Op het Hoogfeest van Christus, Koning van het heelal

Geliefde broeders en zusters,

Op deze laatste zondag van het liturgisch jaar, vieren wij het hoogfeest van Jezus Christus Koning van het Heelal, een feest dat tamelijk recent werd ingevoerd, maar diepe Bijbelse en theologische wortels heeft. De titel van “koning” die op Jezus toegepast wordt, is in de Evangelies zeer belangrijk en laat een volledige lezing toe van Zijn persoon en heilszending. Men kan hieromtrent een vooruitgang opmerken: men begint met de uitdrukking “koning van de joden” en eindigt bij die van universele koning, Heer van het universum en van de geschiedenis, aldus de verwachtingen van het joodse volk ver overtreffend. In het midden van die openbaringsweg van het koningschap van Jezus Christus, staat ook het mysterie van Zijn dood en verrijzenis. Wanneer Jezus gekruisigd wordt, bespotten de priesters, schriftgeleerden en oudsten Hem: “Hij is toch de koning van Israël. Laat Hem nu van het kruis afkomen, dan zullen we in hem geloven” (Mt. 27, 42) [b:Mt. 27, 42]. In feite is het juist omdat Hij de Zoon van God is dat Jezus zich uit vrije wil aan Zijn lijden heeft overgegeven; het kruis is het paradoxale teken van Zijn koningschap dat bestaat in de liefdeswil van God de Vader ten overstaan van de ongehoorzaamheid van de zonde. Juist door zichzelf als zoenoffer aan te bieden, wordt Jezus universele Koning, zoals Hij zelf zal verklaren wanneer Hij na de verrijzenis aan de apostelen verschijnt: “Mij is alle macht gegeven in de hemel en op aarde” (Mt. 28, 18) [b:Mt. 28, 18].

Doch waarin bestaat de “macht” van Jezus Christus Koning? Het is niet die van de koningen en groten in deze wereld; het is de Goddelijke macht om het eeuwig leven te geven, te bevrijden van het kwaad, de macht van de dood te overwinnen. Het is de macht van de Liefde die uit het kwade het goede weet te halen, een versteend hart kan verzachten, vrede brengen in het bitterste conflict, de hoop ontsteken in de dichtste duisternis. Dit rijk van de genade dringt zich nooit op en eerbiedigt altijd onze vrijheid. Christus is gekomen om “getuigenis af te leggen van de waarheid” (Joh. 18, 37) [b:Joh. 18, 37] – zoals Hij zei tegen Pilatus -: wie Zijn getuigenis aanvaardt, plaatst zich onder Zijn “standaard”, een beeld dat de heilige Ignatius van Loyola dierbaar was. Een keuze – dit “ja” – is dus voor ieder geweten noodzakelijk: wie wil ik volgen? God of de boze? de waarheid of de leugen? Voor Christus kiezen waarborgt niet het succes volgens de criteria van de wereld, doch waarborgt die vrede en vreugde die Hij alleen kan geven. Dat brengt in alle tijden de ervaring tot uiting van zoveel mannen en vrouwen die zich in naam van Christus, in naam van de waarheid en de gerechtigheid, konden verzetten tegen het gevlij van aardse machten en hun maskers, tot en met de bezegeling van deze trouw door het martelaarschap.

Geliefde broeders en zusters, wanneer de engel Gabriël de boodschap bracht Maria, heeft hij Haar gemeld dat Haar Zoon de troon van David zou erven en dat Hij voor eeuwig koning zou zijn (Lc. 1, 32-33) [[b:Lc. 1, 32-33]]. En de Heilige Maagd heeft geloofd zelfs voor Hem aan de wereld te offeren. Zij heeft zich nadien zeker afgevraagd welk nieuw koningschap dat van Jezus zou zijn, en Zij heeft het begrepen wanneer Zij naar Zijn woorden luisterde en vooral wanneer zij innig heeft deelgenomen aan het mysterie van Zijn kruisdood en verrijzenis. Vragen we Maria ons te helpen opdat ook wij Jezus, onze Koning, zouden volgen, zoals Zijzelf gedaan heeft en van Hem te getuigen met heel ons leven.