Kinderen, een geschenk van God voor de toekomst van de mensheid

Beste vrienden,

Ook dit jaar wil ik u, in de periode dat u zich voorbereidt op de vieringvan 'Id al-Fitr ter afsluiting van de Ramadanmaand, de allerbeste wensenoverbrengen namens de Pauselijke Raad voor de Interreligieuze Dialoog, hetorgaan van zijne heiligheid de paus voor de betrekkingen met mensen vanandere religies. Veel christenen hebben in hun gebeden aan u gedacht en zijnin gedachten bij u in deze vastenmaand, een maand die zo'n belangrijkeplaats inneemt in het leven van uw gemeenschap. U leert uw kinderen al zojong mogelijk om deze vastenmaand in acht te nemen en kweekt daarmee inhen een besef van God en een geest van religieuze gehoorzaamheid en helpthen tegelijkertijd om hun wilskracht te versterken en zelfdiscipline teontwikkelen. Op die manier is het gezin bij uitstek de plek waar uw kinderenhun eerste religieuze onderricht krijgen.

Deze keer wil ik graag aandacht vragen voor kinderen in het algemeen en de plaatsdie er op verschillende momenten in hun leven voor hen moet worden ingeruimd, door hunouders, in het gezin en in de samenleving. Ieder kind heeft een onvervreemdbaar recht opleven en, voor zover mogelijk, het recht op een warme plek binnen een natuurlijk, stabielgezin. Alle kinderen hebben bovendien het recht op voeding, kleding en bescherming, enverder ook op onderwijs, zodat zich in hen, en zij later in zichzelf, optimale capaciteitenkunnen ontwikkelen. In dat perspectief heeft het kind, wanneer het ziek is of slachtoffer vaneen ongeval, recht op alle benodigde zorg. Het leven van het kind is, net als het leven vanieder mens, heilig.

U beschouwt het kind als een zegen van God, in het bijzonder voor de ouders. Alschristenen delen wij die religieuze overtuiging met u, maar ons christelijke geloof leert onsook om het kind te zien als een voorbeeld voor onze relatie met God. Jezus heeft ons deeenvoud, het vertrouwen, de volgzaamheid en levendigheid van het kind ten voorbeeldgesteld en ons op die manier laten zien hoe wij in een vertrouwensvolle gehoorzaamheidaan God moeten leven.

Bij verschillende gelegenheden hebben vertegenwoordigers van de Heilige Stoel envan landen met een overwegend islamitische bevolking de afgelopen jaren op internationalefora gezamenlijk fundamentele menselijke waarden verdedigd. Het ging vaak om debescherming van de rechten van hen die het zwakste zijn, en met name van het gezin als denatuurlijke omgeving waarin kinderen worden gekoesterd en waar hun rechten het bestegewaarborgd zijn.

Hoewel het kind, in elk geval in bepaalde delen van de wereld en op bepaaldeterreinen van het leven, geprofiteerd heeft van de vooruitgang in de respectering vanmensenrechten, zijn er nog steeds vele misstanden die lijden teweegbrengen. Te veelkinderen worden gedwongen tot zware arbeid die een bedreiging vormt voor hun fysieke enpsychologische ontwikkeling, hen belemmert om naar school te gaan en hun daarmeeberooft van het onderwijs waarop zij recht hebben. Vele anderen worden ingelijfd bij hetleger of betrokken bij oorlogen en conflicten. Kinderen zijn ook als eerste het slachtoffer vande toename van seksueel misbruik en prostitutie in de afgelopen jaren. Kinderen zijn bovenal het slachtoffer van bepaalde veranderingen in de samenleving.Wanneer een gezin uit elkaar valt, lijden in de eerste plaats de kinderen daaronder. Bij hettoenemende drugsgebruik en de drugshandel zijn, met name in arme landen, vaak kinderenbetrokken, die daar grote schade van ondervinden. Ook de verwerpelijke handel in organentreft kinderen en het drama van de ziekte AIDS betekent vaak dat zij al vanaf hun geboortebesmet zijn.

Ten overstaan van het kwaad dat onze kinderen treft, beste vrienden, moeten wij dehanden ineenslaan en de mensen herinneren aan de waardigheid van ieder mens, wiensbestaan immers door God zelf is gewild. Wij moeten ons onvermoeibaar verzetten tegenalles waardoor het kind wordt verlaagd, en met alle kracht die we kunnen vergaren destructuren van de zonde - om een term van paus Johannes Paulus II te gebruiken -bestrijden. Wij realiseren ons dat de toekomst van de mensheid afhankelijk is van detoekomst van de kinderen. Ik hoop dan ook dat onze gemeenschappelijke inspanningen tenbehoeve van de kinderen zich voortzetten en zelfs nog verder toenemen. Op die manierzullen wij eens te meer bewijzen dat religie een heilzame uitwerking kan hebben voor heelde menselijke gemeenschap.

Mogen uw kinderen zich tijdens deze Ramadanmaand sterk betonen in het doen vangoede werken. En mogen zij tegelijkertijd leren om weerstand te bieden aan valse beloftenvan geluk en vluchtige genoegens en daarmee een grotere innerlijke vrijheid opbouwen envolmaakter worden in hun ootmoedigheid voor God. Mogen zij op die manier in hun levengetuigen van het belang van religieuze waarden. Ik wil u nogmaals verzekeren dat ik voor uen uw kinderen bid tot de almachtige en genadige God. Moge God zijn zegeningen over uuitstorten. Moge Hij uw families sterken en maken dat zij zich voluit ten dienste stellen vande glorie van zijn naam. Moge Hij u allen zijn vrede schenken.

Aartsbisschop Michael L. Fitzgerald
Voorzitter