In de wereld gezonden om het Evangelie en het heil te brengen

Beminde broeders en zusters:

Mijn vreugde is groot dat ik met u het brood van het Woord van God en van de Eucharistie kan breken. Ik groet u allen hartelijk en dank u voor uw warme ontvangst. Ik groet uw herder, Monseigneur Riccardo Fontana, die ik bedank voor de vriendelijke welkomstwoorden; de overige bisschoppen, priesters, mannen en vrouwen religieuzen, de vertegenwoordigers van verenigingen en kerkelijke bewegingen. Een respectvolle groet aan de burgemeester, advocaat Giuseppe Fanfani die ik dank voor zijn begroeting; senator Mario Monti, voorzitter van de Ministerraad, en de andere civiele en militaire autoriteiten. Ik spreek op een bijzondere manier mijn dank uit aan degenen die edelmoedig hebben meegewerkt aan dit pastorale bezoek.

Vandaag word ik ontvangen door een oude kerk, ervaren in relaties en al eeuwen verdienstelijk in het bouwen van de stad van de mens naar het beeld van de stad van God. Inderdaad, in het Toscaanse land heeft de gemeenschap van Arezzo zich in de geschiedenis vele malen onderscheiden door de zin voor vrijheid en het vermogen tot dialoog tussen verschillende sociale componenten. Als ik voor het eerst onder u kom, is het mijn wens dat de stad altijd zal weten hoe dit waardevolle erfgoed vrucht te laten dragen.

In de afgelopen eeuwen is de Kerk in Arezzo verrijkt en bezield met meerdere uitingen van christelijk geloof, waarvan de hoogste die van de heiligen is. Ik denk in het bijzonder aan heilige Donatus, uw patroon, wiens levensgetuigenis, dat het middeleeuwse christendom fascineerde, nog immer actueel is. Hij was een onverschrokken evangelieverkondiger opdat allen zich zouden bevrijden van heidense gebruiken en in Gods Woord de kracht zou vinden om de waardigheid van elke persoon en de ware betekenis van de vrijheid te bevestigen. Door zijn prediking leidde hij de volkeren waarvan hij bisschop was tot de eenheid, met het gebed en de Eucharistie. De kelk die brak en werd hersteld door heilige Donatus, waarover heilige Gregorius de Grote spreekt vgl: I, 7, 3 [[[1888]]], is een beeld van het vredeswerk dat door de Kerk in de samenleving wordt verricht voor het algemeen welzijn. Dit wordt over u getuigd door heilige Petrus Damianus en met hem de grote Camaldolese traditie die duizenden jaren, beginnend bij Casentino, haar spirituele rijkdom heeft geboden aan deze diocesane kerk en aan de universele Kerk.

In uw kathedraal ligt de zalige paus Gregorius X begraven alsof hij, in de diversiteit van tijden en culturen, de continuïteit wil tonen van de dienst die de Kerk van Christus aan de wereld wil verlenen. Gesteund door het licht dat kwam van de opkomende bedelorden, theologen en heiligen, onder wie de heilige Thomas van Aquino en de heilige Bonaventura van Bagnoregio, ging hij de grote problemen van zijn tijd te lijf: de hervorming van de Kerk; het herstel van het schisma met het christelijke Oosten dat hij probeerde te realiseren met het Concilie van Lyon; de aandacht voor het Heilig Land; de vrede en betrekkingen tussen de volkeren: hij was de eerste in het Westen die een uitwisseling van ambassadeurs had met de Kublai Khan van China.

Beste vrienden, de eerste lezing (Hand. 10, 25-26.34-35.44-48) [b:Hand. 10, 25-26.34-35.44-48] toonde ons een belangrijk moment waarop juist de universaliteit van de christelijke boodschap en van de kerk tot uiting komt: heilige Petrus doopte in het huis van Cornelius de eerste heidenen. In het Oude Testament had God gewild dat de zegen van het Joodse volk niet exclusief zou zijn maar zich zou uitstrekken tot alle naties. Vanaf de roeping van Abraham had hij gezegd: «In u zullen alle volkeren der aarde gezegend worden» (Gen. 12, 3) [b:Gen. 12, 3]. En evenzo begrijpt Petrus, geïnspireerd door boven, dat "bij God geen aanzien des persoons bestaat, maar dat, uit welk volk ook, ieder die Hem vreest en het goede doet Hem welgevallig is" (Hand. 10, 34-35) [b:Hand. 10, 34-35]. Het gebaar van Petrus wordt een beeld van de Kerk die openstaat voor de gehele mensheid. De grote traditie van uw Kerk en van uw gemeenschappen volgend, weest authentieke getuigen van Gods liefde voor allen.

Maar hoe kunnen wij met onze zwakheid deze liefde brengen? De heilige Johannes heeft ons in de tweede lezing (1 Joh. 4, 7-10) [b:1 Joh. 4, 7-10] krachtig gezegd dat de bevrijding van zonde en de gevolgen daarvan niet ons initiatief is, maar van God. Niet wij hebben Hem liefgehad, maar Hij heeft ons liefgehad en onze zonde op zich genomen en gewassen met het bloed van Christus. God heeft ons het eerst liefgehad en wil dat wij zijn gemeenschap van liefde binnengaan, om mee te werken aan zijn verlossingswerk.

