Se a temperare

Om een medewerkster te worden van de kerkelijke hiërarchie zal de voornaamste grondslag voor de Katholieke Actie moeten zijn de vereniging met God, d.w.z.: haar leden moeten voor hun apostolaat een diepgaande godsdienstige, geestelijke en culturele vorming meebrengen. Het is waar, dat de geest van apostolaat in iedere christen iets groots en lofwaardigs is, juist omdat hij, ingelijfd als hij is in het mystieke lichaam van Christus, daarin zijn geloof beleeft. Maar het lid zijn van de Katholieke Actie sluit een uitverkiezing in; vraagt een spontane, geestdriftige, edelmoedige toewijding, welke niet terugwijkt, wanneer het er op aankomt zichzelf te geven en op te offeren; dat lidmaatschap stelt ook de eis van een nauw omschreven, zorgvuldige voorbereiding en vorming, die men moet hebben door gemaakt of nog moet doormaken, overeenkomstig de aard der vereniging. Het is de taak van de kerkelijke moderatoren onder leiding van het episcopaat, om er heel bijzonder voor te zorgen, dat de leden van de Katholieke Actie worden gevormd en onderricht, door hen te voeden en te doen groeien op de weiden van een veilige, gezonde en op het innerlijk gerichte spiritualiteit en hen te laven aan de zuivere bronnen der christelijke leer.

In zulk een oefenschool van geestelijk leven bevelen wij vóór alles aan: de beoefening van het gebed, zoals wij reeds zeiden tot de leerlingen van het heiligdom, die voor de eersten keer rondom ons verenigd waren. Bidt, bidt, bidt: het gebed is de sleutel van Gods schatten; het is het wapen van de strijd en der overwinning, overal waar gestreden wordt voor het goede en tegen het kwaad. Wat vermag het gebed niet, het gebed dat aanbidt, verzoent, smeekt en dankt? Het leven van gebed, zoals wij dat vurige aanbevelen aan de scharen der Katholieke Actie, bestaat in het welbewuste deelnemen aan het heilig offer der Mis; in het veelvuldig ontvangen der sacramenten; in het houden van retraite; en als door de verschillende uitingen van godsvrucht heen gevlochten: de offergeest en offermoed, de grote wet en voorwaarde voor de vruchtbaarheid van het apostolaat. De leden van de Katholieke Actie komen door hun lidmaatschap niet in een bevoorrechte of leiding gevende positie, maar het lidmaatschap stort hun een drang in, waardoor zij het zich tot plicht rekenen, om in de geest van nederigheid, onthechting en liefde alles voor allen te worden, (1 Kor. 9, 22) [[b:1 Kor. 9, 22]] om allen voor Christus te winnen en, evenals de apostel, zich tegen over allen "schuldenaars" te gevoelen van de onuitsprekelijke schatten, welke zij van de goddelijke goedheid hebben ontvangen.

Van de eenheid met de hiërarchie en van de eenheid met God kàn niet gescheiden worden en màg bij de leden der Katholieke Actie, willen zij met werkelijk nut in het geestelijk kamp arbeiden, ook niet gemist worden de eenheid onder elkander. Die eenheid moet hen innig tot elkaar brengen en hen zoo onder elkaar verenigen dat zij maar één groot gezin uitmaken van volwassenen en jeugdigen. Dat toch de grootste eendracht heerse tussen de geestelijke moderatoren in de diocesen en bij de hoofdleiding, vooral in die voorname punten, die het meest bijdragen tot het zuiver stellen van het grote doel. En als er dan, wat kleinere zaken betreft, ook als enig verschil van opvatting is, dat vriendschap niet hoeft uit te sluiten, dan blijve dat binnen het verstand zonder zich uit te breiden tot de wil, door het ten offer te brengen aan de liefde en de onderlinge vrede. iia-iiae q. 29 a. 3 ad 2 [[t:iia-iiae q. 29 a. 3 ad 2]] Er moet vrije en regelmatige overgang plaats hebben van de ene groep naar andere, die volgens de leeftijd georganiseerd zijn. En zorgt er voor, dat er overeenstemming is in de initiatieven en werkplannen, zowel van de priesters als van de leken, opdat er geen nuttige krachten verspild worden.

