Jezus is de volmaakte openbaring van de heiligheid en barmhartigheid van de Vader

Beste broeders en zusters:

Ik ben erg blij om bij jullie te zijn om zo'n belangrijke gebeurtenis te vieren als de wijding aan God en aan de dienst van de gemeenschap van deze kerk ter ere van heilige Corbinianus. De Voorzienigheid heeft gewild dat deze ontmoeting zou plaatsvinden op de tweede zondag van de Vastentijd, die wordt gekenmerkt door het evangelie van de Gedaanteverandering van Jezus. Zo komen vandaag twee elementen samen, beide zeer belangrijk: aan de ene kant het mysterie van de Gedaanteverandering en anderzijds van de tempel, dat wil zeggen van het huis van God te midden van uw huizen. De Bijbellezingen die we hebben gehoord zijn gekozen om deze twee aspecten te belichten.

De Gedaanteverandering De evangelist Mattheüs heeft ons verteld wat voorviel toen Jezus een hoge berg beklom met drie van zijn leerlingen: Petrus, Jacobus en Johannes. Terwijl zij op de top van de berg verbleven, geheel alleen, straalde het gelaat van Jezus, evenals zijn gewaad. Dat noemen we «Gedaanteverandering»: een stralend mysterie dat ons sterkt. Wat is de betekenis ervan? De Gedaanteverandering is een openbaring van de persoon van Jezus, van zijn diepe realiteit. In feite waren de ooggetuigen van die gebeurtenis, dat wil zeggen de drie apostelen, overschaduwd door een wolk, ook lichtend — die in de Bijbel altijd de aanwezigheid van God aankondigt — en hoorden een stem die zei: «Dit is mijn Zoon, de Welbeminde, in wie Ik mijn behagen heb gesteld; Luistert naar Hem» (Mt. 17, 5) [b:Mt. 17, 5]. Met dit evenement moesten de leerlingen zich voorbereiden op het Paasmysterie van Jezus: om de vreselijke beproeving van de passie te overwinnen en ook om het heldere feit van de verrijzenis goed te begrijpen.

Het relaas spreekt ook van Mozes en Elia die verschenen en met Jezus spraken. Inderdaad, deze geschiedenis is gerelateerd aan twee andere goddelijke openbaringen. Mozes was de berg Sinaï bestegen en daar had hij de openbaring van God ontvangen. Hij had gevraagd om zijn glorie te zien, maar God had geantwoord dat hij hem niet van aangezicht tot aangezicht zou zien, maar slechts van achteren. (Ex. 33, 18-23) [[b:Ex. 33, 18-23]] Evenzo had Elia ook een openbaring van God gehad op de berg: een meer intieme manifestatie, niet met een storm, of met een aardbeving of met het vuur, maar met een zachte bries. (1 Kon. 19, 11-13) [[b:1 Kon. 19, 11-13]] Anders dan deze twee geschiedenissen, heeft in de Gedaanteverandering Jezus niet de openbaring van God, maar het is juist in Hem dat God zich openbaart en zijn gelaat toont aan de Apostelen. Dus wie God wil kennen, moet het gelaat van Jezus beschouwen, zijn verheerlijkte gelaat: Jezus is de volmaakte openbaring van de heiligheid en het erbarmen van de Vader. Bedenken we bovendien dat Mozes op de berg Sinaï ook de openbaring van Gods wil ontving: de tien geboden. En op dezelfde wijze ontving ook op de berg Elia van God de goddelijke openbaring van een te vervullen zending. Jezus daarentegen ontvangt niet de openbaring van wat Hij zal moeten doen: dat weet Hij al. Het zijn eerder de apostelen die in de wolk de stem van God horen die gebiedt: «Luistert naar Hem». De wil van God openbaart zich volledig in de persoon van Jezus. Wie volgens Gods wil verlangt te leven, moet Jezus volgen, naar hem luisteren, zijn woorden aannemen en zich daarin verdiepen, met behulp van de Heilige Geest. Dit is de eerste uitnodiging die ik u wil doen met grote genegenheid, beste vrienden: groei in kennis en liefde voor Christus, als individu en als parochiegemeenschap; vind Hem in de Eucharistie, in het luisteren naar zijn Woord, in het gebed, in de naastenliefde.

