Geboren uit een Vrouw

“Toen de volheid van de tijd gekomen was, heeft God zijn Zoon gezonden, geboren uit een vrouw” (Gal. 4, 4) [b:Gal. 4, 4]. Geboren uit een vrouw: zo is Jezus gekomen. Hij is niet als volwassene in de wereld gekomen, maar zoals het Evangelie ons zegt, werd Hij “in de moederschoot ontvangen” (Lc. 2, 21) [[b:Lc. 2, 21]]: daar heeft Hij onze mensheid op zich genomen, dag na dag, maand na maand. In de schoot van een vrouw, hebben God en de mensheid zich met elkaar verenigd om nooit van elkaar te scheiden: ook nu, in de Hemel, leeft Jezus in het vlees dat Hij in de schoot van Zijn Moeder heeft aangenomen. In God is ons menselijk vlees aanwezig!

Op deze eerste dag van het jaar vieren wij de bruiloft van God en de mens, die begint in de schoot van een vrouw. In God zal onze mensheid altijd aanwezig zijn en zal Maria voor altijd de Moeder van God zijn. Zij is vrouw en moeder, dat is wezenlijk. Door Haar, een vrouw, is het heil gekomen en is er dus geen heil zonder de vrouw. Daar heeft God zich met ons verenigd, en als wij ons met Hem willen verenigen, dienen wij dezelfde weg te gaan: langs Maria, vrouw en moeder. Daarom beginnen wij het jaar in het teken van Onze-Lieve-Vrouw, de vrouw die Gods mensheid vorm gaf. Als wij het stramien van onze dagen menselijk willen maken, moeten wij uitgaan van de vrouw.

Geboren uit een Vrouw. De wedergeboorte van de mensheid begon bij een vrouw. De vrouw is bron van leven. En toch wordt zij voortdurend beledigd, geslagen, wordt geweld op haar gepleegd, wordt zij aangezet tot prostitutie en om het leven in haar schoot te verwijderen. Iedere geweldpleging op de vrouw is een profanatie van God die uit een vrouw geboren werd. Door het lichaam van een vrouw is het heil tot bij de mensheid gekomen: aan de manier waarop wij het lichaam van de vrouw behandelen, kennen wij ons niveau van menselijkheid. Hoe dikwijls werd het lichaam van de vrouw geofferd op de profane altaren van publiciteit, winstbejag, pornografie, een buitenkant die uitgebuit wordt om te gebruiken. Het moet bevrijd worden van de consumptiementaliteit, het moet gerespecteerd en geëerd worden; het is edelste lichaam ter wereld, het heeft de Liefde die ons gered heeft, ontvangen en gebaard! Ook vandaag nog, wordt het moederschap vernederd, omdat de enige groei die telt, de economische groei is. Er zijn moeders die gevaarlijke reizen ondernemen, die wanhopig proberen om de vrucht van hun schoot een betere toekomst te geven en die te zeer beoordeeld worden door mensen met een platte buik, maar met dingen en een hart die leeg zijn aan liefde.

Geboren uit een Vrouw. In het Bijbelverhaal verschijnt de vrouw op het hoogtepunt van de schepping, als samenvatting van al het geschapene. Zij omvat in zich het doel van de schepping zelf: leven voortbrengen en beschermen, verbondenheid met alles en zorg voor alles. Dat doet de Heilige Maagd in het Evangelie van vandaag. “Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en overwoog ze bij zichzelf” (Lc. 2, 19) [b:Lc. 2, 19]. Zij bewaarde alles : de vreugde om de geboorte van Jezus en de droefheid om de afgewezen gastvrijheid in Betlehem; de liefde van Jozef en de verbazing van de herders; de beloften en onzekerheden voor de toekomst. Zij nam alles ter harte en gaf alles een plaats in haar hart, zelfs de beproevingen, omdat Zij alles met liefde een plaats gaf in haar hart en alles aan God toevertrouwde. In het Evangelie komt deze daad van Maria een tweede keer voor: op het einde van het verborgen leven van Jezus, wordt namelijk gezegd dat “Zijn moeder alles wat er gebeurd was, in haart bewaarde”. (Lc. 2, 51) [[b:Lc. 2, 51]] Deze herhaling doet ons begrijpen dat in het hart bewaren, niet een mooi gebaar is dat de Heilige Maagd soms stelde, maar het was haar gewoonte. Het is eigen aan de vrouw, het leven ter harte te nemen. De vrouw toont dat de zin van het leven niet bestaat in het voortdurend produceren van dingen, maar in het ter harte nemen van de dingen die er zijn. Alleen wie met het hart kijkt, ziet goed, omdat hij de binnenkant ziet : verder dan de fouten van een mens, verder dan de kwetsbaarheid van een broeder, hoop hebben bij moeilijkheden, God zien in alles.