In de Evangelietekst (Joh. 15, 9-17) [b:Joh. 15, 9-17] weerklinkt de uitnodiging van de Heer: «Ik heb u uitgekozen om op pad te gaan en vruchten voort te brengen die blijvend mogen zijn» (Joh. 15, 16) [b:Joh. 15, 16]. Dit zijn woorden die specifiek tot de Apostelen zijn gericht, maar in brede zin hebben ze betrekking op alle leerlingen van Jezus. De gehele kerk, wij allen zijn de wereld in gezonden om het Evangelie en de Verlossing te brengen. Maar het initiatief komt altijd van God die tot de meervoudige bedieningen roept, zodat ieder zijn deel kan vervullen tot het algemeen welzijn. Iedereen die geroepen is tot het ambtelijk priesterschap, tot het gewijde leven, tot het huwelijksleven, tot de toewijding aan de wereld, aan allen wordt gevraagd edelmoedig aan de Heer te beantwoorden, gesteund door zijn Woord dat ons verzekert: "Niet gij zijt het die Mij hebt uitgekozen, maar Ik heb u uitgekozen" (Joh. 15, 16) [b:Joh. 15, 16].

Beste vrienden, ik ken de toewijding van uw Kerk om het christelijk leven te bevorderen. Weest zuurdeeg in de samenleving, weest aanwezige christenen, ondernemend en coherent. De stad Arezzo vat in haar lange geschiedenis belangrijke uitdrukkingen van culturen en waarden samen. Een van de schatten van uw traditie is de trots van een christelijke identiteit, getuige zovele tekenen en diepgewortelde devoties, zoals die waarmee u hulde brengt aan de Maagd van Consuelo, Vertroosting. Dit land, waar grote persoonlijkheden uit de Renaissance werden geboren van Petrarca tot Vasari, heeft een actieve rol gespeeld bij het consolideren van de opvatting over de mens die de geschiedenis van Europa heeft beïnvloed, waarbij de nadruk werd gelegd op de christelijke waarden. Zelfs in recente tijden behoort het gedachten-erfgoed van de stad tot wat sommige van haar beste kinderen in het universitair onderzoek en in de instellingen hebben uitgewerkt aangaande het concept van civitas, het verwoorden van het christelijke ideaal van het gemeenschappelijke tijdperk in de categorieën van onze tijd. In de context van de Kerk in Italië, die zich in dit decennium inzet voor de kwestie van onderwijs, moeten we ons afvragen welke mensvisie we aan de nieuwe generaties kunnen voorstellen, vooral in de regio die de thuisbasis is van de Renaissance. Het Woord Gods dat we hebben gehoord is een krachtige uitnodiging om Gods liefde voor iedereen te beleven en de cultuur van deze streken met hun onderscheidende waarden, solidariteit, aandacht voor de zwaksten, respect voor de waardigheid van ieder. De openheid is algemeen bekend die u ook in recente tijden heeft geboden aan degenen die op zoek zijn naar vrijheid en werk. Solidair zijn met de armen is het project erkennen van God de Schepper die van allen één familie heeft gemaakt.

Zeker, ook uw provincie wordt zwaar op de proef gesteld door de economische crisis. De complexiteit van de problemen maakt het moeilijk om de snelste en meest effectieve oplossingen te vinden om de huidige situatie te boven te komen, die vooral de zwakkere lagen treft en jongeren grote zorgen baart. Aandacht voor anderen, sinds de oudheid, heeft de Kerk ertoe aangezet om solidariteit te tonen in het bijzonder met mensen in nood, middelen te delen, meer essentiële levensstijlen te bevorderen, de cultuur van het kortstondige te lijf te gaan die velen heeft misleid en een diepe geestelijke crisis heeft veroorzaakt. Deze diocesane Kerk, verrijkt door het stralende getuigenis van de Poverello van Assisi, moet oplettend en solidair blijven met mensen in nood, maar moet ook weten hoe ze moet opvoeden om de puur materialistische logica te overwinnen die onze tijd vaak karakteriseert en uiteindelijk juist de zin van solidariteit en naastenliefde vertroebelt.

Getuige zijn van de liefde van God in de zorg voor de geringsten wordt ook gecombineerd met de verdediging van het leven vanaf het eerste moment tot het natuurlijke einde. Het waarborgen van waardigheid, gezondheid en grondrechten voor iedereen in uw regio voelt terecht als een onvervreemdbaar goed. De verdediging van het gezin door middel van rechtvaardige wetten die de zwaksten kunnen beschermen, moet altijd een belangrijk punt zijn om een solide sociaal weefsel te behouden en hoopvolle vooruitzichten voor de toekomst te bieden. Zoals in de Middeleeuwen de statuten van uw steden een instrument waren om voor velen onvervreemdbare rechten te waarborgen, zo moet ook vandaag de inspanning worden voortgezet om een stad te bevorderen met een steeds menselijker gezicht. Hierin biedt de Kerk haar bijdrage zodat liefde voor God altijd gepaard gaat met liefde voor de naaste. Geliefde broeders en zusters, blijft God en de mens dienen volgens de leer van Jezus, het lichtende voorbeeld van uw heiligen en de traditie van uw volk. Moge de moederlijke bescherming van de Maagd van de Vertroosting die u zo bemint en vereert, u begeleiden en u altijd steunen in deze toewijding. Amen.