Apostolische Exhortatie voor het Midden-Oosten: een samenvatting
Inhoudsopgave
- Apostolische Exhortatie voor het Midden-Oosten: een samenvatting
(Vatican Radio) Vrijdagavond 14 september heeft Paus Benedictus XVI de Postsynodale Apostolische Exhortatie Ecclesia in Medio Oriente [4511] ondertekend. Het document is door de Paus samengesteld op basis van de Lijst van 44 Voorstellen van de Synode over het Midden-Oosten [3818]. Deze Synode werd gehouden in oktober 2010 in het Vaticaan. Seàn-Patrick Lovett doet verslag:
De Postsynodale Apostolische Exhortatie Ecclesia in Medio Oriente [4511] is het document dat door Paus Benedictus XVI is samengesteld op basis van de Lijst van 44 Voorstellen van de Synode over het Midden-Oosten [3818], welke gehouden werd van 10 tot en met 26 oktober 2010 in het Vaticaan onder het thema: De Kerk in het Midden Oosten: gemeenschap en getuigenis: "De grote groep gelovigen was één van hart en ziel." (Hand. 4, 32) [b:Hand. 4, 32].
In de inleiding nodigt de Paus de Katholieke Kerk in het Midden-Oosten uit de gemeenschap te herbeleven, de dialoog te zoeken met de Joden en de moslims en riten van de Oosterse Kerken te promoten. Het eerste deel van het document richt zich op de bijdrage die de Christenen, die in het Midden-Oosten leven, leveren. De positie die de Heilige Stoel inneemt aangaande de verschillende conflicten in de regio en over de status van Jeruzalem en de heilige plaatsen is wel bekend, aldus het document. De Paus roept op tot bekering tot een innerlijke vrede, verbonden met rechtvaardigheid, en tot vergeving – daarmee overwinnend alle verschillen in ras, geslacht en status.
Het volgende hoofdstuk bespreekt het onderwerp van de oecumenische eenheid, omschreven als een mozaïek dat nadrukkelijk de inzet vraagt tot een versterkte christelijke getuigenis. De Paus moedigt aan tot een gemeenschap die niet onzichtbaar is, maar eerder die herkend en gerespecteerd kan worden door anderen. Hij moedigt theologische en oecumenische commissies aan om met één stem te spreken over belangrijke morele kwesties zoals gezin, seksualiteit, bio-ethiek, vrijheid, rechtvaardigheid en vrede.
Onder de titel “Interreligieuze dialoog” herinnert het document aan de historische en spirituele banden die Christenen hebben met Joden en Moslims. Deze dialoog wordt niet ingegeven door pragmatische overwegingen van politieke of sociale aard, maar door de theologische basis van het geloof. Aangaande de Christelijke-Joodse dialoog nodigt de Paus de Christenen uit om de niet te rechtvaardigen vervolgingen uit het verleden te veroordelen en met betrekking tot de Moslims, zegt hij dat het spijtig is hoe doctrinaire verschillen gebruikt worden als een voorwendsel door zowel Christenen als Moslims om, in de naam van de religie, daden van intolerantie, discriminatie, marginalisatie en vervolging te rechtvaardigen. Het document bespreekt dan de aanwezigheid van de Christenen in het Midden-Oosten, en zegt daarvan dat zij het recht en de plicht hebben om volledig deel te nemen aan het burgerlijk leven. De Paus bevestigt het recht op religieuze vrijheid en het publiekelijk uiten van iemands geloof en het gebruik van symbolen, zonder daarmee het eigen leven of die van een ander in gevaar te brengen. Het document beschouwt dan de secularisatie en het gewelddadige fundamentalisme, dat stelt dat het een religieuze oorsprong heeft. Secularisatie ontkent de burger het recht op het in het publieke uiting geven van zijn of haar geloof. Aan de andere kant betekent een gezonde secularisatie (de Paus noemt dit de positieve laïciteit), de scheiding en samenwerking van politiek en religie, gekarakteriseerd door wederzijds respect.
De Paus ziet tevens het probleem van de uittocht van Christenen weg van het Midden-Oosten en bespreekt dit in het hoofdstuk over Migranten. Hij vraagt de politieke en religieuze leiders om politieke daden en strategieën om te voorkomen dat deze migratie leidt tot een Midden-Oosten waar nog slechts één godsdienst is, wat niet de menselijke en historische realiteit weerspiegelt. Immers het Midden-Oosten is de bakermat van vele religies. Dit hoofdstuk doet tevens een beroep op een ieder namens de gastarbeiders te eerbiedigen. Zij hebben vaak te maken met discriminatie en onrechtvaardigheid.
Het tweede deel van de Apostolische Exhortatie [4511] bespreekt enkele van de principiële categorieën waaruit de Katholieke Kerk is opgebouwd: Patriarchen, Bisschoppen, priesters en seminaristen, zij die geroepen zijn tot het religieuze leven, en de leken. De Paus nodigt hen uit om de verschillen en de subjectieve interpretaties van christelijk leven neer te leggen. Benedictus XVI spreekt over het gezin en haar identiteit als huiskerk en de rol van de vrouw in het Midden-Oosten. Haar stem moet gehoord worden, aldus de Paus, met evenveel respect als dat van de man. Sprekend over de jongeren en de kinderen vermaant de Paus hen om niet bang te zijn of zich te schamen Christen te zijn en om respect te hebben voor anders gelovigen, Joden en Moslims.
Het derde deel van het document [4511] draagt de titel “Het woord van God, ziel en bron van gemeenschap en getuigenis” en doet de suggesties van het uitroepen van een 'Jaar van de Bijbel' en een jaarlijkse 'Bijbelweek'. In dit hoofdstuk moedigt de Paus de ontwikkelingen aan van nieuwe structuren van communicatie en onderwijs.
In het hoofdstuk over “Liturgie en sacramenteel leven” zegt de Paus te hopen dat er een oecumenische overeenstemming komt tussen de Katholieke Kerk en de kerken waarmee zij theologische dialogen voert om te komen tot een gemeenschappelijke erkenning van het Doopsel, en voor een meer frequente praktijk van het ontvangen van het Sacrament van Boete en Verzoening.
Aangaande Gebed en bedevaarten vraagt de Paus dat de gelovigen vrije toegang hebben tot de heilige plaatsen en de Bijbelse pelgrimages terugkeren tot hun oorspronkelijke bedoeling van boetedoening en het zoeken van God.
Het hoofdstuk dat gewijd is aan Evangelisatie en caritas moedigt een evangelisatie aan dat zowel naar de oecumenische als de interreligieuze dimensies kijkt en roept op tot een hernieuwde missionaire geest in deze multiculture en meervoudig-religieuze context en hoopt dat het Jaar van het Geloof [d:354] tot een bijzondere stimulans daartoe zal bijdragen.
Benedictus XVI beëindigt de Postsynodale Apostolische Exhortatie Ecclesia in Medio Oriente [4511] door te vragen aan de politieke en religieuze autoriteiten om niet alleen het lijden te verlichten van al degenen die in het Midden-Oosten leven, maar ook de oorzaken van dit lijden weg te nemen en alles in het werk te stellen om de vrede voorrang te geven. Tegelijk spoort hij de Katholieke gelovigen aan om moedig en gemeenschappelijk getuige te zijn wat “moeilijk is … maar opwindend”.
Om RK Documenten te kunnen verbeteren is uw reactie zeer waardevol. Heeft u aanmerkingen of suggesties voor verbeteringen of bent u een fout tegen gekomen? Laat het ons weten.
Naar de oude site