Jezus zelf is de “parabel” van God

Beminde broeders en zusters:

Ik dank u voor uw komst voor de Angelus-afspraak hier in Castelgandolfo, waar ik een paar dagen geleden aankwam. Ik maak van de gelegenheid gebruik om mijn hartelijke groet ook uit te breiden naar alle inwoners van deze geliefde stad, om een gelukkig zomerseizoen wensen. Ik begroet in het bijzonder onze bisschop van Albano.

In het Evangelie van deze zondag (Mt. 13, 1-23) [b:Mt. 13, 1-23] spreekt Jezus de menigte toe met de beroemde gelijkenis van de zaaier. Het is een ietwat «autobiografische» bladzijde, omdat het de ervaring van Jezus zelf van zijn prediking weerspiegelt: Hij vereenzelvigt zich met de zaaier, die het goede zaad van Gods Woord zaait en de verschillende effecten waarneemt die het verkrijgt, afhankelijk van het soort ontvangst dat is weggelegd voor de verkondiging. Sommigen luisteren oppervlakkig naar het Woord maar aanvaarden het niet; er zijn er die het eerst verwelkomen, maar volharden niet en verliezen alles; er zijn er die overweldigd worden door de zorgen en verleidingen van de wereld; en er zijn mensen die ontvankelijk luisteren zoals de goede aarde: hier draagt het Woord overvloedig vrucht.

Maar dit Evangelie dringt ook aan op de «methode» van de verkondiging van Jezus, dat wil zeggen op het gebruik van parabels. «Waarom spreekt Gij tot hen in gelijkenissen?», vragen de leerlingen (Mt. 13, 10) [b:Mt. 13, 10]. En Jezus antwoordt door een onderscheid te maken tussen hen en de menigte: tot de leerlingen, dat wil zeggen tot degenen die al een besluit over Hem hebben genomen, kan hij openlijk spreken over het koninkrijk van God; in plaats daarvan moet hij het in gelijkenissen aan anderen bekendmaken om juist de beslissing, de bekering van het hart, te stimuleren; in feite vereisen gelijkenissen van nature een interpretatie-inspanning, ze dagen de intelligentie uit, maar ook de vrijheid. Heilige Johannes Chrysostomus legt uit: «Jezus sprak deze woorden met de bedoeling zijn toehoorders naar zich toe te halen en hen aan te sporen door te verzekeren dat, als ze zich tot Hem richten, Hij ze zal genezen» 45, 1-2 [[867]]. In wezen is de ware «Parabel» van God Jezus zelf, zijn Persoon, die zich in het teken van de mensheid verbergt en tegelijkertijd de goddelijkheid openbaart. Op deze wijze dwingt God ons niet om in Hem te geloven, maar trekt ons naar zich toe met de waarheid en goedheid van zijn mensgeworden Zoon: in feite respecteert de liefde altijd de vrijheid.

Beste vrienden, morgen vieren we het feest van heilige Benedictus, abt en patroon van Europa. Laten we hem in het licht van dit evangelie beschouwen als een leraar van het luisteren naar het Woord van God, een diep en volhardend luisteren. We moeten altijd leren van de grote patriarch van het westerse kloosterleven om God zijn rechtmatige plaats te geven, de eerste plaats, door hem, met het ochtend- en middaggebed, de activiteiten van elke dag aan te bieden. Moge de Maagd Maria ons helpen om, naar haar model, «goede aarde» te zijn waar het zaad van het Woord veel vrucht kan dragen.

Ná het bidden van het Angelus
{...}

Ik begroet met genegenheid de Spaanstalige pelgrims die hier zijn gekomen om deel te nemen aan dit Maria-gebed, in het bijzonder de groep van de Broederschap van Veracruz, uit Algaba, evenals degenen die zich bij ons hebben aangesloten door de radio en televisie. Het beeld van de Zaaier dat door het Evangelie van vandaag wordt voorgesteld, nodigt ons uit om met een open en zuiver hart Gods Woord te verwelkomen, zodat het overvloedige vruchten voortbrengt. Laten we de Maagd Maria vragen ons te helpen om altijd klaar te staan, zoals zij, om met vreugde alles te ontvangen wat de Heer ons zegt. Gezegende zondag.

{...}