Over het Hoogfeest van het Allerheiligst Hart van Jezus (2008)

Beminde broeders en zusters,

Op deze zondag, die samenvalt met het begin van juni, wil ik er graag aan herinneren dat deze maand van oudsher gewijd is aan het Hart van Christus [d:51], symbool van het christelijk geloof dat in het bijzonder dierbaar is aan het volk als ook aan mystici en theologen omdat het op eenvoudige en authentieke wijze uitdrukking geeft aan het “goede nieuws” van de liefde en zowel het mysterie van de Menswording als van de Verlossing in zich samenvat. En afgelopen vrijdag hebben we het hoogfeest van het Heilig Hart van Jezus [d:51] gevierd, het derde en laatste feest dat volgt op de Paastijd, na de Allerheiligste Drie-eenheid en Corpus Domini. Deze opeenvolging doet denken aan een beweging naar het centrum toe: een beweging van de geest die God zelf leidt. Immers, vanuit de oneindige horizon van zijn liefde heeft God willen binnentreden in de grenzen van de geschiedenis en de menselijke conditie; hij heeft een lichaam en een hart aangenomen zodanig dat wij het oneindige in het eindige zouden kunnen beschouwen, het onzichtbare en onzegbare Mysterie in het menselijk Hart van Jezus van Nazareth. In mijn eerste Encycliek [715] over het thema van de liefde was het uitgangspunt precies de blik, gericht op de doorboorde zijde van Christus waarover Johannes in zijn Evangelie spreekt (Joh. 19, 37) [[b:Joh. 19, 37]] vgl: Deus Caritas Est [[[715|12]]]. En dit centrum van het geloof is ook de bron van de hoop waarin wij verlost zijn, de hoop waarover mijn tweede Encycliek [2067] gaat.

Elke persoon heeft nood aan een “centrum” van zijn leven, een bron van waarheid en goedheid waaraan hij zich kan laven in de verschillende situaties van het leven en de last van elke dag. Elk van ons, wanneer hij zich terugtrekt in stilte, heeft niet enkel nood aan het voelen van zijn eigen hartslag maar veel dieper nog, aan de hartslag van een onuitsprekelijke aanwezigheid, zichtbaar voor de ogen van het geloof en vooral veel méér werkelijk: de aanwezigheid van Christus, hart van de wereld. Ik nodig daarom iedereen uit om in de juni-maand de eigen devotie tot het Hart van Christus te vernieuwen en ook het traditionele gebed van dagelijkse toewijding te gebruiken en mijn intenties voor de gehele Kerk voor ogen te houden.

Naast het Heilig Hart van Jezus nodigt de liturgie ons uit om het Onbevlekte Hart van Maria te vereren. Laten wij ons altijd aan Haar met groot vertrouwen toevertrouwen. Ik zou de moederlijke voorspraak van de Maagd ook opnieuw willen inroepen voor de volkeren van China en Myanmar, getroffen door de natuurrampen, en voor hen die de vele situaties van lijden, ziekten en materiële en spirituele ellende doorlopen, welke het pad van de mensheid kentekenen.