Moge ons leven worden verlicht door het mysterie van Christus

Beminde broeders en zusters!

De weg van de Vastentijd die we beleven is een tijd van bijzondere genade, waarin we de gave van de welwillendheid van de Heer jegens ons kunnen ervaren. De liturgie van deze zondag, genaamd "Laetare", nodigt ons uit om ons te verheugen, te genieten, zoals de intrede-antifoon van de eucharistische viering verkondigt: “Verheugt u Jeruzalem. Komt allen samen, die haar liefhebt! Juicht van vreugde, allen die eens hebt getreurd. Weest opgetogen en geniet van de overvloedige troost die u geboden wordt”. (Jes. 66, 10-11) [[b:Jes. 66, 10-11]] Wat is de diepe reden voor deze vreugde? Het Evangelie van vandaag vertelt het ons, waarin Jezus een man die blind was vanaf zijn geboorte geneest. De vraag die de Heer Jezus stelt aan degene die blind was, vormt het hoogtepunt van het verhaal: “Gelooft ge in de Mensenzoon?” (Joh. 9, 35) [b:Joh. 9, 35]. Die man erkent het teken dat Jezus heeft gedaan en gaat van het licht van de ogen naar het licht van het geloof: “Ik geloof, Heer!” (Joh. 9, 38) [b:Joh. 9, 38]. Opgemerkt moet worden hoe een eenvoudig en oprecht mens geleidelijk een reis van geloof maakt: in een eerste moment ontmoet hij Jezus als een "mens" temidden van andere, later beschouwt hij hem als een "profeet", tenslotte gaan zijn ogen open en hij belijdt hij Hem als "Heer". Tegenover het geloof van de genezen blinde staat de verharding van het hart van de Farizeeën die het wonder niet willen aanvaarden, omdat ze weigeren Jezus als de Messias aan te nemen. De menigte daarentegen houdt op het gebeurde te bespreken en blijft afstandelijk en onverschillig. Zelfs de ouders van de blinde worden overweldigd door angst voor het oordeel van de anderen.

En wij, welke houding nemen wij aan tegenover Jezus? Ook wij werden vanwege Adams zonde "blind" geboren, maar voor de doopvont werden we verlicht door de genade van Christus. De zonde had de mensheid verwond en voorbestemd voor de duisternis van de dood, maar in Christus schittert de nieuwheid van het leven en het doel waartoe we zijn geroepen. In Hem, versterkt door de Heilige Geest, ontvangen we de kracht om het kwaad te overwinnen en het goede te doen. In feite is het christelijke leven een voortdurend gelijk worden aan Christus, het beeld van de nieuwe mens, om de volledige gemeenschap met God te bereiken. De Heer Jezus is “het licht van de wereld” (Joh. 8, 12) [b:Joh. 8, 12], want in Hem “straalt de kennis van Gods heerlijkheid” (2 Kor. 4, 6) [[b:2 Kor. 4, 6]] die de ware betekenis van het menselijk bestaan blijft openbaren in de complexe geschiedenis. In de doopritus is de overhandiging van de kaars, aangestoken aan de grote paaskaars-symbool van de verrezen Christus, een teken dat helpt te vatten wat er in het Sacrament gebeurt. Wanneer ons leven zich laat verlichten door het mysterie van Christus, ervaart het de vreugde bevrijd te zijn van alles wat de volledige verwezenlijking ervan bedreigt. In deze dagen die ons voorbereiden op Pasen, herleven we in ons het geschenk dat we bij het Doopsel hebben ontvangen, deze vlam die soms het risico loopt te worden verstikt. Laten we haar voeden met het gebed en de naastenliefde jegens onze naaste.

We vertrouwen de weg van Vasten toe aan de Maagd Maria, Moeder van de Kerk, zodat allen Christus, Redder van de wereld, kunnen ontmoeten.