Tot het Internationale Hof van Justitie te Den Haag
x
Informatie over dit document
Tot het Internationale Hof van Justitie te Den Haag
Paus Johannes Paulus II
13 mei 1985
Pauselijke geschriften - Toespraken
1985, Stichting RK Voorlichting, Oegstgeest
13 mei 1985
26 maart 2015
454
nl
Referenties naar dit document van thema's en berichten
Open uitgebreid overzichtExtra opties voor dit document
Kopieer document-URL naar klembord Reageer op dit document Deel op social mediaInhoudsopgave
- Inhoud
1
Mijnheer de President, Eerbiedwaardige rechters van het Hof, Dames en Heren, Het is met een diepe zin van respect en achting dat ik vandaag naar het internationale Hof van Justitie ben gekomen. Het verheugt mij in staat te zijn geweest, om deze ontmoeting op te nemen in het programma van mijn pastorale bezoek aan Nederland, en het doet mij genoegen dat het plaatsvindt in de aanwezigheid van de leden van het Permanente Hof van Arbitrage en van het Corps Diplomatique. Weest U ervan verzekerd dat ik zeer dankbaar ben voor de vriendelijke welkomstwoorden die tot mij gericht werden. Ik voel me inderdaad zeer vereerd om in dit historische Vredespaleis bij U te zijn en deze gelegenheid te hebben U toe te spreken. De Heilige Stoel hecht grote waarde aan haar samenwerking met de Verenigde Naties en de diverse organismen die een vitaal onderdeel van haar werk vormen. De interesse van de Kerk in het Internationale Hof van Justitie gaat terug naar het eerste begin van dit Tribunaal en tot de gebeurtenissen die verbonden waren met haar oprichting. Ik denk daarbij aan de hoge mate van persoonlijke betrokkenheid van mijn voorganger, Leo XIII, bij de Vredesconferentie van 1899 in Den Haag, die de weg bereidde voor het Permanente Hof van Arbitrage, voor het Permanente Hof van Internationale Justitie en uiteindelijk voor het Internationale Hof van Justitie. Zodra Leo XIII vernam van het initiatief van tsaar Nicolaas II, moedigde hij het aan. In een briefwisseling met koningin Wilhelmina, de monarch van het gastland, betuigde hij eveneens zijn steun. Zelfs toen het duidelijk werd dat de Heilige Stoel zelf niet deel kon nemen aan de Vredesconferentie te Den Haag, bleef de belangstelling van Leo XIII voor de Vredesconferentie onverminderd en hij liet niet na het aan te moedigen. Door zijn staatssecretaris, kardinaal Rampolla, maakte hij duidelijk waarom hij de Vredesconferentie zo belangrijk vond, en zijn ideeën hebben meer dan alleen maar historische waarde:
"Het ontbreekt de internationale gemeenschap aan een systeem van morele en wettelijke middelen om de rechten van iedereen te vestigen en te handhaven. Er bestaat derhalve geen alternatief dan onmiddellijk toevlucht te nemen tot wapengeweld. Dit verklaart de rivaliteit tussen staten om militaire kracht te ontwikkelen .... De instelling tot bemiddeling en arbitrage lijkt de meest geschikte manier om deze desastreuze situatie het hoofd te bieden; de wensen van de Heilige Stoel worden er in elk opzicht mee tevreden gesteld" (11 januari 1899).De Kerk heeft consequent de ontwikkeling van een internationale administratie van justitie en arbitrage gesteund als een werktuig voor het vreedzaam oplossen van conflicten en als een deel van de evolutie van een mondiaal rechtssysteem. Traditioneel heeft de Heilige Stoel bij twisten de rol van bemiddelaar op zich genomen. Het is b.v. de moeite waard de bemiddeling van Leo XIII in herinnering te roepen, bij de controverse