Het tweede punt is de Kerk, als gebouw en bovenal als gemeenschap. Nu, alvorens te reflecteren over de wijding van uw kerk, wil ik u zeggen dat er een bijzondere reden is die mijn vreugde vergroot om u vandaag te ontmoeten. Heilige Corbinianus is namelijk de stichter van het bisdom Freising in Beieren, waarvan ik vier jaar bisschop was. In mijn bisschoppelijk wapen wilde ik een element opnemen dat nauw verband houdt met de geschiedenis van deze heilige: de beer. Een beer had - zo wordt verteld - het paard van Corbinianus verslonden, die op weg was naar Rome. Hij verweet het hem scherp, slaagde erin hem te temmen en laadde op zijn rug de bagage die tot dan toe door het paard was gedragen. De beer vervoerde die last tot Rome en pas hier liet de heilige hem vrij.

Wellicht moet ik hier een paar woorden wijden aan het leven van heilige Corbinianus. Heilige Corbinianus was Fransman, een priester uit de omgeving van Parijs, en had een klooster gesticht in de buurt van Parijs. Hij werd zeer gewaardeerd als geestelijk raadsman, maar hij zocht veeleer de contemplatie; daarom kwam hij naar Rome om hier een klooster te stichten bij de graven van de apostelen Petrus en Paulus. Maar paus Gregorius II - we zijn rond het jaar 720 - waardeerde zijn kwaliteiten, hij had zijn kwaliteiten ingezien en wijdde hem tot bisschop, waarbij hij hem opdroeg naar Beieren te gaan om daar het Evangelie te verkondigen. Beieren: de paus dacht aan het land gelegen tussen de Donau en de Alpen, dat vijfhonderd jaar lang de Romeinse provincie Raetia was geweest; pas tegen het einde van de vijfde eeuw was de Latijnse bevolking grotendeels teruggekeerd naar Italië. Weinigen waren daar gebleven, de eenvoudige mensen; het land was dunbevolkt en er was een nieuw volk aangetreden, het Beierse volk, dat een christelijk erfgoed had gevonden omdat het land in de Romeinse tijd was gekerstend. Het Beierse volk had onmiddellijk begrepen dat dit de ware godsdienst was en wilde christen worden, maar er was een gebrek aan ontwikkelde mensen, er was een gebrek aan priesters om het Evangelie te verkondigen. Het christendom was aldus zeer fragmentarisch, beginnend gebleven. De paus was zich bewust van deze situatie, hij kende de dorst naar geloof die in dat land heerste; daarom gaf hij heilige Corbinianus opdracht om daarheen te trekken om het Evangelie te verkondigen. En in Freising, in de stad van de hertog, op een heuvel, bouwde de heilige de kathedraal - hij had al een heiligdom van de Maagd gevonden -, en daar bleef meer dan duizend jaar de zetel van de bisschop. Pas na de Napoleontische tijd werd het dertig kilometer verder naar het zuiden verplaatst, naar München. Het wordt nog steeds het bisdom München en Freising genoemd, en de majestueuze romaanse kathedraal van Freising blijft het hart van het bisdom. Zo zien we hoe de heiligen de eenheid en universaliteit van de Kerk bevorderen. De universaliteit: heilige Corbinianus verenigt Frankrijk, Duitsland en Rome. De eenheid: heilige Corbinianus zegt ons dat de Kerk op Petrus is gegrondvest en garandeert ons ook de duurzaamheid van de Kerk gebouwd op de rots, die duizend jaar geleden dezelfde Kerk was als vandaag, omdat de Heer altijd dezelfde is. Hij is altijd de Waarheid, altijd oud en altijd nieuw, zeer actueel, tegenwoordig, en is de sleutel tot de toekomst.

