Mexicaanse gezinnen hebben getuigd van hun doorleefd geloof

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

De tweede zondag in de veertigdagentijd brengt ons het Evangelie van de gedaanteverandering van Jezus.

De apostolische reis die ik de voorbije dagen in Mexico maakte, is een ervaring van gedaanteverandering geweest. Hoezo? Omdat de Heer ons het licht van zijn glorie getoond heeft door middel van het lichaam van zijn Kerk, van zijn heilig volk dat op deze aarde leeft. Een lichaam vaak gekwetst, een volk zo vaak verdrukt, in zijn waardigheid geschonden. De verschillende ontmoetingen in Mexico waren inderdaad vol licht: het licht van het geloof dat de gezichten verandert en de weg verlicht.

Het geestelijke "zwaartepunt" van de bedevaart was het heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Guadeloupe. Het eerste dat ik mij voor alles voornaam, was in stilte verwijlen voor het beeld van de Moeder. Ik dank God dat Hij het mij heeft toegestaan. Ik heb haar beschouwd en me laten bekijken door haar die in haar ogen de blikken vat van al haar kinderen, en de pijn verzamelt van al het geweld, van de ontvoeringen, de moorden, de geweldplegingen tegen zoveel arme mensen en zoveel vrouwen. Guadeloupe is het meest bezochte Mariaheiligdom in de wereld. Van heel het Amerikaanse continent komt men er bidden op de plaats waar de Virgen Morenita(de bruine Maagd) verscheen aan de indiaanse heilige Juan Diego en zo de start gaf van de evangelisatie van het continent en van zijn nieuwe beschaving, vrucht van de ontmoeting van verschillende culturen.

Dat is exact de erfenis die de Heer aan Mexico heeft toevertrouwd: de rijkdom behoeden van de verscheidenheid en tegelijkertijd de eenklank tonen van het gemeenschappelijk geloof, een eerlijk en sterk geloof, gepaard gaande met een grote lading vitaliteit en menselijkheid. Zoals mijn voorgangers ben ik er naartoe gegaan om het geloof van het Mexicaanse volk te bevestigen en om er tezelfdertijd door bevestigd te worden; ik heb deze gave met open handen aanvaard ten voordele van de universele Kerk.

Een lichtend voorbeeld van wat ik kom te zeggen wordt gegeven door de gezinnen: de Mexicaanse gezinnen hebben me met vreugde ontvangen als boodschapper van Christus, Herder van de Kerk; zij van hun kant hebben mij klare en sterke getuigenissen gegeven, getuigenissen van doorleefd geloof, geloof dat het leven van gedaante doet veranderen en dit tot stichting van alle christelijke gezinnen van heel de wereld. En hetzelfde kan men zeggen van de jongeren, van de godgewijden, van de priesters, van de arbeiders, van de gevangenen.

Daarom dank ik de Heer en de Maagd van Guadeloupe voor het geschenk van deze bedevaart. Ik dank bovendien de president van Mexico en de andere burgerlijke gezagdragers voor het warme onthaal; ik dank heel oprecht mijn broeders in het bisschopsambt, en alle mensen die op vele wijzen hebben samengewerkt.

Een speciale lofzang heffen we aan ter ere van de allerheiligste Drie-eenheid omdat zij gewild heeft dat bij deze gelegenheid in Cuba de ontmoeting plaats had tussen de Paus en de Patriarch van Moskou en heel Rus, de geliefde broeder Kirill; een ontmoeting die ook door mijn voorgangers sterk werd gewenst. Ook deze gebeurtenis is een profetisch licht van verrijzenis, waaraan de wereld vandaag meer dan ooit nood heeft. Moge de heilige Moeder van God ons blijven leiden op de weg van de eenheid. Bidden we tot de Madonna van Kazan, van wie patriarch Krill mij een icoon geschonken heeft.

Ná het bidden van het Angelus

Dierbare broeders en zusters,

Morgen begint in Rome een internationaal congres met als titel: "Voor een wereld zonder doodstraf", georganiseerd door de Sant’Egidiogemeenschap. Ik wens dat het congres een hernieuwde impuls mag geven aan de inzet voor de afschaffing van de doodstraf. Een teken van hoop is de ontwikkeling van de publieke opinie, van een groeiend verzet tegen de doodstraf, zelfs als een instrument van een legitieme sociale verdediging. De moderne samenlevingen hebben efficiënte mogelijkheden om de misdaad te bestrijden zonder, aan wie een misdaad heeft bedreven, definitief de mogelijkheid te ontnemen om zich te verbeteren. Het probleem moet gekaderd worden in het perspectief van een strafrecht dat steeds meer de menselijke waardigheid eerbiedigt en ook de bedoeling van God over de mens en de samenleving; een strafrecht ook dat openstaat voor hoop op re-integratie in de samenleving. Het gebod "niet doden" heeft een absolute geldigheid en gaat zowel op voor de onschuldige als voor de schuldige.

Dit speciale Jubileum van Barmhartigheid [d:426] is een gunstige gelegenheid om in de wereld een steeds meer volwassen vorm van respect voor het leven en de waardigheid van elke persoon te bevorderen. Ook de misdadiger behoudt het onvervreemdbare recht op leven, het geschenk van God. Ik richt een oproep tot de gezagdragers dat men tot een internationale eensgezindheid zou komen om de doodstraf af te schaffen. Aan de katholieken onder hen stel ik voor een moedig en voorbeeldig gebaar te stellen: dat in het heilig Jaar van de Barmhartigheid [d:426] geen enkele doodstraf zou worden uitgevoerd.

Alle Christenen en alle mensen van goede wil zijn geroepen om vandaag te werken niet alleen aan de afschaffing van de doodstraf, maar ook om de levensomstandigheden in de gevangenissen te verbeteren en dit vanuit de eerbied voor de menselijke waardigheid van mensen die van hun vrijheid zijn beroofd.