Het licht van ons doopsel herontdekken

Dierbare broeders en zusters!

Te midden van het Evangelie van deze vierde zondag staan Jezus en een blindgeborene. (Joh. 9, 1-41) [[b:Joh. 9, 1-41]] Christus geeft hem het zicht terug en doet dit wonder met een soort van symbolisch gebaar: Hij vermengt Zijn speeksel met aarde en legt het op de ogen van de blinde; daarna draagt Hij hem op zich in de Siloë te wassen. De man gaat erheen, wast zich en krijgt het zicht terug. Hij was blind geboren. Met dit wonder manifesteert Jezus zich en wel als het licht van de wereld; en de blindgeborene vertegenwoordigt ieder van ons, die geschapen zijn om God te kennen maar door de zonde als blinden zijn; wij hebben nieuw licht nodig; wij hebben allemaal nieuw licht nodig: het licht van het geloof, dat Jezus ons gegeven heeft. Door het zicht terug te krijgen, opent de blinde uit het Evangelie zich voor het mysterie van Christus. Jezus vraagt hem: “gelooft ge in de Mensenzoon?”. "Wie is dat, Heer? Dan zal ik in Hem geloven", antwoordt de genezene. “Gij ziet Hem, het is Degene die met u spreekt”. “Ik geloof, Heer. En hij wierp zich voor hem neer” (Joh. 9, 35-37) [b:Joh. 9, 35-37].

Deze gebeurtenis doet ons nadenken over ons geloof, ons geloof in Christus, de Zoon van God, en verwijst tegelijk naar het Doopsel, het eerste sacrament van het geloof: het sacrament dat ons doet terugkeren naar het licht, door de wedergeboorte uit water en de Heilige Geest; zoals dat gebeurt bij de blindgeborene wiens ogen opengaan nadat hij zich gewassen heeft met het water van de Siloë. De blindgeborene vertegenwoordigt ons wanneer wij niet beseffen dat Jezus het licht is, dat Hij “het licht van de wereld” is, wanneer wij elders kijken, wanneer wij verkiezen op kleine lichtjes te vertrouwen, wanneer wij in het duister tasten. Het feit dat deze blinde geen naam heeft, helpt ons om ons met ons gelaat en onze naam in zijn geschiedenis te weerspiegelen. Ook wij werden bij ons Doopsel door Christus "verlicht" en zijn dus geroepen ons als kinderen van het licht te gedragen. Zich als kinderen van het licht gedragen, vereist een radicale mentaliteitsverandering, de bekwaamheid om mensen en dingen te beoordelen volgens een nieuwe waardeschaal, die van God komt. Het sacrament van het doopsel vereist namelijk de besliste keuze om als kinderen van het licht te leven en in het licht te gaan. Als ik u nu vraag: gelooft u dat Jezus de Zoon van God is? gelooft u dat Hij uw hart kan veranderen? gelooft u dat Hij u naar de werkelijkheid kan doen kijken zoals Hij dat doet, en niet zoals wij ze zien? gelooft u dat Hij het licht is, dat Hij ons het ware licht geeft? - wat zou u antwoorden? Dat ieder hierop een antwoord geeft in zijn hart.

Wat betekent het, het ware licht te hebben, in het licht te gaan? Dat betekent vooreerst de valse lichten op te geven: het zwak en beuzelachtig licht van onze vooroordelen tegen de anderen, omdat vooroordelen de werkelijkheid misvormen en ons afwijzend maken tegenover wie wij onbarmhartigheid beoordelen en onherroepelijk veroordelen. Dat gebeurt alle dagen. wanneer we over anderen kwaadspreken, gaan we niet in het licht, maar in het donker. Een andere vals licht, hoe verleidelijk en dubbelzinnig ook, is eigenbelang: als wij mensen en dingen evalueren op grond van hun nuttigheid, genoegen of aanzien voor ons, zijn we niet waarachtig in onze relaties en situaties. Als wij de weg van het eigenbelang gaan, gaan we in het donker.

Moge de Heilige Maagd die Jezus, het Licht van de wereld, als eerste ontvangen heeft, voor ons de genade bekomen in deze Vasten het licht van het geloof opnieuw te ontvangen en de onschatbare gave van het doopsel te herontdekken, die wij allemaal gekregen hebben. En moge deze nieuwe verlichting onze houdingen en daden omvormen opdat ook wij uitgaande van onze armoede en tekorten, een straal van Christus’ licht zouden uitdragen.