Niets verkiezen boven de liefde van Christus

Beminde broeders en zusters,

Morgen is het feest van heilige Benedictus abt, patroonheilige van Europa, een heilige die ik bijzonder waardeer, zoals te verwachten omdat ik zijn naam koos. Benedictus, die rond 480 in Nursia werd geboren, deed zijn eerste studies in Rome, maar teleurgesteld door het leven in de stad trok hij zich terug in Subiaco, waar hij ongeveer drie jaar verbleef in een grot -de beroemde “sacro speco”-, om zich volledig aan God te wijden. In Subiaco bouwde hij, gebruikmakend van de ruïnes van een cyclopische villa van keizer Nero, samen met zijn eerste volgelingen enkele kloosters, en blief leven in een broederlijke gemeenschap die gebaseerd was op het primaat van liefde voor Christus, waarin gebed en werk elkaar harmonieus afwisselden tot lof van God. Enkele jaren later, in Montecassino, gaf hij definitief vorm aan dit project en stelde het op schrift in de " Regel [934]", zijn enige werk dat ons heeft bereikt.

Onder de as van het Romeinse rijk plantte Benedictus, misschien zonder het te beseffen, hij zocht vooral het koninkrijk van God, het zaad van een nieuwe beschaving, die zich zou ontwikkelen met de integratie van christelijke waarden met het klassiek erfgoed enerzijds, aan de andere zijde de Germaanse en Slavische culturen.

Er is een typisch aspect van zijn spiritualiteit dat ik vandaag in het bijzonder zou willen benadrukken. Benedictus stichtte geen kloosterinstelling die voornamelijk bestemd was voor de evangelisatie van de barbaarse volken, zoals andere grote missionaire monniken van zijn tijd, maar hij wees zijn volgelingen op een fundamenteel doel van het bestaan, en meer nog, de enige, de zoektocht naar God: “Quaerere Deum”. Maar hij wist dat wanneer de gelovige een diepe relatie met God aangaat, hij niet tevreden kan zijn met middelmatig leven volgens een minimalistische ethiek en oppervlakkige religiositeit.

Vanuit dit perspectief begrijpt men de uitdrukking beter die Benedictus van heilige Cyprianus nam en die in zijn Regel [934] IV, 21 [[838]] het levensprogramma van de monniken samenvat: “Nihil amori Christi praeponere”, "Niets verkiezen boven de liefde van Christus”. Hierin bestaat de heiligheid, een voorstel dat geldig is voor elke christen en dat een echte pastorale urgentie is in onze tijd, waarin de behoefte wordt gevoeld om het leven en de geschiedenis te laten wortelen in solide spirituele referenties.

Allerheiligste Maria, die in voortdurende en diepe gemeenschap met Christus leefde, is een verheven en volmaakt model van heiligheid. Laten we haar voorspraak inroepen, tezamen met die van heilige Benedictus, opdat de Heer ook in onze tijd het aantal mannen en vrouwen vermeerdert dat, door een verlicht geloof, getoond in het leven, in dit nieuwe millennium zout van de aarde zijn en licht van de wereld.

Ná het bidden van het Angelus
Allen voelen wij diepe droefenis om de gruwelijke terroristische aanslagen van afgelopen donderdag in Londen. Bidden wij voor de vermoorde mensen, voor de gewonden en voor hun dierbaren. Maar laten we ook bidden voor de daders. Moge de Heer hun hart raken. Tot allen die gevoelens van haat opwekken en tegen allen die zulke weerzinwekkende terroristische acties plegen, zeg ik: God bemint het leven dat Hij heeft geschapen, niet de dood. In de naam van God, houdt daarmee op!

{...}

(In het Spaans)

Ik groet met genegenheid de Spaanstalige pelgrims. In deze zomertijd nodig ik iedereen uit om met vreugde het zaad van het Evangelie aan te nemen, zodat Christus licht kan zijn en een bron van vrede in ieder van u, in uw gezinnen en in alle volken van de aarde. Fijne zondag en fijne zomer!

{...}