tussen Duitsland en Spanje over de Carolinen Eilanden. Daar zijn de herhaalde pogingen van Benedictus XV om tijdens de Eerste Wereldoorlog te bemiddelen, en zijn steun voor de oprichting van een Volkerenbond die echt zou beantwoorden aan de eisen van gerechtigheid, vrede en de bevordering van het algemeen welzijn in internationale relaties. Met name Pius XII en zijn opvolgers verwelkomden en moedigden de oprichting en ontwikkeling van de organisatie van de Verenigde Naties aan. Johannes XXIII sprak over het onderwerp in Pacem in Terris [53] , terwijl Paulus VI persoonlijk zijn steun betuigde toen hij de algemene vergadering van de Verenigde Naties toesprak op 4 oktober 1965; twee jaar later, in Populorum Progressio [266] , herhaalde hij zijn pleidooi voor een rechtsorde die universeel wordt erkend. Populorum Progressio [[266|78]] Ik was ook in de gelegenheid de algemene vergadering van de Verenigde Naties in New York toe te spreken, op 2 oktober 1979, en daarna steun te herhalen in mijn boodschap aan de tweede speciale zitting van de algemene vergadering van de Verenigde Naties over ontwapening op 7 juni 1982. Het verheugde mij eveneens de FAO toe te spreken in Rome in 1979, de UNESCO in Parijs in 1980, de internationale arbeidsorganisatie in Genève in 1982 en de internationale organisaties gevestigd in Wenen in 1983. In deze lijn van voortdurende steun en belangstelling heb ik met grote vreugde en een intens gevoel van betrokkenheid de uitnodiging van de president van het Internationale Hof van Justitie aanvaard, dat samen met het Permanente Hof van Arbitrage traditioneel hier gevestigd is in het Vredespaleis. Ik hoop dat dit bezoek duidelijk de mate zal tonen waarin de Katholieke Kerk de inspanningen van deze internationale lichamen wil ondersteunen.
Referenties naar alinea 1: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
2
Als we van de historische achtergrond terugkeren naar de tegenwoordige situatie, dan moeten we erkennen dat er nu een zelfs grotere morele nood heerst dan in de voorbije jaren om conflicten vreedzaam op te lossen op basis van rechtvaardigheid. Op de eerste plaats is oorlog in onze dagen, door het bestaan van geavanceerde wapens, in toenemende mate de totale vernietiging van de vijand gaan betekenen. Iedere oorlog dreigt een totale oorlog te worden. De tweede reden is de nieuwe dimensie van de onderlinge afhankelijkheid tussen de naties. Het lot van individuele naties is meer dan ooit tevoren met elkaar verbonden; het feit dat vele van hun belangen met elkaar overeenkomen is veel belangrijker dan het feit dat sommige bepalingen in conflict met elkaar zijn. Bovendien is in onze dagen een organisatie van wereldvrede eenvoudig een werkelijke mogelijkheid geworden in technische zin: de communicatiemiddelen zijn beschikbaar en een groot aantal wereld-organisaties is reeds ontwikkeld. Wat nu nodig is, is de wil om echte vrede te bereiken. In de huidige tijd is het zowel noodzakelijk alsook mogelijk om een wereldomspannende vrede te bevorderen. Maar de ontwikkeling van wetten en mentaliteiten in een gemeenschap gebaseerd op het beginsel van de absolute heerschappij van de individuele staten heeft andere ontwikkelingen doen achterblijven in een tijdperk waarin destructief geweid en alomvattende verbindingen het beeld van de wereld bepalen. We leven nog altijd te vaak met reflecties van achterdocht en agressie die nadelig zijn voor de relaties tussen de naties.
