Het "wij" van de Kerk om het Licht van Christus te verspreiden over de wereld

Dierbare broeders en zusters van Rome en van de gehele wereld
en u allen, mannen en vrouwen, die door de Heer bemind worden. „Lux fulgebit hodie super nos,
quia natus est nobis Dominus. –
Een Licht is ons heden opgegaan
want ons is de Heer geboren Missale Romanum, Kerstmis -.. Missale Romanum, Kerstmis - Introïtus van de Dageraadsmis

De liturgie van de Dageraadsmis van Kerstmis herinnert er ons aan dat nu de nacht voorbij is, de dag is begonnen: het licht dat voortkomt uit de grot van Bethlehem straalt op ons af.

Maar de Bijbel en de liturgie spreken niet van een natuurlijk licht, maar een ander soort licht, een speciaal soort, dat op de één of andere manier op "ons" gericht is, op "ons" waarvoor het Kind van Bethlehem "geboren is". Dat "ons" is van de kerk, de grote universele familie van gelovigen in Christus, die met hoop heeft gewacht op de geboorte van de Verlosser, en die vandaag, ook al is het een mysterie, de altijd aanwezige actualiteit van deze gebeurtenis, viert.

Aanvankelijk, bij de kribbe van Bethlehem, was dit "ons" voor de ogen van de mensen bijna onzichtbaar. Zoals het Lucasevangelie ons bericht, waren het naast Maria en Jozef een paar herders, die na het bericht van de engel naar de grot waren gekomen. Het licht van de eerste Kerstnacht was als een vuur dat ontstoken is in de nacht. Alles eromheen was donker, terwijl in de grot de ware liefde straalde, "dat ieder mens verlicht" (Joh. 1, 9) [b:Joh. 1, 9].En toch gebeurt alles in eenvoud en verborgen, zoals God in de gehele heilsgeschiedenis werkt. God ontsteekt graag kleine lichtjes, om het daardoor in een grote omgeving licht te laten worden. Waar het licht aangenomen wordt, daar worden zowel waarheid als liefde ontstoken, die daarin aanwezig is en het verspreidt zich dan - alsof door een aanraking - in concentrische cirkels in de harten en geesten van hen uit, die zich vrij openen voor de glans en vervolgens zelf bron van licht worden. In de arme grot van Bethlehem begint de weg van de Kerk en door de eeuwen wordt zij tot een volk en tot een licht voor de mensheid. Ook nu ontsteekt God door diegenen die het Kind ontmoeten, een vuur in de nacht van de wereld, om de mensen te roepen, dat zij in Jezus een "teken" van zijn heilgevende en vrijmakende aanwezigheid erkennen en dat "wij" de gelovigen verspreiden over de gehele mensheid.

Waar er dan ook een "wij" is, dat de liefde van God opneemt, dat straalt het licht van Christus, ook al zijn de omstandigheden nog zo moeilijk. Zoals de maagd Maria geeft de Kerk aan de wereld Jezus, die Maria zelf als geschenk heeft ontvangen en Die gekomen is, de mensheid te bevrijden van de slavernij van de zonde. Zoals Maria heeft de Kerk geen angst, want dit Kind is haar sterkte. Maar ze behoudt het niet voor zichzelf: ze geeft het Kind aan allen, die het met een oprecht hart zoeken, de eenvoudige mensen van de aarde en de noodlijdenden, de slachtoffers van geweld en allen, die uitzien naar het goede van de vrede. Tot de mensheidsfamilie, die zwaar door een economische crisis, maar nog meer door een morele crisis en de betreurenswaardige wonden van oorlog en conflicten getekend zijn, herhaalt de Kerk haar deelneming en trouw aan de mensen van nu zoals de herders: "Komt, wij gaan naar Bethlehem" (Lc. 2, 15) [b:Lc. 2, 15], daar zullen we onze hoop vinden.

Het "wij" van de Kerk leeft daar, waar Jezus geboren is, in het Heilige Land, om haar bewoners uit te nodigen de logica van geweld en wraak te doorbreken en zich met nieuwe kracht en grootmoedigheid de weg in te slaan van een vreedzaam samenleven. Het "wij" van de Kerk is in de andere landen van het Midden Oosten aanwezig. Hoe kunnen wij de benauwde situatie in Irak en de kleine kudde van Christenen in deze regio vergeten? Ze is veel blootgesteld aan geweld en ongerechtigheid, en toch streeft zij er steeds naar, haar bijdrage te leveren aan de opbouw van een geciviliseerde samenleving tegen de logica in van confrontatie en afwijzing van de naaste. Het "wij" van de Kerk is aanwezig op Sri Lanka, op het Koreaanse schiereiland en op de Filipijnen, als ook in de andere landen van Azië, om als een zuurdeeg van de verzoening en de vrede te dienen. Op het Afrikaanse continent laat de Kerk niet na haar stem tot God te verheffen, om Hem te smeken een einde te maken aan de geweldadige overvallen in de Democratische Republiek Congo. Zij nodigt de burgers van Guinea en van Niger uit de rechten van ieder mens te eerbiedigen en nodigt uit tot dialoog. De inwoners van Madagascar nodigt zij uit, de innerlijke verdeeldheid te overwinnen en elkaar te accepteren. Zij herinnert eraan, dat ondanks alle tragedie, beproevingen en moeilijkheden, die hun blijven plagen, ze geroepen zijn tot hoop. In Europa en Noord-Amerika spoort het "wij" van de kerk ertoe aan, een egoïstische en technocratische mentaliteit te overwinnen, het welzijn te bevorderen en de zwakste personen, te beginnen met hen die nog niet geboren zijn, te eerbiedigen. In Honduras helpt zij, het proces van democratisering weer op te nemen. In geheel Latijns-Amerika is het "wij" van de Kerk een identiteitsfactor, een maatbeker van waarheid en liefde, dat door geen enkele ideologie vervangen kan worden, een oproep tot eerbiediging van de onvervangbare rechten van iedere mens en tot een algehele ontwikkeling, een boodschap van gerechtigheid en broederlijkheid, een bron van eenheid.

Als een plicht aan de opdracht van de Stichter, is de Kerk solidair met diegenen, die door natuurrampen en armoede getroffen zijn, en ook de landen die met overstromingen te maken hebben. Met betrekking tot de exodus, van velen die hun land verlaten en door honger, intolerantie en milieuproblematieken naar verre oorden verdreven worden, is de Kerk een aanwezigheid, die ertoe oproept om zich om deze mensen te bekommeren. In één woord: de Kerk verkondigt de Blijde Boodschap van Christus, ondanks de vervolgingen, discriminatie, aanvallen en soms vijandige indifferentie. Juist deze staan haar toe, het lot van haar Heer en Meester te delen.

Dierbare broeders en zusters, wat een groot geschenk is het om te behoren tot een gemeenschap, die er voor iedereen is! Het is een gemeenschap van de Heilige Drie-eenheid, uit wiens midden de Emmanuel, Jezus, God-met-ons, naar de aarde is afgedaald. Laat ons zoals de herder van Bethlehem, vol bewondering en dankbaarheid deze geheim van de Liefde en het Licht aanschouwen! Zalig Kerstmis aan allen!

Hierna volgden de Kerstwensen in 63 talen.
Afsluitend gaf de Paus de zegen "Urbi et Orbi" - "Voor de stad en voor de wereld" [d:22]