Bekering is dankbaar zijn voor het mysterie van Gods liefde

Dierbare broeders en zusters, goede dag

Vandaag, Aswoensdag, begint de Veertigdagentijd [d:398] die ons zal voeren naar het Paastriduüm, de gedachtenis van het lijden, het sterven en de verrijzenis van de Heer, hart van het mysterie van onze redding. De Vasten bereidt ons voor op dit zeer belangrijke moment en is daarom een ‘sterke’ tijd, een keerpunt dat in elk van ons verandering, bekering kan bevorderen. We hebben er allen nood aan beter te worden, ten goede te veranderen. De Vasten helpt ons en zo verwijderen we ons van de vervelende gewoonten en van de luie gewenning aan het kwaad dat ons lokt. In de Veertigdagentijd stuurt de Kerk ons twee belangrijke uitnodigingen: komen tot een meer levendige bewustwording van het verlossingswerk van Christus; met meer ijver het eigen Doopsel beleven.

Het bewustzijn van de wonderen die de Heer voor onze redding heeft bewerkt, maakt onze geest en ons hart klaar voor een houding van dankbaarheid voor God, voor wat Hij gegeven heeft, voor al wat Hij doet voor zijn volk en voor de hele mensheid. Dit is het startpunt van onze bekering, zij is de uitdrukking dankbaar te zijn voor het schitterende mysterie van Gods liefde. Wanneer we die liefde van God voor ons zien, hebben we zin dichter bij Hem te komen: dat is bekering.

Het Doopsel voluit beleven – dat is de tweede uitnodiging - betekent ook ons niet gewennen aan de situaties van achteruitgang en ellende die we ontmoeten in de straten van onze steden en van onze landen. Het gevaar bestaat sommige gedragingen passief te aanvaarden en ons niet te verbazen over de trieste werkelijkheid die ons omgeeft. We wennen aan het geweld als ware het een dagelijks voorspelbaar bericht; we wennen er aan dat broers en zussen op straat slapen en geen dak hebben om te schuilen. We wennen aan de vluchtelingen op zoek naar vrijheid en waardigheid en die niet behoorlijk worden opgevangen. We wennen aan een samenleving die er prat op gaat zonder God te kunnen, waarin ouders hun kinderen niet meer leren bidden noch het kruisteken te maken. Ik vraag het jullie: kunnen jullie kinderen, jullie kleuters het kruisteken maken? Denk na. Jullie kleinkinderen kunnen die het kruisteken maken? Hebben jullie het hen geleerd? Denk na en antwoord in je hart. Kunnen ze het Onze Vader bidden? Kunnen ze tot Onze Lieve Vrouw bidden met het Weesgegroet? Denk na en antwoord. Deze gewenning aan niet christelijke gemakkelijkheidsgedragingen verdoven ons hart!

De Vasten komt naar ons als een providentiële tijd om van koers te veranderen, om de bekwaamheid terug te vinden en te reageren op de werkelijkheid van het kwaad dat ons altijd uitdaagt. De Vasten wordt beleefd als tijd van bekering, van persoonlijke en gemeenschappelijke vernieuwing door dichter bij God te komen en vertrouwvolle gehechtheid aan het Evangelie. Op die wijze stelt hij ons ook in staat met andere ogen naar de broeders en hun noden te kijken. Daarom is de Vasten een gunstige tijd om ons te bekeren tot liefde voor God en voor de naasten; een liefde die erin slaagt zich de houding van belangeloosheid en barmhartigheid van de Heer eigen te maken, die “om uwentwil arm is geworden, terwijl Hij rijk was, opdat gij rijk zoudt worden door zijn armoede”. (2 Kor. 8, 9) [[b:2 Kor. 8, 9]] Door de centrale mysteries van het geloof te overwegen, het lijden, het kruis en de verrijzenis van Christus zullen we bewust worden dat de mateloze gave van de Verlossing ons door het belangeloze initiatief van God werd geschonken.

Dankzegging aan God voor het mysterie van zijn gekruisigde liefde; waarachtig geloof, bekering en openheid van hart voor de broeders: dat zijn de wezenlijke elementen om de Veertigdagentijd [d:398] te beleven. Op deze tocht willen we met bijzonder vertrouwen de bescherming en de hulp van de Maagd Maria vragen: dat zij de eerste gelovige mag zijn om ons te begeleiden in de dagen van intens gebed en boetedoening, om, gezuiverd en vernieuwd naar de geest, het grote mysterie van het Pasen van haar Zoon te kunnen vieren.