Referenties naar alinea 2: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
3
Helaas wordt in de wereld van vandaag zelfs de vreedzame regeling van geschillen vaak voorbereid vanuit een diplomatie die meer bepaald wordt door eigenbelang dan door de vereisten voor het gemeenschappelijk welzijn van de internationale gemeenschap - een gemeenschappelijk welzijn dat is gebaseerd op wat goed en rechtvaardig is. Dit gegeven kan een remmende invloed uitoefenen op het werk van zowel het Internationale Hof van Justitie en het Permanente Hof van Arbitrage. Desondanks kunnen deze organisaties een uiterst belangrijke rol spelen. Het Permanente Hof van Arbitrage heeft bijgedragen tot de regeling van een aantal conflicten en tot de afwending van wapengeweld. Het Internationale Hof van Justitie heeft op moeilijke terreinen geïntervenieerd en is er in geslaagd meer te doen dan slechts bestaande wetgeving toe te passen: het heeft ook bijgedragen tot de ontwikkeling van wetgeving. De beslissingen van het Hof hebben veelvuldig een verstrekkende draagwijdte gehad omdat zij gezien moeten worden binnen het raamwerk van de regels van het internationale recht en rechtskundige principes. De taak van het Internationale Hof van Justitie alsook van het Permanente Hof van Arbitrage is een element van onpartijdigheid en objectiviteit tot gelding te brengen in de relaties tussen staten: Tot hun leden hebben talrijke eminente rechtsgeleerden behoord. Samen met de Internationale Rechten Academie, vormen de twee organisaties een internationaal centrum van voortreffelijke rechtskundige activiteit.
Referenties naar alinea 3: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
4
Het is echter duidelijk dat de bijdrage van het Internationale Hof van Justitie tot de ontwikkeling van nieuwe normen van internationaal recht zal worden belemmerd zolang de naties het niet eens zijn over fundamentele principes en algemene regels van internationaal recht. Het is in dit opzicht nodig in herinnering te roepen, dat terwijl toch vooruitgang is geboekt in de loop van de jaren, deze beperkt is gebleven. Er is nog een lange weg te gaan - met vertrouwen en vernieuwde vastberadenheid. Strikt genomen is het huidige Hof niet meer - maar het is ook niet minder - dan een eerste stap naar een, wat wij hopen, volledig effectief rechterlijke autoriteit in een vreedzame wereld. In de visie van de Heilige Stoel, is er een aantal manieren waarop het rechterlijk element een uitgebreidere rol in de internationale relaties kan spelen:
- doordat naties en internationale organisaties intensiever gebruik maken van het Internationale Hof van Justitie;
- door een bredere aanvaarding van de zogenoemde verplichte jurisdictie van het Hof;
- door de ontwikkeling van rechtskundige en politieke/humanitaire organisaties op regionaal niveau om die op wereldniveau aan te vullen en te ondersteunen;
- door ontwikkeling van de wet van humanitaire en strafrechterlijke aansprakelijkheid voor de internationale gemeenschap.
Referenties naar alinea 4: 1
Compendium van de Sociale Leer van de Kerk ->=geentekst=Extra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
5
Dit alles verdient bevestiging en steun. De katholieke Kerk is betrokken op dit gebied zoals bijvoorbeeld kan worden afgeleid uit haar actieve deelname in internationale organisaties en aan de vele verklaringen ten gunste van dezen door de Heilige Stoel. Door zo te handelen wijst de Kerk me de criteria aan waaraan de ontwikkeling van een internationaal rechtssysteem moet voldoen. In rechtskundige termen kunnen deze worden uitgedrukt als de erkenning van mensenrechten: het recht van ieder individu op leven, het recht op een menswaardig bestaan en het recht op bescherming door de wet; erkenning van het recht van volkeren op zelfbeschikking en onafhankelijkheid en hun recht op een redelijk deel van 's werelds economische rijkdom. Pacem in Terris [53] geeft aan de fundamentele criteria uitdrukking in morele termen als waarheid, liefde, vrijheid, rechtvaardigheid en solidariteit.
