Een beschikbaar hart in de leerschool van Maria

Dierbare broeders en zusters, goeie dag!

Op deze zondag, laat het Evangelie (Mt. 10, 37-42) [b:Mt. 10, 37-42] met kracht de uitnodiging weerklinken om ten volle en zonder aarzelen aan de Heer gehecht te zijn. Jezus vraagt aan Zijn leerlingen om de vereisten van het Evangelie ernstig te nemen, ook als dat offer en inspanning vraagt.

De eerste veeleisende vraag die Hij richt tot wie Hem volgt, is de liefde voor Hem te stellen boven de familiale affecties. Hij zegt: “wie vader of moeder (...) zoon of dochter meer bemint dan Mij, is Mij niet waardig” (Mt. 10, 37) [b:Mt. 10, 37]. Jezus wil de liefde voor ouders en kinderen zeker niet onderschatten, maar Hij weet dat wanneer bloedverwantschap op de eerste plaats komt, het kan afleiden van het ware goed. Wij zien dat: sommige vormen van corruptie in een regering komen juist hierdoor dat de liefde voor de bloedverwantschap groter is dan de liefde voor het vaderland en dat men functies geeft aan verwanten. Dat is ook zo met Jezus: wanneer de liefde voor familieleden groter is dan de liefde voor Hem, gaat het niet. Wij zouden hier allemaal vele voorbeelden van kunnen geven. Zonder te spreken van die situaties waar familiale affecties zich vermengen met keuzes die tegengesteld zijn aan het Evangelie.

Wanneer de liefde voor ouders en kinderen integendeel bezield en gezuiverd wordt door de liefde voor de Heer, dan wordt zij helemaal vruchtbaar en brengt zij goede vruchten voort in de familie en daar buiten. Het is in die zin dat Jezus deze uitspraak doet. Denken wij ook terug aan het verwijt dat Jezus tot de wetgeleerden maakt wanneer zij hun ouders het nodige niet geven onder het voorwendsel het voor het altaar te geven, voor de Kerk. (Mc. 7, 8-13) [[b:Mc. 7, 8-13]] Hij maakt hun verwijten! Ware liefde voor Jezus veronderstelt waarachtige liefde voor de ouders, voor de kinderen, maar als wij eerst het familiebelang zoeken, gaat dat altijd de verkeerde weg op.

Daarna zegt Jezus tot Zijn leerlingen: “wie zijn kruis niet opneemt en Mij volgt, is Mij niet waardig” (Mt. 10, 38) [b:Mt. 10, 38]. Het gaat erom Hem te volgen op de weg die Hijzelf gevolgd heeft, zonder binnenwegen te zoeken. Er is geen echte liefde zonder kruis, dat wil zeggen zonder de prijs die men persoonlijk moet betalen. Zoveel mama’s zeggen het, zoveel papa’s, die zich opofferen voor hun kinderen en ware offers brengen, kruisen, omdat zij liefhebben. Met Jezus gedragen, schikt het kruis niet af, omdat Hij ons altijd ter zijde staat om ons te ondersteunen wanneer de beproeving het hardst wordt, om ons kracht en moed te geven. Het heeft geen zin ons leven ten allen koste te willen bewaren, door een houding van vrees en egoïsme. Jezus waarschuwt: “wie zijn leven vindt, zal het verliezen, en wie zijn leven verliest om Mijnentwil, zal het vinden” (Mt. 10, 39) [b:Mt. 10, 39]. Dat is de paradox van het Evangelie. Maar God zij dank hebben wij daar ook veel voorbeelden van! Dat zien wij in onze dagen. Hoeveel mensen dragen een kruis om anderen te helpen! Men offert zichzelf om anderen te helpen in de noden van deze pandemie. Maar met Jezus kan men dat altijd. Volheid van leven en vreugde zijn er wanneer men zichzelf geeft voor het Evangelie en onze broeders en zusters, open, onthalend en welwillend.

Als wij zo handelen, kunnen wij de edelmoedigheid en dankbaarheid van God ervaren. Jezus herinnert ons eraan: “wie u opneemt, neemt Mij op (...) wie een van deze kleinen al was het maar een beker koud water geeft, (...) zijn loon zal hem zeker niet ontgaan” (Mt. 10, 40.42) [b:Mt. 10, 40.42]. De vrijgevige dankbaarheid van God de Vader houdt rekening met het kleinste gebaar van liefde en dienstverlening die men voor zijn broeders doet.

Deze dagen hoorde ik een priester die ontroerd was omdat een kind van zijn parochie hem kwam zeggen: “vader, dit is mijn spaargeld, het is niet veel, het is voor de armen, voor degenen die het vandaag nodig hebben door de pandemie”. Iets klein, maar groot! Aanstekelijke dankbaarheid die ieder van ons dankbaar helpt te zijn voor hen die met onze nood begaan zijn. Wanneer iemand ons een dienst verleent, moeten we niet denken dat het zo hoeft. Nee, vele diensten worden belangeloos gedaan. Denk aan vrijwilligerswerk, één van de grootste dingen in de Italiaanse samenleving. Vrijwilligers ... En hoevelen onder hen hebben in deze pandemie hun leven gegeven! Men doet het uit liefde, gewoon uit dienstbaarheid. Dankbaarheid, waardering, is vooreerst een teken van een goede opvoeding, maar ook een onderscheidend teken van een Christen. Een eenvoudig maar authentiek teken van het Rijk Gods, dat een rijk is van belangeloze en dankbare liefde.

Moge de Allerheiligste Maagd Maria, die meer van Jezus houdt dan van Haar eigen leven en die Hem tot aan het kruis gevolgd is, ons helpen om altijd voor God te staan met een beschikbaar hart omdat we ons gedrag en onze keuzes door Zijn Woord laten beoordelen.