Houd de lamp van de liefde brandend

Beminde broeders en zusters!

De Bijbellezingen van de zondagse liturgie van vandaag nodigen ons uit om onze beschouwing op het eeuwige leven voort te zetten, die begon ter gelegenheid van de gedachtenis van alle overledenen gelovigen. Op dit punt is het verschil duidelijk tussen degene die gelooft en degene die niet gelooft, of, je zou ook kunnen zeggen, tussen degene die verwacht en degene die niet verwacht. De heilige Paulus schrijft aan de Tessalonicenzen: “Wij willen u niet in onwetendheid laten over het lot van hen die ontslapen zijn; gij moogt niet bedroefd zijn zoals de andere mensen, die geen hoop hebben” (1 Tess. 4, 13) [b:1 Tess. 4, 13]. Het geloof in de dood en de verrijzenis van Jezus Christus markeert, ook op dit gebied, een beslissend vóór en ná. De heilige Paulus herinnert ook de christenen van Efeze er aan dat zij, voordat zij de Goede Tijding ontvingen, "zonder hoop en zonder God in de wereld" waren (Ef. 2, 12) [b:Ef. 2, 12]. In feite konden de godsdienst van de Grieken, de heidense culten en mythen, het mysterie van de dood niet verlichten zodat een oude inscriptie zei: “In nihil ab nihilo quam cito recidimus”, wat betekent: "Hoe snel vallen we van het niets terug in het niets!" Als we God verwijderen, als we Christus verwijderen, valt de wereld terug in leegte en duisternis. En dit vindt ook een weerklank in de uitingen van hedendaags nihilisme, een vaak onbewust nihilisme dat helaas veel jonge mensen besmet.

Het Evangelie van vandaag is een beroemd woord, dat spreekt over tien jonge mensen die worden uitgenodigd voor een bruiloftsfeest, symbool van het Koninkrijk der hemelen, van het eeuwige leven (Mt. 25, 1-13) [b:Mt. 25, 1-13]. Het is een treffend beeld waarmee Jezus echter een waarheid leert waardoor we onszelf ondervragen; want van die tien meisjes betreden vijf het feest omdat ze bij aankomst van de bruidegom olie hebben om hun lampen te ontsteken; terwijl de andere vijf buiten blijven, omdat ze dom geen olie hebben meegebracht. Waar staat deze ‘olie’ voor die wezenlijk is om te worden toegelaten tot het bruiloftsbanket? Heilige Augustinus vgl: 93, 4 [[[3598]]] en andere oude auteurs lezen hierin een symbool van de liefde die niet kan worden gekocht, maar die wordt ontvangen als een geschenk, die persoonlijk wordt bewaard en wordt beoefend met de werken. Waarachtige wijsheid is van het sterfelijk leven gebruik maken om werken van barmhartigheid te verrichten, want na de dood zal dat niet langer mogelijk zijn. Als men ons wekt voor het laatste oordeel, zal dat gebaseerd zijn op de liefde die in het aardse leven werd beoefend. (Mt. 25, 31-46) [[b:Mt. 25, 31-46]] En deze liefde is een gave van Christus, ons ingestort door de Heilige Geest. Wie gelooft in God-Liefde, draagt een onoverwinnelijke hoop in zich, als een lamp waarmee hij de nacht kan doorkruisen voorbij de dood en het grote levensfeest kan bereiken.

Aan Maria, Sedes Sapientiae, vragen wij om ons de ware wijsheid te leren, die vlees is geworden in Jezus. Hij is de Weg die van dit leven naar God leidt, naar de Eeuwige. Hij heeft ons het gelaat van de Vader laten kennen en ons zo een hoop vol liefde geschonken. Om deze reden richt de Kerk deze woorden tot de Moeder des Heren: Vita, dulcedo, et spes nostra. Laten we van haar leren om te leven en te sterven in de hoop die niet teleurstelt.