Maar niet alleen de eenheid onder elkaar, ook de eenheid die er zal heersen tussen de leden der Katholieke Actie en die van andere verenigingen zal een heerlijk bewijs zijn van hun hartelijkheid en vriendschappelijke genegenheid. Al is de organisatie van de Italiaanse Katholieke Actie ook de voornaamste groepering voor de strijdende katholieken, toch sluit dat niet uit, dat er naast haar andere verenigingen bestaan, die eveneens afhankelijk zijn van het kerkelijk gezag; en enigen van haar kunnen, omdat zij in doel en vorm ook het apostolaat nastreven, wel degelijk als medewerkster aan het hiërarchisch apostolaat begroet worden. Wie ziet niet in, dat tussen de verenigingen en de Katholieke Actie noodzakelijk een wederzijdse welwillendheid, een breed aanvoelen, een oprechte samenwerking moet bestaan? Zijn het geen gaven en deugden, die hun wortels hebben, van de ene kant in de zuiverste ijver voor de eer van God en het heil der kant in het deelhebben aan hetzelfde mystieke lichaam van Christus, waaruit zij haar levenssap putten? De Vereniging zullen elkaar niet hinderen in het werk, waaraan ieder zich overeenkomstig eigen statuten, die door het gezag der Kerk zijn goedgekeurd, wijdt. Zij zullen veeleer elkander om strijd helpen en steunen, opdat bij die geestelijke verscheidenheid, die zich weet te schikken, aan te passen, te plooien naar de verschillende gewoonten, naar de verandering der omstandigheden, naar de aard der karakters, zich in stralende glas vertone dat schitterende onderscheidingsteken van de christen: de liefde.

En wanneer interne groeperingen der Katholieke Actie in katholieke instituten voor onderwijs of in kerkelijke verenigingen, die in doel en vorm ook apostolaat nastreven, worden ingevoerd, moet de Katholieke Actie er bescheiden en kalm haar intrede doen. Zij moet er in het geheel niet aan inrichting en leven van dat instituut of vereniging tornen, maar alleen nieuwe stuwkracht geven aan de geest en de vormen van apostolaat, door er een eigen plaats aan te geven in het raam van de grote centrale organisatie.

Zo voorbereid, gevormd en eensgezind, zullen de leden der Katholieke Actie zich als apostelen werpen op de verschillende arbeidsvelden in de maatschappij: naar alle richtingen, overal waar zielen te winnen zijn voor Christus, overal waar ook maar een verblijf of een samenkomst van individueel of groepsleven is, waarover Christus onze Heer moet heersen.

Gaat, beminde zonen en dochters, gaat tot de nedrigen, de armen, de lijdenden, de ongelukkigen en naar hen die door de wereld verlaten zijn; gaat tot hen om hen op te beuren, op te heffen, om hen te troosten, te helpen en te bemoedigen. Laat hen in hun tegenslag, in hun verdrietige omstandigheden, in hun kommer, in hun eenzaamheid de broeder naast zich weten, die met hen treurt, die deelneemt in hun ongeluk en ellende, die hun vriend is bij tegenspoed, die een hand geeft welke hen ondersteunt, een woord, dat hun droefheid stilt en hen, over de vergankelijke gebeurlijkheden van de tijd heen, wijst op de onveranderlijke goederen der eeuwigheid.

Gaat naar de jeugd. Zeker, in Italië heeft doorzicht der regeerders het godsdienstonderwijs in de lagere en middelbare scholen erkend als "de grondslag en bekroning van het openbaar onderwijs". Concordaat tussen de Heilige.. Concordaat tussen de Heilige Stoel en Itailië, art. 36 Maar dat neemt niet weg, dat de jeugd door haar aanleg en vurigheid blootgesteld blijft aan zoo grote en ernstige gevaren, dat zij een altijd meer onverdroten en nauwkeurig wakende zorg nodig heeft. De jonge mensen zijn de hoop van het gezin en vaderland. Jezus zelf had een voorliefde voor de kinderen en beminde de deugdzame jongeling; en de bruid van Christus vind in de rijen der jeugd, dorstig naar de toekomst, brandend van moed, niet bang voor beletselen, haar levieten, die vurige en edelmoedige harten, die de heilige ark zullen bewaken en de blijde boodschap zullen dragen onder het volk en naar de heidenen tot aan de grenzen der aarde. Wordt baanbrekers onder de jeugd, leermeesters en gezellen maakt u jong met de jongeren, kind met de kinderen om allen tot Christus te trekken, opdat zij Zijn liefkozing en Zijn goddelijke omhelzing gevoelen. Treedt binnen in hun geest om er de bloemen van onschuld en deugd te bewaren en om er in te storten het zaad der wijsheid van Hem, die is de weg, de waarheid en het leven: de lamp van het geloof, dat eerst mag rusten op de laatste rustplaats van de graftombe.

