Ga binnen in Jezus’ wonden tot in Zijn Hart

Dierbare broeders en zusters, goeie dag!

Het Evangelie van vandaag (Joh. 12, 20-33) [[b:Joh. 12, 20-33]] verhaalt een gebeuren in de laatste dagen van Jezus’ leven. Het tafereel speelt zich af in Jeruzalem, waar Hij aanwezig is voor het joodse Paasfeest. Enkele Grieken zijn ook toegekomen voor deze rituele viering; het zijn mensen bezield met godsdienstige gevoelens, aangetrokken door het geloof van het joodse volk, en die hebben horen spreken van die grote profeet. Zij gaan naar Filippus, één van de twaalf apostelen, en zeggen hem: “Wij zouden Jezus graag spreken” (Joh. 12, 21) [b:Joh. 12, 21]. Johannes belicht deze zin, die gericht staat op het werkwoord “zien”, tot de kern gaan, kijkend, begrijpend, tot in het binnenste van een mens komen, binnen in een persoon.

De reactie van Jezus is verrassend. Hij antwoordt niet met ja of nee, maar zegt: “Het uur is gekomen, dat de Mensenzoon verheerlijkt wordt” (Joh. 12, 23) [b:Joh. 12, 23]. Deze woorden die op het eerste zicht de vraag van deze Grieken lijken te ontwijken, geven in feite het echte antwoord, want wie Jezus wil kennen, moet naar de binnenkant van het kruis kijken, waar Zijn glorie zich openbaart. Naar de binnenkant van het kruis kijken. Het Evangelie van vandaag nodigt ons uit onze blik op het kruis te richten, dat geen decoratief voorwerp is of kledingsaccessoire – waar men soms misbruik van maakt! –maar een godsdienstig teken om te schouwen en te begrijpen. In het beeld van de gekruisigde Jezus openbaart zich het mysterie van de dood van de Zoon als een hoogste daad van liefde, bron van leven en heil voor de mensheid van alle tijden. Door Zijn wonden, werden wij genezen.

Ik kan nadenken: “hoe kijk ik naar het kruis? als naar een kunstwerk, om te zien of het mooi is of niet? of kijk ik naar binnen, kijk ik in Jezus’ wonden tot in Zijn Hart? of kijk ik naar het mysterie van God die zich ontledigd heeft tot in de dood, als een slaaf, als een misdadiger?”. Vergeet dat niet: naar het kruis kijken, maar naar de binnenkant. Er is die mooie devotie om een Onze Vader te bidden voor elk van de vijf wonden: wanneer wij dit Onze Vader bidden, proberen wij dan door Jezus’ wonden naar binnen te gaan, naar binnen, tot in Zijn Hart. Daar zullen wij de grote wijsheid leren van het mysterie van Christus, de grote wijsheid van het kruis.

En om de betekenis van Zijn dood en verrijzenis uit te leggen, gebruikt Jezus een beeld en zegt Hij: “Als de graankorrel niet in de aarde valt blijft hij alleen; maar als hij sterft brengt hij veel vrucht voort” (Joh. 12, 24) [b:Joh. 12, 24]. Hij wil laten begrijpen dat het extreme gebeuren – van kruis, dood en verrijzenis – een daad is van vruchtbaarheid – Zijn wonden hebben ons genezen – een vruchtbaarheid die voor velen vrucht zal dragen. Zo vergelijkt Hij zich met een graankorrel die in de aarde vergaat en nieuw leven wekt. Door de menswording is Jezus op aarde gekomen; maar dat volstaat niet: Hij moet ook sterven, om de mensen vrij te kopen uit de slavernij van de zonde en hun nieuw leven te geven, in de liefde tot verzoening gebracht. Ik zei: “om de mensen vrij te kopen”, maar om mij, u, ons allen, ieder van onsvrij te kopen, heeft Hij die prijs betaald. Dat is het mysterie van Christus. Ga naar Zijn wonden, ga er binnen, schouw ze; zie Jezus, maar van binnen.

En deze dynamiek van de graankorrel, in Jezus voltrokken, moet zich ook realiseren in ons, Zijn leerlingen: wij zijn geroepen ons deze wet van Pasen eigen te maken, ons leven verliezen om het nieuw en eeuwig te ontvangen. En wat betekent dit, zijn leven verliezen? Wat betekent het de graankorrel te zijn? Dat betekent minder aan mijzelf denken, aan mijn persoonlijke belangen, en de behoeften van onze naaste kunnen “zien” en eraan tegemoet komen, vooral van marginalen. Met vreugde werken van naastenliefde doen voor wie lijdt in zijn lichaam en geest, dat is de meest authentieke manier om het Evangelie te beleven, dat is het noodzakelijk fundament voor de groei van onze gemeenschappen in broederlijkheid en wederzijds onthaal.

Moge de Maagd Maria, die de blik altijd op Haar Zoon gericht hield, vanaf de kribbe in Betlehem tot het kruis op Calvarië, ons helpen om Hem te ontmoeten en te kennen zoals Hij het wil, opdat wij door Hem verlicht zouden leven, en in de wereld vruchten dragen van gerechtigheid en vrede.