Nu wil ik degenen bedanken die hebben bijgedragen aan de bouw van deze kerk. Ik ken de grote inspanning van het bisdom Rome om te zorgen voor geschikte parochiecomplexen voor elke wijk. Ik groet en dank de kardinaal-vicaris, de hulpbisschop van de sector en de bisschop-secretaris van het Romeins Werk voor het behoud van het geloof en de voorziening van nieuwe kerken. Ik begroet vooral mijn twee opvolgers. Ik begroet kardinaal Wetter, van wie het initiatief kwam om een ​​parochiekerk aan heilige Corbinianus te wijden en die grote steun heeft verleend aan de realisatie van het project. Dank u, eminentie. Duizendmaal dank. Het verheugt me dat de kerk zo snel gebouwd is. Ik groet kardinaal Marx, huidige aartsbisschop van München en Freising, die vol liefde blijft, niet alleen voor heilige Corbinianus maar ook voor zijn Kerk in Rome. Duizendmaal dank ook aan u. Ik groet ook bisschop Clemens van het bisdom Paderborn en secretaris van de Pauselijke Raad voor de Leken [d:90]. Ik groet in het bijzonder de pastoor, Don Antonio Magnotta, terwijl ik hem bedank voor de woorden die hij tot mij heeft gericht. Dank u. En natuurlijk groet ik ook de parochie-vicaris. Via u allen die hier aanwezig zijn, wil ik een woord van liefdevolle nabijheid sturen tot de bijna tienduizend inwoners van het gebied van de parochie. Bijeengekomen rond de Eucharistie, zien we gemakkelijker dat het de zending is van elke christelijke gemeenschap om aan allen de boodschap van Gods liefde te brengen, om zijn gelaat aan allen bekend te maken. Juist daarom is het belangrijk dat de Eucharistie altijd het hart van het leven van de gelovigen is, zoals dat vandaag het geval is voor uw parochie, ook al hebben niet alle leden er persoonlijk aan kunnen deelnemen.

Vandaag beleven we een belangrijke dag, die de inspanningen, het werk, de gebrachte offers en de toewijding van de mensen bekroont die hier leven om zich te vestigen als een volwassen christelijke gemeenschap, die in staat is om een ​​kerk te hebben die al definitief is gewijd aan de eredienst van God. Ik verheug me dat dit doel al bereikt is, en ik ben er zeker van dat het de samenkomsten en de groei van de familie van gelovigen in dit gebied zal bevorderen. De Kerk wil aanwezig zijn in alle wijken waar mensen wonen en werken, met het evangelische getuigenis van coherente en trouwe christenen, maar ook met gebouwen die het mogelijk maken samen te komen voor gebed en sacramenten, voor christelijke vorming en om vriendschappen te sluiten en broederschap, waardoor kinderen, jongeren, gezinnen en ouderen groeien in de geest van gemeenschap die Christus ons heeft geleerd en die de wereld zo hard nodig heeft.

Zoals het parochiegebouw is gebouwd, zo wil mijn bezoek u aanmoedigen om steeds beter de Kerk van levende stenen te bouwen die u bent. We hebben het gehoord in de tweede lezing: «gij zijt Gods akker, Gods bouwwerk», schrijft de heilige Paulus aan de Korintiërs (1 Kor. 3, 9) [b:1 Kor. 3, 9] en aan ons; en spoort hen aan om te bouwen op het enige ware fundament, namelijk Jezus Christus (1 Kor. 3, 11) [b:1 Kor. 3, 11]. Daarom spoor ik u ook aan om van uw nieuwe kerk de plaats te maken waar u leert luisteren naar Gods Woord, de permanente "school" van het christelijk leven van waaruit alle activiteit van deze jonge en geëngageerde parochie begint. Wat dit betreft, is de tekst van het boek Nehemia [5061|++1.16] die ons in de eerste lezing werd voorgehouden, verhelderend. Daarin is duidelijk te zien dat Israël het volk is dat wordt samengeroepen om te luisteren naar het Woord van God, geschreven in het boek van de Wet. De dienaren lezen dit boek plechtig en leggen het uit aan de mensen die staan, hun handen ten hemel heffen en dan knielen en hun gezicht ter aarde werpen, als een teken van aanbidding. Het is een ware liturgie, bezield door het geloof in God die spreekt, door berouw over de eigen ontrouw aan de Wet van de Heer, maar vooral door de vreugde dat de verkondiging van zijn Woord een teken is dat Hij zijn volk, dat dicht bij Hem staat, niet in de steek heeft gelaten. Ook u, dierbare broeders en zusters, wanneer u samenkomt om met geloof en volharding naar het Woord van God te luisteren, wordt van zondag tot zondag een Kerk van God, innerlijk gevormd en gemodelleerd door zijn Woord. Wat een geweldig geschenk is dat! Wees er altijd dankbaar voor.