Gaat naar de volwassenen. In hun jeugd zijn zij opgegroeid en opgevoed in een sfeer vol van agnosticisme; in een tijd, dat de mens, vermetel onderzoeker van de materie en de natuur, trots ging op zijn vindingen en zijn dromen en zich opmaakte voor zijn strijd tegen God. Maar heden ten dage, bij de ineenstorting van zoo menige ideologie en systeem, voelen zij, bewust of onbewust, vanuit het diepste van hun binnenste de angstkreet van hun onsterfelijke ziel naar boven komen; van hun ziel, die niet alleen niet voldaan is met de triomfen der louter menselijke wetenschap, maar ook niet met de verlokkingen van de modernen vooruitgang. Het is een kreet die in hen wakker roept het ingesluimerde en onweerstaanbare heimwee naar Jezus Christus en naar de onuitsprekelijke schittering van Zijn leer.

Gaat naar het volle leven der wereld. Vertrouwt op Christus, die de wereld heeft overwonnen. Laten uw wapenen zijn apostolaat van het gebed, van het voorbeeld, van de pen en van het woord. Laat het zijn uw nederigheid en welwillendheid, het geduld en de zachtmoedigheid, uw voorzichtigheid en bescheidenheid. Laat het zijn de welbegrijpende liefde, die weet af te dalen tot de dwalenden en niet tot de dwaling, want een mensenziel verlangt naar niets sterker en naar niets met een meer vurigheid dan naar de waarheid. Laat de methoden en de strijdwijzen, die u in de geestelijken kamp leiden, de veelvuldige initiatieven en plannen zijn, die de bisschoppen en de kardinaalscommissie, welke door ons is ingesteld, zullen goedkeuren, naar één doel zullen richten en leiden.

Zo jubelen wij, op de plechtige bijeenkomst van de Italiaanse Katholieke Actie, en vinden wij er troost in, de scharen van het lekenapostolaat te beschouwen; scharen, die in ijver voor de door Christus verloste zielen verbonden zijn, met de kerkelijke hiërarchie; scharen, die opgeheven zijn tot de glans van bevorderaars en hernieuwers van christennaam en –leven. Ja, de ziel zelf van het mystieke lichaam der Kerk straalt uit en triomfeert op bijzondere wijze in de Katholieke Actie; die ziel: dat is het geloof, dat is de hoop, dat is de liefde, welke is uitgestort in onze harten door de Heiligen Geest, dien Geest welke op de Pinksterdag, na een samenzijn van tien dagen in volhardend en eendrachtig gebed met de allerheiligste Maagd, de middelares en bruid van dezelfde Geest, neerdaalde in het Cenakel; niet alleen op de apostelen, maar ook op alle leerlingen, die daar verenigd waren en die wij terecht hun eerste medewerkers in het apostolaat kunnen noemen. Hij daalde neer in vurige tongen: tongen, die daarna klonken als klaroenen van het geloof over heel de wereld; tongen, oplaaiend van dat vuur, dat Christus op aarde had gebracht en waarvan Hij niets anders verlangde dan dat het zou branden. Respect voor de waardigheid van de stervende: ethische beschouwingen inzake euthanasie [[18]] Ook wij hebben het vuur van die tongen van node, de gaven van de Heilige Geest, die onze zwakheid ondersteunt, onwetend als zij is van wat zij behoort te vragen; de Geest echter smeekt ze zelf voor ons af in onuitsprekelijke verzuchtingen. (Lc. 12, 49) [b:Lc. 12, 49] Daarom verlangen wij vurige en storten wij daarvoor ons gebed: dat gelijk bij het begin der kerk zoo ook nu de Heilige Geest, door bemiddeling van Maria, de koningin der apostelen en van ieder apostolaat, in overvloedige mate moge neerdalen over de Italiaanse Katholieke Actie, over dit grote Cenakel, dat rondom de opvolgers der apostelen een vurige schaar van trouwe en edelmoedige medewerkers te samen brengt. Moge deze almachtige Geest, die op de morgenstond van het heelal zweefde over de wateren der afgronden (Gen. 1, 2) [[b:Gen. 1, 2]] en hen bevruchtte, het aanschijn van de aarde vernieuwen: (Ps. 104, 30) [b:Ps. 104, 30] het veld van zovele bloedige twisten onder de kinderen der mensen, de zee van zovele tranen en van zoo menige schipbreuk; moge Hij te midden van de stormen der mensheid een nieuwen hemel en een nieuwe aarde doen opdagen (2 Pt. 3, 13) [b:2 Pt. 3, 13] en moge Hij geordende rust en eendracht onder de volkeren herstellen, waarnaar de wereld smacht, maar die men niet onwrikbaar voor bedreigingen en bedrieglijke beloften kan grondvesten, tenzij op het rijk van God, dat bestaat uit de gerechtigheid en vrede en vreugde in de Heiligen Geest. (Rom. 14, 17) [b:Rom. 14, 17]

