Lourdes waar "de moeder van Jezus aanwezig is"

(...)

Waarom pelgrimeren juist de zieken naar Lourdes? Waarom - zo vragen wij ons af - is deze plaats voor hen als een "Kana in Galilea" waartoe zij zich zo bijzonder aangetrokken voelen? Wat trekt hen eigenlijk zo sterk aan in Lourdes?

Men moet het antwoord zoeken in het woord van God. In Kana was er een bruiloftsfeest, een feest van vreugde omdat het een feest van liefde was.

Wij kunnen ons gemakkelijk de "sfeer" indenken die er in de feestzaal heerste. Maar deze vreugde was ook, zoals elke andere menselijke realiteit, een verraderlijke vreugde. Het bruidspaar wist het niet, maar hun feest liep gevaar in een klein drama te veranderen, omdat de wijn begon op te raken. En als men hierover nadenkt, dan was dit een teken van al die andere gevaren waaraan hun prille liefde in het vervolg nog zou komen bloot te staan.

Gelukkig voor hen "was de moeder van Jezus aanwezig" en bijgevolg "was Jezus eveneens op die bruiloft uitgenodigd" (Joh. 2, 1-2) [[b:Joh. 2, 1-2]]; en op uitnodiging van Zijn moeder veranderde Jezus op wonderbaarlijke wijze het water in wijn.

Het feestmaal van Kana spreekt ons ook over een ander feestmaal: over het feest van het leven. Wij verlangen allen aan Zijn tafel aan te zitten om een weinig levensvreugde te smaken. Het menselijk hart is geschapen voor deze vreugde. Men hoeft er zich daarom niet over te verwonderen dat iedereen hiernaar streeft. Helaas, de realiteit ziet er vaak anders uit: zoveel mensen gaan gebukt onder de vaak kruisigende beproeving van leed, ziekte, rouw en ongeluk, van tekorten, eenzaamheid, lichamelijke foltering of morele angsten, een geheel van "concrete gevallen"; ieder heeft een naam, een gezicht, een geschiedenis.

Worden deze mensen bezield door het geloof, dan gaan zij naar Lourdes. Waarom? Omdat zij weten, dat, zoals in Kana, "de moeder van Jezus aanwezig is". En waar zij is, daar is ook Jezus die niet wil ontbreken.

(...)

De genezende kracht van Christus, afgesmeekt door de voorspraak van Zijn moeder, openbaart zich in Lourdes vooral "op geestelijk niveau". Maria laat in het hart van de zieken de wonderbaarlijke stem van haar Zoon vernemen: een stem die op wonderlijke wijze de hardheid van de opstandigheid verzacht en aan de ziel ogen schenkt die in een nieuw licht de wereld, de ander en het eigen levenslot leren zien. "In Lourdes ontdekken de zieken de onschatbare waarde van hun eigen lijden." Onder verlichting van het geloof slagen zij erin de fundamentele betekenis te begrijpen die het lijden kan hebben, niet alleen in hun eigen leven - het eigen leven wordt door deze vlam die verteert en verandert, immers vernieuwd maar ook in het leven van de Kerk, het mystieke Lichaam van Christus. De heilige Maagd die moedig overeind bieef op de berg Calvarië, aan de voet van het kruis van haar Zoon en die persoonlijk deel had aan Zijn lijden, weet altijd weer nieuwe zielen te overtuigen zodat zij hun eigen lijden verenigen met het offer van Christus in een gemeenschappelijke "offerande" die voorbij aan tijd en ruimte heel de mensheid omvat en haar redt.

(...)

(...)

(...)

Zoals een lichtende morgenster, zo straalt zij in de ogen van ons geloof, als een ,teken van de vaste hoop en de vertroosting van het pelgrimerende volk van God". Lumen Gentium [[617|68]]

Wij, pelgrims van dit "tranendal" verzuchten tot haar:

En toon ons, na deze ballingschap,
Jezus, de gezegende vrucht van uw schoot.
0 goedertieren, o liefdevolle, o zoete Maagd Maria".