Angelus, 3 december 2006

Beminde broeders en zusters:

Ik wil de Heer nogmaals, samen met u, danken voor de apostolische reis die ik de afgelopen dagen naar Turkije heb gemaakt: daarin voelde ik me vergezeld en gesteund door de gebeden van de hele christelijke gemeenschap. Ik betuig mijn hartelijke dank aan allen. Aanstaande woensdag zal ik tijdens de algemene audiëntie [1577] de gelegenheid hebben om uitgebreider te spreken over deze onvergetelijke spirituele en pastorale ervaring, waarvan ik hoop dat deze vruchten zal afwerpen voor een steeds oprechtere samenwerking tussen alle volgelingen van Christus en voor een vruchtbare dialoog met de moslimgelovigen. Ik wil nu nogmaals mijn dank betuigen aan degenen die de reis hebben georganiseerd en op verschillende manieren hebben bijgedragen aan het vreedzame en vruchtbare verloop ervan. Ik spreek een speciale groet uit aan de Turkse autoriteiten en aan het bevriende Turkse volk dat me een ontvangst heeft bereid die hun traditionele gastvrijheid waardig is.

Ik zou met genegenheid en dankbaarheid vooral willen denken aan de geliefde katholieke gemeenschap die in Turkije leeft. Ik denk aan haar deze zondag als we de adventstijd binnengaan. Ik heb deze broeders en zusters van ons kunnen ontmoeten en met hen de heilige Mis kunnen vieren, met hen die vaak in een moeilijke situatie verkeren. Het is echt een kleine kudde, gevarieerd, vol enthousiasme en geloof, die - zouden we kunnen zeggen - constant en intens de ervaring van Advent beleeft, gesteund door de hoop.

In Advent herhaalt de liturgie ons vaak en verzekert ons, om ons natuurlijke wantrouwen te overwinnen, dat God "komt": Hij komt bij ons, in al onze situaties; Hij komt te midden van ons wonen om met ons en in ons te leven. Hij komt om de afstanden te overbruggen die ons verdelen en scheiden; Hij komt om ons met Hem en met elkaar te verzoenen. Hij komt in de geschiedenis van de mensheid om op de deur te kloppen van elke man en elke vrouw van goede wil, om individuen, families en volkeren het geschenk van de broederlijkheid, harmonie en vrede te brengen.

Daarom is de Advent bij uitstek de tijd van hoop waarin gelovigen in Christus worden uitgenodigd om waakzaam en actief te blijven wachten, gevoed door het gebed en de concrete inzet van liefde. Moge de nabijheid van Christus' Geboorte de harten van alle christenen vervullen van vreugde, rust en vrede.

Om deze Adventstijd authentieker en vruchtbaarder te beleven, spoort de liturgie ons aan om naar de Allerheiligste Maria te kijken en samen met haar in geestelijke zin naar de grot van Bethlehem te wandelen. Toen God op de deur van haar jonge leven klopte, verwelkomde ze Hem met geloof en liefde. Over een paar dagen zullen we haar beschouwen in het lichtende mysterie van haar Onbevlekte Ontvangenis. Laten we ons aantrekken door haar schoonheid, een weerspiegeling van de goddelijke heerlijkheid, zodat "de God die komt" in ieder van ons een goed en open hart vindt, dat Hij dat mag vullen met zijn gaven.

Ná het bidden van het Angelus
{...}

Ik groet hartelijk de Spaanssprekende pelgrims, vooral de leden van de penitentiaire school "Doctor Juan José O'Connor" uit Argentinië, evenals de gelovigen van de parochie Santa María de la Asunción uit Ocaña. Laten we aan het begin van de Advent de Maagd Maria vragen om ons te helpen met geloof en hoop ons met liefde voor te bereiden op deze ontmoeting met Christus, die mens wordt zoals wij, zodat we kunnen leven als trouwe kinderen van God. Gezegende Advent aan allen!

{...}