtuigend klinkt voor de gelovigen

18 oktober 2023

Paus publiceert exhortatie over kleine Thérèse van Lisieux

16 oktober 2023

Paus schrijft exhortatie over Sint Theresia van Lisieux

16 oktober 2023

bekijk overzicht