De Meester heeft het brood gebroken dat werkelijk zijn vlees is.

Geliefde broers en zussen, goede dag!

In Italië en in veel andere landen wordt op deze zondag het feest van Sacramentsdag gevierd - vaak gebruikt men de Latijnse naam: Corpus Domini of Corpus Christi. De Kerkgemeenschap verzamelt rond de Eucharistie om de kostbaarste schat die Jezus haar heeft nagelaten, te aanbidden.

Het Evangelie volgens Johannes brengt de rede over “het brood om van te leven” die Jezus in de synagoge van Kafarnaüm heeft gehouden en waarin Hij zegt: “Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald. Als iemand van dit brood eet, zal hij leven in eeuwigheid. Het brood dat Ik zal geven is mijn vlees ten bate van het leven der wereld” (Joh 6, 51) [b:Joh 6, 51]. Jezus beklemtoont dat Hij niet in de wereld gekomen is om iets te geven, maar om Zichzelf te geven, zijn leven, als voedsel voor wie in Hem geloven. Onze Communie met de Heer verplicht ons, zijn leerlingen, Hem na te volgen door van ons leven, door onze houdingen, gebroken brood voor de anderen te zijn, zoals de Meester het brood heeft gebroken dat werkelijk zijn vlees is. Voor ons zijn het de edelmoedige gedragingen tegenover de naaste die de houding tonen van het leven voor de andere te breken.

Telkens als we aan de Heilige Mis deelnemen, voeden we ons met het Lichaam van Christus. De aanwezigheid in ons van Jezus en van de Heilige Geest is werkzaam, boetseert ons hart, schenkt ons innerlijke houdingen die zich vertalen in gedragingen volgens het Evangelie. Op de eerste plaats de volgzaamheid tegenover het Woord van God, verder de broederlijkheid onder ons, de moed van het christelijk getuigenis, de fantasie van de naastenliefde, de bekwaamheid om ontmoedigde mensen hoop te geven, om wie uitgesloten zijn, op te vangen. Op die wijze doet de Eucharistie een christelijke levensstijl rijpen. De liefde van Christus, met open hart ontvangen, verandert ons, vormt ons om, maakt ons bekwaam lief te hebben niet volgens, de altijd beperkte, menselijke maat, maar volgens de maat van God. En wat is de maat van God? Zonder maat. De maat van God is zonder maat. Alles! Alles! Alles! Men kan de liefde van God niet meten: ze is zonder maat! Zo worden we bekwaam ook lief te hebben wie niet van ons houdt… Dat is niet makkelijk! Want, wanneer we weten dat iemand niet van ons houdt, zijn we geneigd die persoon ook niet lief te hebben. En dat kan niet! We moeten ook beminnen wie ons niet bemint! Ons tegen het kwaad verzetten door het goede, vergiffenis schenken, delen, onthalen. Dank zij Jezus en zijn Geest wordt ook ons leven “gebroken brood” voor onze broeders. Door zo te leven, ontdekken we de ware vreugde! De vreugde gave te worden, als vergelding voor de grote gave die wij, zonder enige verdienste, als eersten hebben ontvangen. Dat is mooi: ons leven tot gave maken! Dat is Jezus navolgen. Ik zou deze twee dingen willen onthouden. Ten eerste: de maat van de liefde van God is liefhebben zonder maat. Is dat duidelijk? En ons leven wordt gave, door de liefde van Jezus, door het ontvangen van de Eucharistie. Zoals het leven van Jezus is geweest. Deze twee dingen niet vergeten: de mate van de liefde van God is liefhebben zonder maat. In navolging van Jezus maken we, door de Eucharistie, van ons leven een gave.

Jezus, brood van eeuwig leven, is uit de hemel neergedaald en is vlees geworden dank zij het geloof van de Allerheiligste Maria. Na Hem, met onuitsprekelijke liefde, gedragen te hebben, is zij Hem trouw gevolgd tot onder het kruis en tot bij de verrijzenis. Vragen we Onze Lieve Vrouw dat zij ons helpt de schoonheid van de Eucharistie te herontdekken en er het centrum van ons leven van te maken, vooral door de zondagsmis en door de aanbidding.