Naar aanleiding van de recent verschenen Encycliek Caritas in Veritate

Geliefde broeders en zusters,

De laatste dagen was ieders aandacht op de G8 gevestigd, die plaatshad in L’Aquila, de stad die zeer beproefd werd door een aardbeving. De problemen die op de dagorde stonden, waren soms dramatisch dringend. Er zijn in de wereld sociale ongelijkheden en structurele onrechtvaardigheden die niet langer verdraaglijk zijn, die naast onmiddellijke interventie - wat een plicht is -, ook een gecoördineerde strategie vereisen om duurzame globale oplossingen te vinden. Op deze topbijeenkomst hebben de staatshoofden en regeringen van de G8 herhaald dat gemeenschappelijke overeenkomsten noodzakelijk zijn om de mensheid een betere toekomst te verzekeren. De Kerk beschikt niet over technische oplossingen maar als deskundige in menselijkheid biedt zij aan iedereen de leer van de Heilige Schrift over de waarheid van de mens en verkondigt zij het Evangelie van Liefde en Gerechtigheid. Tijdens de algemene audiëntie van verleden woensdag [3041], heb ik in mijn commentaar op de Encycliek “ Caritas in Veritate [2254]”, die juist op de vooravond van de G8 gepubliceerd werd, gezegd “dat een nieuw economisch programma dat de ontwikkeling op wereldvlak hertekent, zich baserend op het ethisch fundament van verantwoordelijkheid tegenover God en de mens als schepsel van God, dus noodzakelijk is” Over Caritas in Veritate [[3041|2]]. En dit omdat – zoals ik in de Encycliek geschreven heb – “een samenleving die wereldwijd wordt, het algemeen welzijn en de inzet ervoor, de dimensies van de hele mensenfamilie niet kunnen negeren” Caritas in Veritate [[2254|7]].

De grote Paus Paulus VI had in zijn Encycliek “ Populorum Progressio [266]” de wereldhorizon van de sociale kwestie reeds erkend en erop gewezen. In dat voetspoor heb ook ik de behoefte aangevoeld “ Caritas in Veritate [2254]” aan deze kwestie te wijden die in onze tijd “ten gronde een antropologische kwestie” geworden is, in deze zin dat zij een zienswijze op de mens impliceert als een wezen dat door de moderne biotechnologieën steeds meer komt te liggen in de handen van de mens zelf” Caritas in Veritate [[2254|75]]. De oplossingen voor de actuele problemen van de mensheid kunnen niet alleen technieken zijn maar moeten rekening houden met alle vereisten van de persoon die begiftigd is met een ziel en een lichaam. “Het absolutisme van de techniek” dat zijn maximale uitdrukking vindt in praktijken die in strijd zijn met het leven, zou zich namelijk kunnen aftekenen tegen sombere scenario’s voor de toekomst van de mensheid. Daden die de echte waardigheid van de mens niet respecteren, zelfs wanneer zij gemotiveerd lijken door een “keuze van de liefde”, zijn in feite de vrucht van een “materialistische en mechanische opvatting van het menselijk leven”, die liefde zonder waarheid beperkt tot een “lege schaal die willekeurig kan gevuld worden” vgl: Caritas in Veritate [[[2254|6]]] en die zo negatieve uitwerkingen kan hebben voor de integrale ontwikkeling van de mens.

Hoe complex de huidige situatie in de wereld ook is, toch kijkt de Kerk hoopvol naar de toekomst en herinnert de christenen eraan dat “Christus verkondigen de eerste en belangrijkste factor is in de ontwikkeling”. En juist vandaag, in het openingsgebed van de Mis, nodigt de liturgie ons uit te bidden: “Geef ons, o Vader, niets meer dierbaarder te hebben dan Uw Zoon die aan de wereld het mysterie openbaart van Uw liefde en van de ware waardigheid van de mens”. Moge de Maagd Maria voor ons verkrijgen dat wij de weg van de ontwikkeling gaan met heel ons hart en heel ons verstand, “’t is te zeggen met de geestdrift van de liefde en de wijsheid van de waarheid” vgl: Caritas in Veritate [[[2254|8]]].