De Eucharistie, een deur “tussen de stad van God en de stad van de mens”

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Vandaag wordt in vele landen, waaronder Italië, het hoogfeest gevierd van het Lichaam en het Bloed van Christus, of volgens de Latijnse uitdrukking, van Corpus Christi. Het Evangelie geeft ons Jezus’ woorden die Hij op het laatste avondmaal tot Zijn leerlingen sprak: “Neemt, dit is mijn Lichaam (....) Dit is mijn Bloed van het Verbond, dat vergoten wordt voor velen” (Mc. 14, 22.24) [b:Mc. 14, 22.24]. Krachtens dit liefdestestament, komt de Christengemeenschap alle zondagen en alle dagen samen rond de Eucharistie, het Sacrament van het verlossingsoffer van Christus. Aangetrokken door Zijn werkelijke aanwezigheid, aanbidden en schouwen Christenen Zijn Lichaam in het bescheiden teken van brood.

Telkens wij Eucharistie vieren, doen wij door dit Sacrament dat tegelijk zo sober en plechtig is, de ervaring op van het Nieuwe Verbond, dat de gemeenschap tussen God en ons ten volle realiseert. Als deelnemers aan dit Verbond, werken wij mee aan de opbouw van de geschiedenis volgens Gods plan, hoe klein en arm we ook zijn. Daarom verwijst iedere Eucharistieviering als een handeling van openbare eredienst aan God, ook naar het leven en de concrete gebeurtenissen van ons bestaan. Als wij ons voeden met het Lichaam en Bloed van Christus, worden wij aan Hem gelijkvormig, ontvangen wij Zijn liefde in ons, niet om Hem jaloers voor onszelf te bewaren, maar om Hem met anderen te delen. Dat is de logica van de Eucharistie. In haar schouwen wij namelijk Jezus, gebroken en gegeven brood, vergoten bloed voor ons heil. Zij is een aanwezigheid die als een vuur de egoïstische gedragingen in ons verbrandt, die ons zuivert van de neiging alleen te geven wanneer wij ontvangen hebben, en die in ons het verlangen ontsteekt om ook zelf, in vereniging met Jezus, gebroken brood en vergoten bloed te zijn voor de broeders.

Daarom is het feest van Corpus Christi een mysterie: we worden aangetrokken tot Christus en in Hem omgevormd. Het is een school in concrete, geduldige en offerliefde, zoals Jezus op het kruis. Het leert ons mensen die op zoek zijn naar begrip, hulp en aanmoediging en die gemarginaliseerd en alleen zijn, steeds meer te verwelkomen en meer beschikbaar voor hen te zijn. Jezus’ levendige aanwezigheid in de Eucharistie is als een deur, een open deur tussen de tempel en de weg, tussen het geloof en de geschiedenis, tussen de stad van God en de stad van de mens.

De Sacramentsprocessies die vandaag in vele landen en steden plaatshebben, zijn een uitdrukking van Eucharistische volksvroomheid. Ook ik zal vanavond – zoals de zalige Paulus VI, vijftig jaar geleden – in Ostia de H. Mis opdragen, gevolgd door de Sacramentsprocessie. Ik nodig iedereen uit eraan deel te nemen, ook geestelijk via radio en televisie. Moge de Maagd Maria ons vandaag vergezellen.