De apostolische reis naar Thailand en Japan

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Gisteren ben ik teruggekeerd van de apostolische reis naar Thailand en Japan. Een geschenk waarvoor ik de Heer erg dankbaar ben. Ik houd eraan mijn erkentelijkheid te hernieuwen aan de Overheden en Bisschoppen van die twee landen. Zij hebben mij uitgenodigd en met grote zorg ontvangen. Ik zeg uitdrukkelijk dank aan de bevolking van Thailand en van Japan. Deze reis heeft mijn betrokkenheid en mijn band met die bevolkingen vergroot. Moge God hen zegenen met een overvloed aan welvaart en vrede.

Thailand
Thailand is een oud Rijk dat zich sterk gemoderniseerd heeft. Ik heb de Koning, de Eerste minister en de andere Overheden ontmoet. Ik heb hulde gebracht aan de rijke geestelijke en culturele traditie van het volk van Thailand, het volk van de “mooie glimlach”. De mensen daar glimlachen. Ik heb de inspanningen aangemoedigd rond de eensgezindheid tussen de verschillende delen van de natie. En ook opdat de economische ontwikkeling ten goede zou komen aan allen en dat de wonden van de uitbuiting, vooral van vrouwen en kinderen, mogen genezen. De boeddhistische godsdienst is een integrerend deel van de geschiedenis en van het leven van dit volk. Daarom heb ik een bezoek gebracht aan de Hoogste Patriarch van de Boeddhisten. Op die wijze heb ik de weg van wederzijdse waardering bewandeld die door mijn voorgangers werd geopend met het oog op de groei van medeleven en broederlijkheid in heel de wereld. In die zin was de oecumenische en interreligieuze ontmoeting in de belangrijkste Universiteit van het land zeer betekenisvol.

Het getuigenis van de Kerk in Thailand gebeurt ook via werken van hulp aan de zieken en aan de minste mensen. Het Ziekenhuis Saint Louis munt hierin uit. Ik heb het bezocht, het gezondheidspersoneel aangemoedigd [7495] en ook enkele zieken ontmoet. Ik heb enkele bijzondere momenten gewijd aan de ontmoeting met priesters en godgewijde personen, aan de bisschoppen en ook aan mijn medebroeders Jezuïeten. In Bangkok heb ik in het Nationaal Stadion de Mis gevierd samen met heel het volk van God en daarna met de jongeren in de Kathedraal. Daar hebben we ervaren dat in het nieuwe gezin van Jezus Christus ook de gezichten en stemmen van het Thaise volk aanwezig zijn.

Japan
Daarna ben ik naar Japan gereisd. Bij mijn aankomst in de nuntiatuur van Tokio werd ik ontvangen door de Bisschoppen van het land. Samen hebben we de uitdaging gedeeld om herders te zijn in een zeer kleine Kerk die echter levende water bezit, het Evangelie van Jezus.

“Ieder leven beschermen” was het motto van mijn bezoek aan Japan. Het is een land dat de wonden blijft dragen van het atoombombardement en daardoor voor heel de wereld woordvoeder is van het onvervreemdbare recht op leven en vrede. In Nagasaki en Hiroshima heb ik gebeden, enkele overlevenden en familieleden van slachtoffers ontmoet. Ik heb er de sterke veroordeling van kernwapens herhaald en van de schijnheiligheid van het spreken over vrede terwijl men oorlogswapens maakt en verkoopt. Na die ramp heeft Japan een buitengewone inzet getoond om te strijden voor het leven. Het heeft dat ook onlangs getoond na de drievoudige ramp in 2011: aardbeving, tsunami en ongeluk in de kerncentrale.

Om het leven te beschermen moet men het liefhebben. In de meest ontwikkelde landen is vandaag de grote dreiging, het verlies van de zin om te leven.

De eerste slachtoffers van de leegte van de zin om te leven, zijn de jongeren. Daarom was in Tokio een ontmoeting aan hen gewijd. Ik heb geluisterd naar hun vragen en hun dromen. Ik heb hen aangemoedigd zich samen te verzetten tegen elke vorm van pesten en angst en geslotenheid te overwinnen door zich open te stellen voor de liefde van God, in gebed en dienst aan de naaste. Andere jongeren heb ik ontmoet in de “Sophia” Universiteit samen met de academische gemeenschap. Deze universiteit, zoals alle katholieke scholen, wordt zeer gewaardeerd in Japan.

In Tokio had ik de gelegenheid keizer Naruhito te bezoeken. Ik hernieuw mijn dankbaarheid aan hem. Ik heb er ook de Overheden van het land samen met het Corps Diplomatique ontmoet. Ik heb gepleit voor een cultuur van ontmoeting en dialoog gekenmerkt door wijsheid en ruimdenkendheid. Door trouw te blijven aan zijn godsdienstige en morele waarden, en open voor de evangelische boodschap, kan Japan een drijvende kracht zijn voor een meer rechtvaardige en vreedzame wereld en voor het samenspel van mens en milieu.

Dierbare broeders en zusters, laten we de volkeren van Thailand en van Japan toevertrouwen aan de goedheid en aan de voorzienigheid van God. Dankjewel.