Afscheid op het vliegveld Lahr bij Freiburg im Breisgau

Zeer geachte Mijnheer de Bondspresident!
Geëerde vertegenwoordigers van de Bondsrepubliek,
van de deelstaat Baden-Württemberg en de gemeenten!
Dierbare broeders in het Bisschopsambt!
Zeer geëerde Dames en Heren!

Vooraleer ik Duitsland verlaat, voel ik mij gedreven te danken voor de voorbije dagen in het vaderland, die rijk waren aan ervaringen en aandoenlijk.

{dankwoord}

In de hoofdstad van de Bondsrepubliek had ik de bijzondere gelegenheid voor de afgevaardigden van het Duitse Bundestag [4300] te spreken en hen gedachten voor te leggen over de geestelijke fundamenten van de Staat. Graag denk ik ook terug aan de vruchtbare gesprekken met de Bondspresident en de Bondskanselier over de huidige situatie van het Duitse volk en van de gemeenschap der volken. Bijzonder ontroerd was ik door de vriendelijke ontvangst en grote begeestering van zo vele mensen in Berlijn.

In het land van de Reformatie was de oecumene vanzelfsprekend een zwaartepunt van de reis. Hier zou ik de ontmoeting met vertegenwoordigers van de Evangelische Kerk in Duitsland in het Augustijner klooster [4303] in Erfurt naar voor willen brengen. Voor de broederlijke uitwisseling en het gezamenlijk gebed, hartelijk dank. Betekenisvol was echter ook de ontmoeting met Orthodoxe en Oosterse Christenen [4304] evenals met Joden [4308] en moslims [4312].

Dit bezoek geldt natuurlijk vooral de Katholieken in Berlijn [4310], Erfurt [4316], Eichsfeld [4313] en Freiburg [4315]. Graag herinner ik mij de gezamenlijke kerkdiensten, de vreugde, het gezamenlijk luisteren naar Gods woord en het verenigd gebed – vooral ook in delen van de deelstaat waar decennia lang geprobeerd werd de godsdienst uit het leven van de mensen te verbannen. Dit stemt mij met vertrouwen voor de toekomst van het Christendom in Duitsland. Zoals bij vroegere bezoeken, kon men ervaren hoeveel mensen hier hun geloof belijden en de vormgevende kracht ervan aanwezig brengen in de wereld van vandaag. Niet ten laatste heb ik mij, na de indrukwekkende Wereldjongerendagen in Madrid [d:264], ook in Freiburg tijdens de avondwake met de jeugd [4306], opnieuw verheugd met vele jonge mensen samen te zijn.

Ik moedig de Kerk in Duitsland aan, de weg van het geloof met sterkte en vertrouwen te vervolgen, die de mensen ertoe brengt terug te keren naar de oorsprong, naar de wezenskern van de Blijde Boodschap van Christus. Er zullen kleine gemeenschappen van gelovigen zijn – en die zijn er reeds – die met hun begeestering in de pluralistische samenleving stralen en anderen nieuwsgierig maken naar het Licht dat het volle leven schenkt. “Er is niets mooiers, dan Christus te kennen en anderen vriendschap met Hem te schenken” Zoals Jezus wil ik een herder zijn, zoals Petrus een visser van mensen [[498|5]]. Uit deze ervaring groeit tenslotte de zekerheid: “Waar God is, is er toekomst!”. Waar God aanwezig is, is hoop en daar openen zich nieuwe, dikwijls onvermoede perspectieven die verder reiken dan de dag en wat een kort leven beschoren is. In deze zin begeleid ik de weg van de Kerk in Duitsland, in gedachten en gebed.

Vervuld van sterke ervaringen en herinneringen aan deze dagen in het vaderland, keer ik terug naar Rome. Met de verzekering van mijn gebed voor u allen en voor een goede toekomst voor ons land in vrede en vrijheid, zeg ik tot afscheid een hartelijk “Vergelt’s Gott”. De Heer zegene u allen!