Bij aankomst op Cuba

Mijnheer de president,
Heren kardinalen en broeders in het bisschopsambt,
Zeer geachte autoriteiten,
Leden van het corps diplomatique,
Dames en Heren,
Geliefde Cubaanse vrienden,

Ik dank u, mijnheer de president, voor uw ontvangst en uw vriendelijke welkomstwoorden, waarmee u ook de gevoelens van respect hebt willen overbrengen van de regering en het volk van Cuba voor de opvolger van Petrus. Ik groet de autoriteiten die ons vergezellen, evenals de leden van het corps diplomatique, hier aanwezig. Een hartelijke groet richt ik tot de aartsbisschop van Santiago de Cuba en voorzitter van de bisschoppenconferentie, mgr. Dionisio Guillermo García Ibáñez, tot de aartsbisschop van La Habana, de heer kardinaal Jaime Ortega y Alamino, en de andere broeders bisschoppen van Cuba, die ik heel mijn geestelijke nabijheid betoon. Tenslotte groet ik met alle genegenheid van mijn hart de gelovigen van de katholieke Kerk in Cuba, de dierbare bewoners van dit mooie eiland en alle Cubanen, daar waar zij wonen. U ligt mij altijd na aan het hart en ik gedenk u altijd in mijn gebed, en nog meer in de dagen dat het zo verlangde ogenblik naderbij kwam om u te bezoeken en dat ik dankzij de goddelijke goedheid heb mogen verwezenlijken.

Nu ik onder u kom, mag ik niet verzuimen te herinneren aan het historische bezoek aan Cuba van mijn voorganger, de zalige Johannes Paulus II [d:126], die een onuitwisbaar spoor heeft nagelaten in het hart van de Cubanen. Voor velen, gelovigen en niet-gelovigen, zijn diens voorbeeld en diens onderricht een lichtende leidraad die hen zowel in het persoonlijke leven als in de openbare verwezenlijking van de dienst aan het algemeen welzijn van de natie richting geeft. Zijn bezoek aan het eiland was als een zoete bries van frisse lucht die nieuwe kracht gaf aan de Kerk van Cuba door bij velen een hernieuwd bewustzijn op te roepen van het belang van het geloof en hen te bemoedigen hun hart open te stellen voor Christus en tegelijkertijd deed het de hoop ontbranden en het verlangen opwekken om moedig te werken voor een betere toekomst. Een van de belangrijke vruchten van dat bezoek was het begin van een nieuwe fase in de betrekkingen tussen de Kerk en de Cubaanse staat, in een geest van grotere samenwerking en groter vertrouwen, hoewel er nog vele aspecten overblijven waarin men vooruitgang kan en moet boeken, vooral waar het de onmisbare bijdrage betreft die de godsdienst geroepen is te leveren in de publieke sector van de maatschappij.

Ik ben intens verheugd mij aan te sluiten bij uw vreugde naar aanleidingvan de viering van de vierhonderdste verjaardag van de ontdekking van hetgenadebeeld van de Maagd van Liefde van “El Cobre”. Haar bijzonderefiguur is vanaf het begin zowel in het persoonlijke leven van de Cubanen,als bij de grote evenementen van het land aanwezig geweest, in het bijzondertijdens zijn onafhankelijkheid, waarbij zij door allen werd vereerd als deware moeder van het Cubaanse volk. De verering voor de “Virgen Mambisa”heeft het geloof gesteund en de verdediging en het bevorderen bemoedigdvan hetgeen de levensomstandigheden van de mens en zijn fundamentelerechten waardigheid verschaft en blijft dit ook vandaag nog krachtigerdoen, door zo een zichtbaar getuigenis af te leggen van de vruchtbaarheidvan de prediking van het evangelie in deze gebieden en van de diepe christelijkewortels die de diepste identiteit van de Cubaanse ziel vormen. In hetvoetspoor van zeer vele pelgrims in de loop van deze eeuwen wil ook ik mijbegeven naar “El Cobre” om mij neer te werpen aan de voeten van de Moeder van God, om haar te danken voor haar tussenkomst ten gunste van alhaar Cubaanse kinderen en haar voorspraak te vragen, opdat zij de wegenvan deze beminde natie geleidt op de paden van gerechtigheid, vrede, vrijheiden verzoening.

Ik kom naar Cuba als pelgrim van de liefde, om mijn broeders en zusters inhet geloof te bevestigen en hen te bemoedigen in de hoop die voortkomt uitde aanwezigheid van de liefde van God in ons leven. Ik draag in mijn hartde terechte aspiraties en de gewettigde wensen van alle Cubanen met mijmee, waar zij zich ook bevinden, hun lijden en vreugde, hun zorgen en deedelste verlangens, in het bijzonder die van de jeugd en de ouderen, de jongerenen de kinderen, de zieken en de arbeiders, de gedetineerden en hunfamilieleden, evenals van de armen en de behoeftigen.

Vele delen van de wereld beleven vandaag de dag een bijzonder ogenblikvan economische problemen. Niet weinigen zijn het erover eens dat hieraaneen diepe crisis van geestelijke en morele aard ten grondslag ligt, die demens heeft achtergelaten zonder waarden en onbeschermd tegen de ambitieen het egoïsme van bepaalde machten die geen rekening houden met hetauthentieke welzijn van mensen en gezinnen. Men kan niet lang verdergaan in dezelfde culturele en morele richting die de smartelijke situatie heeftveroorzaakt die velen ervaren. Integendeel, ware vooruitgang heeft behoefteaan een ethiek die de menselijke persoon centraal stelt en rekening houdtmet zijn meest authentieke behoeften, in het bijzonder zijn geestelijke enreligieuze dimensie. Daarom breekt in het hart en de geest van velen steedsmeer de zekerheid baan dat een wedergeboorte van de maatschappij en dewereld vraagt om rechtschapen mensen met degelijke morele overtuigingenen hoge fundamentele waarden, die niet kunnen worden gemanipuleerddoor beperkte belangen en die beantwoorden aan de onveranderlijke entranscendente natuur van het menselijk wezen.

Beste vrienden, ik ben ervan overtuigd dat Cuba op dit zo belangrijke ogenblikvan zijn geschiedenis al naar morgen kijkt en zich daarom inspant zijn horizonten te vernieuwen en te verruimen; hieraan zal dat geweldige erfgoedaan geestelijke en morele waarden meewerken die zijn puurste identiteithebben gevormd en die hun stempel hebben gedrukt op het werk enleven van vele vermaarde vaders van dit land, zoals de zalige José Olallo yValdés, de dienaar Gods Félix Varela of de befaamde José Martí. De Kerkheeft van haar kant met haar inzet weten bij te dragen aan het bevorderenvan deze waarden door middel van haar edelmoedige en onvermoeibarepastorale zending en hernieuwt haar voornemens om zonder ophouden teblijven werken om alle Cubanen nog beter te dienen.

Ik bid de Heer dat Hij dit land en zijn kinderen overvloedig zegent, in hetbijzonder hen die zich benadeeld voelen, hen die worden buitengesloten enallen die in lichaam en ziel lijden, opdat Hij op voorspraak van Onze-Lieve-Vrouw van Liefde van El Cobre allen een toekomst vol hoop, solidariteit eneensgezindheid schenkt. Veel dank. Benedictus XVI