Persoonlijke boodschap aan de lezers van de Münchener Kirchenzeitung

Beste lezers van de Münchener Kirchenzeitung!

Eindelijk kan ik de hartelijke uitnodiging om een bezoek te brengen aan mijn Beierse geboortegrond beantwoorden. Ik verheug me op de ontmoeting met de mensen in Beieren, met de plaatsen uit mijn kindertijd en jeugd, mijn studietijd en mijn werken als docent theologie en als Aartsbisschop van München en Freising. Tijdens mijn jaren in Rome en nog veel meer nadat ik gekozen werd tot opvolger van Petrus is mij zoveel aandacht ten deel gevallen juist vanuit Beieren, dat ik nu graag dankbaar en van harte dit beantwoorden wil. De saamhorigheid met de mensen in mijn vaderland, het steeds toevertrouwde vertrouwvolle gebed, is steeds een belangrijke steun geweest in mijn verantwoordelijkheid voor de grote Katholieke wereldkerk. Ik verheug me op de vele mensen die langs de straat mij zullen begroeten, die met mij op de vele plaatsen en de eerbiedwaardige kerken bidden en het geheim van de Heilige Eucharistie zullen vieren. Ik weet mij met hen verbonden en dank hun, dat zij daarvoor de moeilijkheden van het pelgrim zijn en de vele uren geduldig wachten op zich nemen. De bisschoppen van de Beierse bisdommen die ik zal bezoeken hebben een woord uit de preek bij het opnemen van mijn ambt vgl: Zoals Jezus wil ik een herder zijn, zoals Petrus een visser van mensen [[[498|1]]] als motto voor deze dagen van ontmoeting gekozen: "Wie gelooft is niet alleen!" We zullen elkaar in het gemeenschappelijke geloof ontmoeten en als gemeenschap van gelovigen ervaren. Deze gemeenschap gaat ver terug in de vele eeuwen van generaties, die in de geest van het Evangelie het Beierse volk en zijn cultuur gevormd hebben. Deze gemeenschap bevat ook de mensen van nu, waardoor het soms vermoeide christendom een pinksteruur beleven kan en weer nieuwe moed geven op opnieuw uit te gaan naar buiten. Ik wens van harte, dat mijn bezoek in mijn vaderland de vreugde van het christendom opnieuw zal wekken en vooral dat het de overtuiging zal versterken, dat de gemeenschap van de Kerk in de verantwoordelijkheid is opgenomen, voor alles een menselijke toekomst te verwezenlijken. Daarmee verbind ik ook de hoop, dat weer steeds meer jonge mensen de twijfel aan de toekomstmogelijkheden van de Kerk zullen overwinnen en kunnen besluiten om de roeping tot de priesterlijke dienst, dan wel de dienst als man of –vrouw in een religieuze gemeenschap te volgen. Laten we ons in deze dagen van mijn bezoek in Beieren en de tijd daarna vervullen door het dragende bewustzijn, dat de Kerk niet afhankelijk is van ons of onze inzet, maar dat ze alleen door de liefde van Christus bestaat, waarop we dan ook steeds mogen blijven vertrouwen.

Uw Paus Benedictus XVI Castel Gandolfo, 15.8.2006