Uw gemeenschap is jong; zij bestaat grotendeels uit stellen die kort geleden getrouwd zijn en in de wijk zijn komen wonen; er zijn talloze kinderen en jongeren. Ik ken de toewijding en aandacht die wordt besteed aan het gezin en aan de begeleiding van jonge echtparen: weet een gezinspastoraat in de praktijk te brengen dat wordt gekenmerkt door het open en hartelijke onthaal van de nieuwe gezinskernen, dat wederzijdse kennis bevordert, zodat de parochiegemeenschap meer en meer een "familie van gezinnen" wordt, in staat om met hen zowel de vreugden zoals de onvermijdelijke moeilijkheden van het begin te delen. Ik weet ook dat verschillende groepen gelovigen samenkomen om te bidden, om gevormd te worden in de school van het Evangelie, om deel te nemen aan de sacramenten en om die wezenlijke dimensie van het christelijk leven, namelijk de naastenliefde, te beleven. Ik denk aan hen die, samen met de parochiële Caritas, ernaar streven om aan de vele eisen van het gebied te voldoen, en vooral tegemoet te komen aan de verwachtingen van de armsten en meest behoeftigen.

Ik ben blij met wat u doet om kinderen en jongeren voor te bereiden op de sacramenten van het christelijk leven, en ik dring er bij u op aan om steeds meer belangstelling te tonen voor hun ouders, vooral die met kleine kinderen. De parochie moet ernaar streven om hen, op geschikte tijden en op geschikte manieren, gebeds- en vormingsbijeenkomsten te bieden, vooral voor de ouders van kinderen die het Doopsel en de andere sacramenten van de christelijke initiatie zullen ontvangen. Besteed ook bijzondere aandacht aan gezinnen die in moeilijkheden verkeren of zich in een precaire of onregelmatige situatie bevinden. Laat ze niet alleen; wees hen liever in liefde nabij en help hen Gods authentieke plan voor huwelijk en gezin te begrijpen. In het bijzonder wil de paus een paar woorden van genegenheid en vriendschap richten tot jullie, lieve kinderen en jongeren die naar mij luisteren, en tot jullie leeftijdsgenoten die in deze parochie wonen. Het heden en de toekomst van de kerkelijke en burgerlijke gemeenschap hangen vooral van jullie af. De Kerk verwacht veel van jullie enthousiasme, van jullie vermogen vooruit te kijken en van jullie verlangen om radicaal te zijn in je levenskeuzen.

Beste vrienden van heilige Corbinianus, de Heer Jezus, die de Apostelen meenam naar de berg om er te bidden en zijn glorie aan hen openbaarde, heeft ons vandaag uitgenodigd in deze nieuwe kerk: hier kunnen we naar Hem luisteren, hier kunnen we zijn tegenwoordigheid herkennen in het breken van het eucharistische brood en zo een levende Kerk worden, tempel van de Heilige Geest, teken van Gods liefde in de wereld. Keert terug naar uw huizen met een hart vol dankbaarheid en vreugde, omdat u deel uitmaakt van dit grote spirituele gebouw dat de Kerk is. Aan de Maagd Maria vertrouwen wij onze Veertigdagen-reis toe, evenals die van de hele Kerk. Moge de Maagd, die haar Zoon Jezus naar het kruis volgde, ons helpen om trouwe leerlingen van Christus te zijn, zodat we samen met haar kunnen deelhebben aan de vreugde van Pasen.

Amen.