Referenties naar alinea 5: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
6
Deze criteria zouden in de internationale betrekkingen uitdrukking moeten vinden in verdragen en in het werk van internationale organisaties, gesteund door een groeiend bewustzijn onder het gewone volk van de plicht, om onder alle omstandigheden de fundamentele rechten van de menselijke persoon te respecteren. Als dit gebeurt, zullen de criteria een verder effect op de uitvoering van internationaal recht en arbitrage hebben. De steun van regeringen en de publieke opinie is hier zeer belangrijk. Want de ontwikkelingen in de wereld volgen tenslotte niet als vanzelfsprekend een rechte lijn naar vrede. Zij worden beïnvloed - vaak in een beslissende mate - door de botsing van nationale interesses, van culturen en ideologieën, door de pogingen van een volk of ras een ander te overheersen en door het negeren van de rechten van individuen en volkeren. Zelfs terwijl het Hof in het Vredespaleis zetelt, blijven de kreten in vele delen van de wereld opklinken van de gevangenen en de onderdrukten, de angstroep van mensen die worden uitgeroeid, de schreeuw van mensen wier culturele en geestelijke vrijheid wordt beknot - wier persoonlijke rechten worden ontkend. Voor christenen en voor al diegenen die geloven in een Verbond, d.w.z. in een onverbreekbare band tussen God en de mens en tussen alle menselijke wezens, kan geen enkele vorm van discriminatie - wettelijk of feitelijk op basis van ras, afkomst, huidskleur, cultuur, geslacht of godsdienst ooit aanvaardbaar zijn. Dus kan een systeem van apartheid of gescheiden ontwikkeling nooit aanvaardbaar zijn als een model voor de betrekkingen tussen volkeren of rassen. Zelfs het Internationale Hof van Justitie wordt onder druk gezet met het doel het Hof te verhinderen uit te stijgen b0oven ideologieën en interessen. Als internationale rechters en magistraten dienen de leden van het Hof bewijs te leveren van de grootst mogelijke onafhankelijkheid en volledige integriteit. En het is om deze reden, dat voordat zij hun verheven taak aannemen, zij zich plechtig verbinden om hun functies geheel onpartijdig uit te oefenen in overeenstemming met hun geweten. vgl. Art. 20 van de statuten vgl. Art. 20 van de statuten Zij moeten zulke druk weerstaan en in hun streven daartoe geholpen worden. Tegenover de politiek van machtsstrijd en eigen belang moeten we een vorm van politiek stellen, gericht op de versterking van de waarden waarop de vrede rust.
Referenties naar alinea 6: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
7
Het ontwikkelen van internationaal recht en het uitbreiden en versterken van internationale organisaties zijn essentieel belangrijke taken voor de hedendaagse mensheid. Maar wat in deze absoluut essentieel is, is het streven naar het algemeen welzijn op basis van rechtvaardigheid, volgens de normen van een zuiver mondiaal rechtssysteem. Zonder begrip voor en van de bron van recht, de redenen van recht en het onderwerp van recht, kan een goed rechtssysteem niet bestaan. Zonder begrip voor en van de criteria inzake de vreedzame regeling van conflicten kunnen dergelijke oplossingen niet genomen worden. Het probleem van de zaak is, dat de mens God moet liefhebben boven alles en zijn naaste als zichzelf. Het is wezenlijk voor mensen dat zij beseffen dat zij zijn geschapen als evenbeeld van God en dat zij daarom elkaar moeten respecteren in plaats van uit te buiten, te martelen en te vermoorden. En zo moeten ook de naties, als eenheden waarin mensen samenleven, elkaar respecteren en helpen. Iedere rechtsgeleerde en ieder gewoon mens weet dat de wet van mensen niet perfect is. Wettelijke formuleringen laten altijd iets te wensen over. Er is altijd plaats voor verbetering, nieuwe ontwikkelingen en een noodzaak dat rechtskundige instituten worden verbeterd. Dit is zelfs van toepassing op zulk fundamentele documenten als de verklaringen en verdragen van de mensenrechten. De wet van God, geschreven in de harten van de mensen en verkondigd door de Kerk, zorgt voor normen en aanzetten voor deze verbetering, want Gods wet overstijgt de tijd. Het spreekt een taal die iedereen kan