Zien, herinneren en vertellen - Bootvluchtelingen

Dierbare broeders en zusters, goede dag!

In de Schriftlezingen van deze zondag weerklinkt tweemaal het woord “getuigen”. De eerste maal uit de mond van Petrus: na de genezing van de lamme bij de tempelpoort in Jeruzalem roept hij uit: “De vorst des levens daarentegen hebt gij gedood. God heeft Hem evenwel uit de doden doen opstaan; daarvan zijn wij getuigen” (Hand. 3, 15) [b:Hand. 3, 15]. De tweede maal uit de mond van de verrezen Jezus. Op Paasavond maakt Hij de geest van de leerlingen toegankelijk voor het mysterie van zijn dood en verrijzenis en zegt hen: “Te beginnen met Jeruzalem moet gij van dit alles getuigen” (Lc. 24, 48) [b:Lc. 24, 48]. De apostelen, die met eigen ogen de verrezen Christus zagen, konden over hun buitengewone ervaring niet zwijgen. Hij had zich aan hen getoond opdat de waarheid van zijn verrijzenis door hun getuigenis allen zou bereiken. En de Kerk heeft de taak doorheen de tijden deze zending verder te zetten; elke gedoopte is geroepen, met woorden en met zijn leven te getuigen dat Jezus is verrezen, dat Jezus leeft en in ons midden aanwezig is. Wij allen zijn geroepen tot getuigenis dat Jezus leeft.

We kunnen ons de vraag stellen: een getuige, wie is dat? Een getuige is iemand die gezien heeft, die zich herinnert en die vertelt. Zien, herinneren, vertellen zijn de drie werkwoorden die zijn identiteit en zending beschrijven. Een getuige is iemand die gezien heeft, met een objectief oog, hij heeft een werkelijkheid gezien maar niet met een onverschillig oog; hij heeft gezien en heeft zich laten betrekken in het gebeuren. Zo komt het dat hij zich herinnert, niet alleen omdat hij op precieze wijze de gebeurtenissen kan reconstrueren, maar ook omdat de feiten hem hebben aangesproken en hij er de diepe zin van heeft gevat. Vervolgens vertelt de getuige, niet op een koude en afstandelijke wijze, maar als iemand die zich heeft laten bevragen en vanaf die dag zijn leven veranderd heeft. Een getuige is iemand die zijn leven veranderd heeft.

De inhoud van het christelijk getuigenis is geen theorie, het is geen ideologie of een ingewikkeld systeem van voorschriften en verboden of een moralisme. Het is een boodschap van verlossing, een concreet gebeuren, beter nog een persoon: het is de verrezen Christus, de levende en enige Verlosser van allen. Over Hem kan getuigd worden door hen die met Hem een persoonlijke ervaring hebben gehad, in het gebed en in de Kerk, op een weg die zijn grondslag heeft in het Doopsel, gevoed wordt door de Eucharistie, bezegeld wordt in het Vormsel en zijn voortdurende bekering uitdrukt in het Boetesacrament. Dank zij deze weg, steeds geleid door het Woord van God, kan elke christen getuigen worden van de verrezen Christus. Zijn getuigenis is des te geloofwaardiger naar mate het een evangelische, blije, moedige, nederige, vredevolle en barmhartige levenswijze laat doorschijnen. Als daarentegen een christen zich laat vangen door gemakzucht, door ijdelheid, door egoïsme, wordt hij doof en blind voor de vraag tot “opstanding” van vele broeders. Hoe kan zo iemand de levende Jezus meedelen, hoe kan zo iemand de bevrijdende kracht en de mateloze tederheid van de levende Jezus meedelen?

Maria, onze Moeder moge met haar voorspraak, ons steunen zodat we, met al onze beperktheden, maar met de genade van het geloof getuigen kunnen worden van de verrezen Heer en aan de mensen die we ontmoeten de paasgaven van vreugde en van vrede kunnen brengen.

Na het bidden van het Regina Caeli
Beste broeders en zusters, enkele uren geleden is bekend geworden dat zich een nieuwe tragedie heeft voorgedaan in de wateren van de Middellandse Zee. Een boot vol met migranten kapseisde gisteravond ongeveer 60 mijl uit de Libische kust en gevreesd wordt voor honderden slachtoffers. Ik spreek mijn diepste verdriet uit over deze tragedie. Ik verzeker de slachtoffers en hun familie van mijn gedachten en gebeden. Ik richt een oprechte oproep tot de internationale gemeenschap om doortastend en snel op te treden om te voorkomen dat dergelijke rampen zich opnieuw voordoen. Het zijn mannen en vrouwen zoals wij, broeders en zusters die op zoek zijn naar een beter leven. Hongerig, vervolgd, gewond, uitgebuit, slachtoffers van oorlogen op zoek naar een beter leven. Ze waren op zoek naar geluk. Ik nodig u allen uit samen in stilte te bidden voor deze broeders en zusters.

{er volgt een moment stilte, afgesloten door het bidden van het "Wees gegroet"}