De dagelijkse gebeurtenissen het hoofd te bieden, vertrouwend op de voorzienige liefde van Christus

Beminde broeders en zusters:

In het Evangelie van vandaag stelt de heilige Lucas opnieuw ter reflectie de Bijbelse visie op de geschiedenis voor, en verwijst naar de woorden van Jezus die de discipelen uitnodigen niet bang te zijn, maar vol vertrouwen moeilijkheden, misverstanden en zelfs vervolgingen onder ogen te zien, door te volharden in geloof in hem: “En wanneer gij hoort van oorlogen en onlusten, laat u dan niet uit het veld slaan. Dat alles moet wel eerst gebeuren, maar het einde volgt niet terstond” (Lc. 21, 9) [b:Lc. 21, 9].

Deze aanbeveling indachtig, leeft de Kerk vanaf het begin in biddende afwachting op de terugkeer van haar Heer, onderzoekt zij de tekenen van de tijd en laat zij de gelovigen op hun hoede zijn voor terugkerende messianismen, die van tijd tot tijd het naderende einde van de wereld aankondigen. Want de geschiedenis moet zijn verloop hebben, waarbij ook sprake is van menselijke drama's en natuurrampen. Hierin voltrekt zich een heilsplan dat Christus al heeft vervuld in zijn menswording, dood en verrijzenis. De kerk blijft dit mysterie aankondigen en uitvoeren door middel van de verkondiging, de viering van de Sacramenten en het getuigenis van de naastenliefde.

Beminde broeders en zusters, laten we de uitnodiging van Christus aanvaarden om de dagelijkse gebeurtenissen onder ogen te zien, vertrouwend op zijn voorzienige liefde. Laten we de toekomst niet vrezen, ook al lijkt deze ons duister, omdat de God van Jezus Christus, die de geschiedenis opnam om haar te openen voor haar transcendente einddoel, is haar alfa en omega, het begin en het einde. (Openb. 1, 8) [[b:Openb. 1, 8]] Hij garandeert ons dat in elke kleine, maar oprechte daad van liefde de hele betekenis van het universum aanwezig is, en dat wie niet aarzelt om zijn leven voor hem te verliezen, het volledig zal vinden. (Mt. 16, 25) [[b:Mt. 16, 25]]

Godgewijde personen die hun leven onvoorwaardelijk in dienst van het koninkrijk van God hebben gesteld, nodigen ons uit met een bijzondere doeltreffendheid om dit perspectief levend te houden. Onder deze wil ik met name de geroepenen tot contemplatie in de slotkloosters herinneren. Aanstaande woensdag 21 november wijdt de Kerk een speciale dag aan hen, de gedachtenis van de opdracht van de Heilige Maagd Maria in de tempel. We zijn veel verschuldigd aan deze personen die leven van wat de Voorzienigheid hen biedt door de vrijgevigheid van de gelovigen. Het klooster “geeft als spirituele oase aan de wereld van vandaag het belangrijkste, en vooral het enige beslissende aan: er bestaat een ultieme reden waarom het de moeite waard is om te leven, namelijk God en zijn ondoorgrondelijke liefde.” ((2029|9)) Het geloof dat in liefdadigheid optreedt, is het ware tegengif tegen de nihilistische mentaliteit, die in onze tijd haar invloed in de wereld steeds meer uitbreidt.

Maria, Moeder van het mensgeworden Woord, vergezelt ons op de aardse pelgrimstocht. We vragen haar het getuigenis van alle christenen te steunen, zodat dat altijd berust op een standvastig en volhardend geloof.