verstaan, zoals de parabel van de goede Samaritaan. Het zorgt voor een antwoord op het verlangen van de mens naar de zin van het leven, een leven dat niet eindigt met de dood. Het brengt tot uitdrukking wat mensen van elkaar mogen verwachten. Jezus Christus preekte een Koninkrijk van waarheid, liefde en vrede, drie ondeelbare beginselen. Mensen moeten het verlangen hebben deze beginselen in hun leven toe te laten en in hun verhoudingen met anderen. Vrede komt alleen wanneer mensen streven naar waarheid en liefde in het omgaan met elkaar, als zij ontdekken wie zij werkelijk zijn en elkaars betekenis onderkennen. Vrede wordt niet geboren uit vrees voor de bom of de macht van de een over de ander. We moeten zeker bezorgd zijn over atoomwapens, maar onze eerste zorg zou de mens zelf moeten gelden, voor de manier waarop vele mensen denken en spreken over het leven en de maatschappij. Er zijn weinig onderwerpen waarover zo veel leugens worden verteld als over vrede; weinig onderwerpen zijn zo ontvankelijk voor manipulatie. Dit is de eerste dreiging. De Kerk spreekt in de naam van Hem die eens zal komen om alle mensen te oordelen, om de geschiedenis te oordelen op basis van de waarheid. Door Hem gezonden wil zij helpen de gewetens en het gedrag van mensen te vormen. Zij wil een weg wijzen, een moeilijke weg, maar zeker een weg waarop ieder individu kracht vindt om die vrede te bevorderen die zowel een vrucht is van menselijk werk alsook een geschenk van God. Het is een weg waarop ieders pogingen belangrijk zijn, want de verschillende terreinen van menselijke activiteit en de verschillende samenhangen in het leven staan allemaal nauw met elkaar in verband. Geweld en misdadig gedrag in naties en culturen moedigt geweld en misdadig gedrag in internationale betrekkingen aan. Het afwezig zijn van solidariteit in een land bevordert een gebrek aan solidariteit in de wereld. De moderne maatschappij wordt gekarakteriseerd door een toenemende fragmentatie en vervreemding. Dit leidt tot een situatie waarin mensen meer verwachten van een systeem dan van eigen inspanningen en samenwerking; en zo kan ontevredenheid hen doen keren tegen systemen en, als gevolg daarvan, de maatschappij moeilijker te besturen wordt. Een maatschappij slechts als een systeem beschouwd, kan mensen geen fatsoenlijk menselijk bestaan geven. Hoe meer mensen zich bewust worden dat de maatschappij voor de mens bestaat, hoe meer zij in staat zullen zijn elkaar te zoeken en een echt menselijke inspiratie te ontdekken voor de omgang met elkaar. Zo zullen zij worden uitgedaagd om over de nationale grenzen te kijken.
Referenties naar alinea 7: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
8
Voordat ik besluit, wil ik een woord van grote waardering uitspreken voor Nederland, dat zich zo sterk verplicht heeft gastland te zijn van het Internationale Hof van Justitie en het Permanente Hof van Arbitrage. Nederland is een land met een sterke christelijke traditie en een lange geschiedenis van vrijheid. Het heeft waardevolle diensten verleend voor de zaak van de ontwikkeling van het internationaal recht, voor vrede, ontwikkeling, samenwerking en mensenrechten. Het is een land waarin gewone burgers en particuliere organisaties een nauwe betrokkenheid hebben met de rest van de wereld. Deze pogingen zijn achtenswaardig en zij verdienen dankbaarheid. Boven alles, prijs ik de pogingen van de rechters van het internationaal Hof van Justitie, van het Permanente Hof van Arbitrage en van al diegenen die door hun eigen liefde voor gerechtigheid werken om deze in de wereld te bevorderen. De psalmist in het Oude Testament zegt: "Rechtvaardige groeit als een palmboom, als de Libanonceder omhoog". (Ps 92,13). Ik bid dat God U zal sterken in Uw streven om rechtvaardig te zijn en rechtvaardigheid te bevorderen. Moge Hij Uw werk overvloedig zegenen, zodat het moge helpen een grotere eensgezindheid in de wereld te vestigen en de grondvesting van een ware en duurzame vrede te sterken.
Referenties naar alinea 8: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social mediahttps://rkdocumenten.nl/toondocument/454-tot-het-internationale-hof-van-justitie-te-den-haag-nl