Wij kunnen, dierbare zonen en dochters, deze onze toespraak niet besluiten zonder u onze echt gemeende vaderlijke dankbaarheid voor de edelmoedig geboden gaven uit te drukken. Meer dan door woorden drukken wij onze dank uit door vreugde en verwondering, die in ons opkomen bij het zien, hoe uw geloof en uw vroomheid, zelfs in dit uur van algemenen nood en opoffering, ter hulp weten te komen aan de arme kerken en te tonen welk een liefde gij koestert voor de heerlijkheid van Gods huis en voor de plaats, waar te midden van het christenvolk de woonstede is van Christus, de glorie van onze altaren. (Ps. 25, 8) [[b:Ps. 25, 8]] De lof, welke de apostel in zijn tweede brief aan de Korintiërs over de kerken van de Macedonië uitsprak, tot de onze makend, zouden wij u willen zeggen, dat het een genade is, welke de Heer u heeft geschonken: "te midden van vele wederwaardigheden, waardoor zij (die gelovigen) worden getroffen, is hun blijdschap overvloedig geweest en hun diepste armoede heeft een rijken overvloed aan milddadigheid doen ontstaan, want zij gaven uit vrije beweging..... naar vermogen en boven hun vermogen." (2 Kor. 8, 2-3) [b:2 Kor. 8, 2-3]

Gij hebt de tegenspoed der tijden weten te overwinnen; bezield met de verhevenste gevoelens, hebt gij uw gaven een vorm ingedrukt, die ze verheft in de hoogste geestelijke sfeer van de Katholieke Actie, waar de zon van het goddelijk Lam, geslachtofferd voor het heil der wereld, schittert en waar uit de wierookvaten der engelen de geuren van de gebeden der heiligen opstijgen. Gij hebt inderdaad de milde bijdrage van gebeden volgens onze intenties – intenties voor verzoening en vrede onder de volkeren – verenigd met een ruimschootse aanbieding van gewijde kelken en liturgische paramenten, een teken en bewijs van een diepe verering voor het goddelijkste geheim van het geloof en van de katholieken eredienst. Die kostbare gaven van u zullen, bij de gelovige mensen in het vaderland en in de missies, de band van uw broederlijke genegenheid doen gevoelen en uw werkdadige ijver voor de waardige viering van de goddelijke eredienst in hun geest oproepen; en rond het altaar en de heilige tafel zullen die gaven, bij de liefde tot Christus en bij het gemeenschappelijke gebed, de geestelijke verzinnebeelden en verzegelen; van die kinderen, die over heel de wereld heen deelhebben aan eenzelfde drank en eenzelfde bovenzinnelijk brood. (1 Kor. 10, 16-17) [b:1 Kor. 10, 16-17] Wanneer de priester het altaar zal opgaan, en op de patenen door u gegeven en in de kelken door u geschonken, tegenwoordig zal wezen Zijn lichaam en bloed, verborgen onder schijn van brood en wijn, dan zullen de hemelse geesten, welke die heiligen altaren omgeven tot u, beminde zonen en dochters, tot u, die de gevers en geefsters zijt van de Italiaanse diocesen, heensnellen; en zij zullen u voor uw weldaden overbrengen en zegening van de hemel en de dank der aarde, door op u en uw werken van apostolaat te doen terugvallen de stroom van sterkte, liefde en genade, die zich stort uit het ontvlamde Hart van Gods Zoon, die mens werd om ons mensen en om onze zaligheid.

Moge de Heer, die mild is in Zijn barmhartigheid en vrijgevigheid, aan onze woorden de kracht verlenen van de wens en een bede, die wij tot Hem richten: dat Hij Zich, op de onuitsprekelijke wijze die Hij alleen kent en weet te wenden, moge verwaardigen uw gaven te vergelden, terwijl wij, als bewijs van onze bijzondere welwillendheid, van ganser harte aan allen, aanwezigen en afwezigen, onzen apostolische zegen verlenen.