Laten we "aangestoken" worden door de stilte van sint Jozef

Beminde broeders en zusters:

In deze laatste dagen van de Advent nodigt de liturgie ons uit om op een bijzondere manier de Maagd Maria en sint Jozef te aanschouwen, die met een unieke intensiteit de tijd van wachten en voorbereiding op de geboorte van Jezus beleefden. Vandaag wil ik mijn blik richten op de persoon van sint Jozef. Op de evangelische pagina van vandaag presenteert heilige Lucas de Maagd Maria "die verloofd was met een man die Jozef heette, uit het huis van David" (Lc. 1, 27) [b:Lc. 1, 27]. Het is echter de evangelist Mattheüs die meer gegevens brengt over de vermeende vader van Jezus, waarbij hij onderstreept dat het Kind door hem volgens de Wet onder de afstammelingen van David ressorteert en aldus de Schrift tot vervulling brengt waarin de Messias werd voorzegd als "zoon van David". De rol van sint Jozef kan natuurlijk niet worden teruggebracht tot dit juridische aspect. Hij is het model van de "rechtschapene" (Mt. 1, 19) [b:Mt. 1, 19], die in volmaakte harmonie met zijn echtgenote de mens geworden Zoon van God verwelkomt en waakt over zijn menselijke groei. Daarom is het in de dagen voorafgaand aan Kerstmis heel geschikt om een soort geestelijk gesprek met heilige Jozef te beginnen, zodat hij ons helpt dit grote geloofsmysterie ten volle te beleven.

De beminde paus Johannes Paulus II, die zeer toegewijd was aan heilige Jozef, heeft ons een bewonderenswaardige meditatie nagelaten die aan hem is gewijd in de apostolische exhortatie Redemptoris Custos [6], "De hoeder van de Verlosser". Onder de vele aspecten die hij belicht, overweegt hij vooral de stilte van de heilige Jozef. Zijn stilte was doordrongen van contemplatie van het mysterie Gods met een houding van totale beschikbaarheid voor de goddelijke wil. Met andere woorden, de stilte van sint Jozef getuigt niet van een innerlijke leegte, maar eerder van de volheid van geloof die hij in zijn hart draagt en die al zijn gedachten en al zijn handelen leidt. Een stilte waardoor de heilige Jozef in harmonie met Maria het woord Gods bewaart, dat hij kent door de Heilige Schrift, en het voortdurend confronteert met de gebeurtenissen uit het leven van Jezus; een stilte verweven met voortdurend gebed, een zegengebed tot de Heer, van aanbidding van zijn allerheiligste wil en van onvoorwaardelijk vertrouwen in zijn voorzienigheid. Het is niet overdreven te denken dat Jezus juist van zijn "vader" Jozef op menselijk vlak de sterke innerlijkheid leerde die de voorwaarde is voor authentieke gerechtigheid, de "alles overtreffende gerechtigheid", die Hij op een dag zijn leerlingen zal leren. (Mt. 5, 20) [[b:Mt. 5, 20]]

Laten we ons "aansteken" door de stilte van heilige Jozef. Het is heel noodzakelijk voor ons, in een wereld die vaak te lawaaiig is, die niet de voorkeur geeft aan inkeer en luisteren naar Gods stem. Laten we in deze tijd van voorbereiding op Kerstmis de inwendige inkeer beoefenen om Jezus altijd in ons leven te verwelkomen en bewaren.