"Ik zal u niet verweesd achterlaten" (Joh. 14,18)

Jezus’ zending die haar hoogtepunt bereikt in de gave van de Heilige Geest, had dit wezenlijke doel: onze band met de Vader herstellen, die door de zonde geschonden werd; ons van wezen tot kinderen maken.

De apostel Paulus schreef aan de christenen van Rome: “Allen die zich laten leiden door de Geest van God, zijn kinderen van God. De geest die gij ontvangen hebt,is er niet een van slaafsheid, die u opnieuw vrees zou aanjagen. Gij hebt een geest van kindschap ontvangen, die ons doet uitroepen : Abba, Vader!” (Rom. 8, 14-15) [b:Rom. 8, 14-15]. Dat is de band die opnieuw aangeknoopt wordt: Gods vaderschap wordt in ons hersteld dank zij het verlossingswerk van Christus en de gave van de Heilige Geest.

De Geest wordt gegeven door de Vader en leidt ons naar de Vader. Heel het heilswerk is een werk van geestelijke wedergeboorte waarin Gods vaderschap ons door de gave van de Zoon en de Geest bevrijdt van de toestand als wezen waarin wij gevallen zijn. Ook in onze tijd zien wij meerdere tekens van onze toestand als wezen: innerlijke eenzaamheid die wij zelfs te midden van de menigte ervaren en die soms existentiële droefheid wordt; voorgewende autonomie ten overstaan van God, die gepaard gaat met een bepaald heimwee naar Zijn nabijheid; een wijd verspreid geestelijk analfabetisme waardoor wij niet in staat zijn om te bidden; de moeilijkheid om het eeuwig leven als echt en reëel te zien, als volheid van gemeenschap die hier beneden ontkiemt en na de dood open bloeit; de moeilijkheid om de ander als een broer te zien, als kind van dezelfde Vader; en andere gelijkaardige tekens.

Daar tegenover staat de conditie van kind, onze oorspronkelijke roeping, waarvoor wij gemaakt werden, ons diepste DNA, dat echter geschonden werd en waarvoor het offer van de Ene Zoon nodig was om hersteld te worden. De immense liefdesgave van Jezus’ dood op het kruis is voor de hele mensheid ontsprongen als een enorme waterval van genade, de uitstorting van de Heilige Geest. Wie zich met geloof in dit mysterie van wedergeboorte onderdompelt, wordt opnieuw geboren voor de volheid van het leven als kind.

“Ik zal u niet verweesd achterlaten.” Vandaag doen deze woorden van Jezus ons tevens denken aan de moederlijke aanwezigheid van Maria in het Cenakel. Jezus’ Moeder is te midden van de gemeenschap van de leerlingen die in gebed bijeen zijn: Zij is de levende gedachtenis aan de Zoon en de levende aanroeping van de Heilige Geest. Zij is de Moeder van de Kerk. Op Haar voorspraak vertrouwen wij bijzonder de christenen en gemeenschappen toe die op dit moment het meest nood hebben aan de kracht van de Geest die Vertrooster en Voorspreker is, de Geest van waarheid, vrijheid en vrede.

Zoals de heilige Paulus zegt, zorgt de Geest ervoor dat wij aan Christus toebehoren. “Zou iemand de Geest van Christus niet hebben, dan behoort hij Hem niet toe” (Rom. 8, 9) [b:Rom. 8, 9]. En om onze band met de Heer Jezus te bevestigen, laat de Geest ons binnentreden in een nieuwe dynamiek van broederschap. Door de universele Broeder die Jezus is, kunnen wij op een nieuwe manier in relatie komen met anderen, niet als wezen, maar als kinderen van dezelfde Vader, die goed en barmhartig is. En dat verandert alles! Wij kunnen elkaar aankijken als broeders en onze verschillen doen de vreugde en verwondering slechts vermeerderen.