Drie wegen van bekoring

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Het Evangelie van deze eerste Vastenzondag (Lc. 4, 1-13) [[b:Lc. 4, 1-13]] verhaalt de ervaring van de bekoringen van Jezus in de woestijn. Na veertig dagen gevast te hebben, wordt Jezus drie keer door de duivel bekoord. Deze nodigt Hem eerst uit steen in brood te veranderen (Lc. 4, 3) [b:Lc. 4, 3]; daarna toont hij Hem uit de hoogte de koninkrijken van de aarde en geeft Hem het vooruitzicht een machtige en eervolle messias te worden (Lc. 4, 5-6) [b:Lc. 4, 5-6]; tenslotte, brengt hij Hem bovenop de tempel van Jeruzalem en nodigt Hem uit zich naar beneden te werpen om Zijn Goddelijke macht spectaculair te demonstreren (Lc. 4, 9-11) [b:Lc. 4, 9-11]. De drie bekoringen tonen drie wegen die de wereld altijd voorstelt met de belofte van succes, drie wegen om ons in de val te lokken: hebzucht – steeds meer hebben -, ijdele eer, het instrumentaliseren van God. Drie wegen die ons tot verval brengen.

De eerste, de weg van de hebzucht. Zo gaat de listige logica van de duivel gaat altijd te werk. Hij gaat uit van een natuurlijke en geoorloofde levensbehoefte, zichzelf te realiseren, gelukkig te zijn, om ons te doen geloven dat dit allemaal mogelijk is zonder God, of eerder, tegen God in. Maar Jezus verzet zich daartegen en zegt: “Er staat geschreven: de mens leeft niet van brood alleen” (Lc. 4, 4) [b:Lc. 4, 4]. Door de herinnering aan de lange weg van het uitverkoren volk in de woestijn, bevestigt Jezus Zijn volle en vertrouwende overgave aan de voorzienigheid van de Vader, die altijd zorg draagt voor Zijn kinderen.

Tweede bekoring: de weg van de ijdele eer. De duivel zegt: “Als Gij dus in aanbidding voor mij neervalt, zal het in zijn geheel van U zijn” (Lc. 4, 7) [b:Lc. 4, 7]. Broeders en zusters, men kan heel zijn persoonlijke waardigheid verliezen, als men zich laat bederven door de afgod van het geld, van succes en macht, om zichzelf te affirmeren. En men proeft de dronkenschap van een lege vreugde die vlug vervliegt. Daarom antwoordt Jezus: “De Heer uw God zult gij aanbidden en Hem alleen dienen” (Lc. 4, 8) [b:Lc. 4, 8].

En dan de derde bekoring: God in zijn voordeel instrumentaliseren. Tegenover de duivel die de Schriften citeert en Hem uitnodigt van Godswege een schitterend wonder te doen, stelt Jezus opnieuw Zijn vastberaden besluit om nederig en vol vertrouwen te blijven tegenover Zijn Vader: “Gij zult de Heer uw God niet op de proef stellen” (Lc. 4, 12) [b:Lc. 4, 12]. Zo wijst Hij misschien de meest subtiele bekoring af: God naar onze kant te trekken, door Hem genaden te vragen die in feite dienen en zullen dienen om onze hoogmoed te voldoen.

Het zijn wegen die voor ons aangewezen worden, met de illusie succes en geluk te bekomen. Maar in feite zijn zij helemaal vreemd aan Gods manier van handelen, en scheiden zij ons zelfs van Hem, want zij zijn het werk van satan. Door het hoofd te bieden aan deze beproevingen die Hemzelf treffen, overwint Hij drie keer de bekoring om zich niet helemaal op het plan van de Vader te verlaten. En Hij toont ons de remedies: innerlijk leven, geloof in God, de zekerheid van Zijn liefde, de zekerheid dat God ons bemint, dat Hij Vader is, en met deze zekerheid zullen wij iedere bekoring overwinnen.

Maar ik zou uw aandacht willen vestigen op iets interessant. Wanneer Jezus aan de verleider antwoord geeft, gaat Hij niet in gesprek, Hij beantwoordt de drie uitdagingen uitsluitend met het woord Gods. Dat leert ons dat men met de duivel niet in gesprek gaat, men mag niet in gesprek gaan, alleen met het woord Gods antwoorden.

Benutten wij dan de Vasten als een gunstige tijd om ons te zuiveren, om de troostende aanwezigheid van God in ons leven te ervaren.

Moge de moederlijke voorspraak van de Maagd Maria, icoon van de trouw aan God, ons op onze weg tot steun zijn door ons te helpen het kwaad altijd te verwerpen en het goede aan te nemen.