Hoop 15. - Een hoop gesteund op het Woord (vgl. Rom. 15, 1-6)

Geliefde broeders en zusters, goedendag!

Reeds enkele weken helpt de apostel Paulus ons om beter te verstaan waarin de christelijke hoop echt bestaat. We hebben gezien dat het geen optimisme is maar iets anders. De apostel helpt ons dat verstaan. Vandaag doet hij dit door de hoop in verband te brengen met twee houdingen die heel belangrijk zijn voor ons leven en voor onze geloofservaring: “volharding” en “troost” (Rom. 15, 4-5) [b:Rom. 15, 4-5]. In de passage uit de brief aan de Romeinen die we zojuist beluisterd hebben, worden deze woorden tweemaal aangehaald: eerst in verband met de Schriften en dan verwijzend naar God zelf. Wat is hun diepere, ware betekenis? Hoe werpen ze licht op de werkelijkheid van de hoop? Die twee houdingen: volharding en troost.

Volharding zouden we ook geduld kunnen noemen, de bekwaamheid om te verdragen, op de schouders te nemen, “vér – dragen”, trouw blijven, ook als de last te groot lijkt te worden, ondragelijk en we bekoord worden om negatief te besluiten en alles en iedereen achter te laten. Troost, daarentegen, is de genade om de medelijdende aanwezigheid en activiteit van God te vatten en te tonen in elke situatie ook in degene die het sterkst getekend zijn door ontgoocheling en lijden. Welnu, de heilige Paulus brengt ons in herinnering dat volharding en troost ons op bijzondere wijze worden doorgegeven door de Schriften (Rom. 15, 4) [b:Rom. 15, 4], met name door de Bijbel. Het Woord van God brengt ons er inderdaad op de eerste plaats toe de blik op Jezus te richten, Hem beter te leren kennen en Hem na te volgen, om altijd meer op Hem te lijken. Op de tweede plaats openbaart het Woord ons dat de Heer werkelijk “de God is, die de volharding en de vertroosting schenkt” (Rom. 15, 5) [b:Rom. 15, 5], die altijd trouw blijft aan zijn liefde voor ons, die volhardt in zijn liefde voor ons, Hij wordt niet moe ons te beminnen! Hij volhardt: altijd houdt Hij van ons! Hij zorgt voor ons, en bedekt onze wonden met de liefkozingen van zijn goedheid en van zijn barmhartigheid, dat wil zeggen Hij troost ons. Hij wordt niet moe ons te troosten.

Zo verstaat men ook het uitgangspunt van de apostel: “Wij die bij de sterken horen, hebben de plicht de gevoeligheid van de zwakken te ontzien, zonder rekening te houden met onszelf.” (Rom. 15, 1) [b:Rom. 15, 1]. De uitdrukking “Wij die bij de sterken horen” kan verwaand lijken, maar vanuit de logica van het Evangelie weten we dat het niet zo is, eerder het tegendeel, want onze sterkte komt niet van ons, maar van de Heer. Wie in het eigen leven de trouwe liefde en de troost van God ervaart, is in staat en heeft zelfs de plicht om bij de zwakke broeders te blijven en zorg te dragen voor hun zwakheid. Als we dicht bij de Heer staan, zullen we de sterkte hebben om dicht bij de zwaksten te staan, dicht bij de noodlijdenden en hen troosten en hen sterkte geven. Dat is de betekenis. We kunnen dit doen zonder zelfvoldoening, en ons eenvoudig een “doorgeefluik” weten waardoor de gaven van de Heer worden doorgegeven; zo wordt men concreet een “vreugdezaaier”. Dat is het wat de Heer van ons vraagt, om, door die sterkte en die bekwaamheid, zaaiers van vreugde te zijn. Vandaag is er nood aan het zaaien van hoop, maar dat is niet makkelijk.

De vrucht van deze levensstijl is niet een gemeenschap waarin sommigen uit de “Eredivisie” zijn, de sterksten dus, en andere uit “Tweede klasse”, de zwakken dus. De vrucht daarentegen is, zoals Paulus zegt: “God verlene u ook eensgezindheid in de geest van Christus “ (Rom. 15, 5) [b:Rom. 15, 5]. Het Woord van God geeft voeding aan een hoop die zich concreet vertaalt in delen, in wederkerige dienstbaarheid. Want ook wie “sterk” is ervaart vroeg of laat zwakheid en de nood aan bemoediging door anderen; en omgekeerd, bij zwakheid blijft steeds de mogelijkheid aan een broeder in moeilijkheden een glimlach te schenken of een hand te reiken. En zo wordt het een gemeenschap die “een van hart en uit een mond de God en Vader van onze Heer Jezus Christus moogt verheerlijken” (Rom. 15, 6) [b:Rom. 15, 6]. Dit alles wordt mogelijk als men Christus en zijn Woord in het centrum plaatst, want Hij is de “sterke”, Hij is het die ons de kracht geeft, die ons geduld geeft, die ons hoop geeft, die ons troost schenkt. Hij is “de sterke broeder” die voor ieder van ons zorgt. Allen hebben we er nood aan door de Goede Herder op de schouders gedragen te worden en bekeken te worden met zijn tedere en bezorgde blik.

Geliefde vrienden, we zullen nooit God genoeg danken voor de gave van zijn Woord dat aanwezig is in de Schriften. Het is daar dat de Vader van onze Heer Jezus Christus zich openbaart als “God van volharding en troost”. Het is daar dat we bewust worden dat onze hoop niet steunt op onze bekwaamheid en op onze sterkte, maar op God en op de trouw van zijn liefde, dat wil zeggen op de kracht en de troost van God. Dankjewel.