Werken van barmhartigheid (vgl. Mt. 25, 31-46)

Dierbare broeders en zusters, goeie dag!

Hoe dikwijls hebben wij in deze eerste maanden van het Jubileumjaar horen spreken over de werken van barmhartigheid! Vandaag nodigt de Heer ons uit tot een ernstig gewetensonderzoek. Het is namelijk goed, nooit te vergeten dat barmhartigheid geen abstract woord is maar een levensstijl: iemand kan barmhartig zijn of niet; het is een levensstijl. Ik kies ervoor barmhartig te zijn of ik kies ervoor niet barmhartig te zijn. Eén zaak is over barmhartigheid te spreken en een andere om barmhartigheid te beleven. De woorden van de heilige apostel Jakobus parafraserend (Jak. 2, 14-17) [[b:Jak. 2, 14-17]], zouden wij kunnen zeggen: barmhartigheid zonder de werken is dood. Dat is werkelijk zo! Wat barmhartigheid levendig maakt, is haar constante dynamiek om spiritueel en materieel noodlijdenden tegemoet te gaan. Barmhartigheid heeft ogen om te zien, oren om te horen, handen om weer op te richten ...

Het dagelijks leven laat ons dicht bij de vele eisen staan van de armste en meest beproefde mensen. Deze bijzondere aandacht wordt ons gevraagd en zet ons aan

Hoe talrijk zijn de aspecten van Gods barmhartigheid voor ons! Zo ook, hoeveel gezichten kijken ons aan om barmhartigheid te verkrijgen! Wie de barmhartigheid van de Vader in zijn leven ervaren heeft, kan niet ongevoelig blijven voor de behoeften van zijn broeders. Jezus’ onderricht dat wij beluisterd hebben, laat geen plaats voor uitvluchten: Ik had honger en gij hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en gij hebt Mij te drinken gegeven; Ik was naakt, een vluchteling, ziek, in de gevangenis en gij hebt Mij geholpen. (Mt. 25, 35-36) [[b:Mt. 25, 35-36]] Men kan niet vluchten tegenover iemand die honger heeft: men dient hem eten te geven. Jezus zegt ons dat! Werken van barmhartigheid zijn geen theoretische onderwerpen, maar concrete getuigenissen. Zij verplichten de mouwen op te rollen om leed te verlichten.

Omwille van de veranderingen van onze geglobaliseerde wereld, is er een veelzijdigheid aan materiële en spirituele vormen van armoede: laten wij dus plaats maken voor de verbeelding van de naastenliefde om nieuwe manieren van actie te onderscheiden. Op die manier zal de weg van de barmhartigheid altijd concreter worden. Ons wordt dus gevraagd waakzaam te blijven, als wachters opdat tegenover de armoede die voortkomt door de cultuur van het welzijn, de blik van de Christenen niet afzwakt en niet meer naar het wezenlijke kan streven. Naar het wezenlijke streven. Wat betekent dat? Naar Jezus streven, Jezus zien in wie honger lijdt, in wie gevangen is, de zieke, de naakte, de werkloze en wie voor een gezin zorgt. Jezus zien in onze broeders en zusters; Jezus zien in wie eenzaam is, bedroefd, in wie zich vergist heeft en raad nodig heeft, in iemand die in stilte met Hem op weg wil gaan om zich in gezelschap te weten. Dat zijn de werken die Jezus van ons vraagt! Zie Jezus in hen, in die mensen. Waarom? Omdat Jezus zo naar mij, naar ons kijkt.