Op het ogenblik dat wij het nieuwe jaar beginnen, stellen wij ons de vraag : kan ik met het hart kijken? Kan ik de mensen zien met het hart? Gaan de mensen met wie ik samenleef, mij ter harte of vernietig ik ze door roddel? En vooral, bevindt de Heer zich in het centrum van mijn hart, of zijn het andere waarden, belangen, mijn promotie, rijkdom, macht? Indien alleen het leven ons ter harte zou gaan, dan zouden wij er zorg kunnen voor dragen en de onverschilligheid overstijgen die ons omhult. Vragen we deze genade: het jaar beleven met het verlangen om de anderen ter harte te nemen, zorg te dragen voor de anderen. En als wij een betere wereld willen, die een huis is van vrede en geen oorlogsterrein, dan dient men de waardigheid van elke vrouw ter harte te nemen. Uit een vrouw is de Prins van de vrede geboren. Een vrouw geeft en bemiddelt vrede en moet ten volle betrokken worden bij het nemen van beslissingen. Want wanneer vrouwen hun gaven kunnen doorgeven, zal de wereld meer één en meer in vrede zijn. Daarom is een verworvenheid voor de vrouw, een verworvenheid voor heel de mensheid.

Geboren uit een Vrouw. Jezus die pas geboren is, heeft zich in de ogen van een Vrouw gespiegeld, in het gelaat van Zijn Moeder. Van Haar kreeg Hij de eerste strelingen, met Haar heeft Hij de eerste glimlachjes uitgewisseld. Met Haar is Hij de revolutie van de tederheid begonnen. Kijkend naar het Jezuskind, is de Kerk geroepen deze revolutie verder te zetten. Want ook zij is zoals Maria, vrouw en moeder, de Kerk is vrouw en moeder en in de Maagd Maria vindt zij haar onderscheidende trekken terug. Zij ziet Haar onbevlekt, en voelt zich geroepen om nee te zeggen tegen zonde en de geest van de wereld. Zij ziet Haar vruchtbaar, en voelt zich geroepen de Heer te verkondigen, Hem in de levens voort te brengen. Zij ziet Haar als moeder, en voelt zich geroepen elke mens als haar kind aan te nemen.

Door de overeenkomst met Maria, vindt de Kerk zichzelf terug, vindt zij haar kern terug, haar eenheid. De vijand van de menselijke natuur, de duivel, probeert haar integendeel te verdelen, door verschillen, ideologieën, partijdige gedachten en partijen op het voorplan te zetten. Maar wij begrijpen de Kerk niet als wij haar bekijken vanuit structuren, programma’s en tendensen, ideologieën en functionaliteit : wij begrijpen iets, doch niet het hart van de Kerk. Want de Kerk heeft een moederhart. En wij, haar kinderen, roepen vandaag de Moeder van God aan die ons als volk van gelovigen verenigt.

O Moeder, wek hoop in ons, maak ons één.
Vrouw van het heil, wij vertrouwen U dit jaar toe, bewaar het in Uw hart.
Wij roepen U aan: Heilige Moeder van God.

Roepen wij Onze-Lieve-Vrouw, de Heilige Maagd en Moeder van God, allemaal samen aan, drie keer, rechtstaand: Heilige Moeder van God!

Heilige Moeder van God! Heilige Moeder van God!