God bemint de armen en onze eeuwige bestemming wordt bepaald door onze houding

Beminde broeders en zusters:

In het Evangelie van deze zondag (Lc. 16, 19-31) [b:Lc. 16, 19-31] spreekt Jezus over de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus. De eerste leeft in luxe en egoïsme, en als hij sterft, belandt hij in de hel. De arme daarentegen, die zich voedt met de resten van de tafel van de rijke man, wordt na zijn dood door de engelen naar de eeuwige woonplaats van God en van de heiligen geleid. "Zalig de armen - had de Heer tot zijn leerlingen gezegd - want aan u behoort het rijk van God" (Lc. 6, 20) [b:Lc. 6, 20]. Maar de boodschap van de gelijkenis gaat verder: het herinnert er aan dat terwijl wij in deze wereld zijn, wij moeten luisteren naar de Heer, die tot ons spreekt door de Heilige Schrift, en te leven naar zijn wil; anders is het na de dood te laat om het weer goed te maken. Daarom zegt ons deze gelijkenis twee dingen: het eerste is dat God de armen bemint en hen verheft uit hun vernedering; het tweede is dat onze eeuwige bestemming wordt bepaald door onze houding. Het is aan ons om het pad te volgen dat God ons heeft laten zien om tot het leven te komen. Dit pad is de liefde, niet te verstaan als een gevoel, maar als dienstwerk aan de anderen, in de naastenliefde van Christus.

Door een gelukkige samenloop vieren we morgen de liturgische gedachtenis van heilige Vincentius de Paul, de patroonheilige van katholieke liefdadigheidsinstellingen, wiens 350ste verjaardag van zijn dood wordt herdacht. In Frankrijk in 1600 leerde hij uit de eerste hand het scherpe contrast kennen tussen de rijksten en de armsten. Als priester had hij zelfs de kans om zowel de aristocratische kringen als het platteland te bezoeken, zowel als de wijken van Parijs. Gedreven door de liefde van Christus wist Vincentius a Paulo stabiele vormen van dienstverlening aan gemarginaliseerden te organiseren, en de zogenaamde "Charitées" in het leven riep, de groepen vrouwen die hun tijd en middelen beschikbaar stelden voor de meest gemarginaliseerden. Van deze vrijwilligers kozen sommigen ervoor om zich volledig toe te wijden aan God en de armen, en daarom stichtte heilige Vincentius, samen met heilige Louise de Marillac, de "Dochters van Liefde", de eerste vrouwelijke congregatie die overgave "in de wereld" beleefde, onder de mensen, met de zieken en de behoeftigen.

Beminde vrienden, alleen de Liefde met hoofdletter "L" geeft echt geluk! Dit blijkt ook uit een andere getuige, een jonge vrouw die gisteren in Rome tot heilig werd verklaard. Ik heb het over Chiara Badano, een Italiaans meisje, geboren in 1971, dat in niets minder dan 19 jaar door een ziekte uit het leven werd weggerukt, maar dat voor allen als een bliksemschicht was, zoals haar bijnaam luidt: "Chiara Luce". Haar parochie, het bisdom van Acqui Terme, en de Focolare-beweging waartoe zij behoorde, vieren vandaag - en het is een feest voor alle jongeren, die er een voorbeeld van christelijke coherentie in kunnen vinden -.

Haar laatste woorden, volledig in overeenstemming met de wil van God, waren: "Mamma, vaarwel. Wees gelukkig want dat ben ik ook". Prijzen wij God, want zijn liefde is sterker dan het kwaad en de dood. En laten we de Maagd Maria danken, die jonge mensen leidt, ook door de moeilijkheden en het lijden, om verliefd te worden op Jezus en de schoonheid van het leven te ontdekken.