Angst is één van de grootste vijanden van ons christenleven

Dierbare broeders en zusters, goeie dag!

In het Evangelie van deze zondag (Mt. 10, 26-33) [b:Mt. 10, 26-33] klinkt de uitnodiging van Jezus tot Zijn leerlingen om niet bang te zijn, om sterk te zijn en vertrouwen te hebben tegenover de uitdagingen van het leven, en Hij waarschuwt hen daarom voor de tegenspoed die hen te wachten staat. De passage van vandaag behoort tot de missionaire redevoering, waarmee de Meester de apostelen voorbereidt op hun eerste ervaring in de verkondiging van het Rijk Gods. Jezus roept hen met nadruk op niet bang te zijn. Angst is één van de grootste vijanden van ons Christenleven. Jezus roept op: “weest niet bang”, “weest niet bevreesd”. En Hij beschrijft drie concrete situaties waaraan zij het hoofd moeten bieden.

Eerst is er de vijandigheid van iedereen die het Woord Gods het zwijgen wil opleggen, door het af te zwakken of door degenen die het verkondigen, te doen zwijgen. In dat geval moedigt Jezus de apostelen aan de heilsboodschap te verkondigen, die Hij hun heeft toevertrouwd. Tot dan heeft Hij haar zorgvuldig, bijna in het geheim, in de kleine groep van apostelen doorgegeven. Maar zij zullen Zijn Evangelie “in het licht” moeten brengen, dat wil zeggen in de openbaarheid, “van de daken verkondigen” – zoals Jezus zegt.

De tweede moeilijkheid die missionarissen van Christus tegenkomen is lichamelijke bedreiging, dat wil zeggen rechtstreekse vervolging tegen hun persoon, tot in de dood. Deze profetie van Jezus wordt werkelijkheid in alle tijden: het is een pijnlijke werkelijkheid, maar zij geeft blijk van de trouw van de getuigen. Hoeveel Christenen worden vandaag nog en over heel de wereld vervolgd! Zij lijden met liefde voor het Evangelie, het zijn de martelaren van onze dagen. En wij mogen met zekerheid zeggen dat zij talrijker zijn dan in de eerste tijden: zoveel martelaren, gewoon voor het feit christen te zijn. Tot de leerlingen van gisteren en vandaag die vervolging lijden, geeft Jezus de aanbeveling: “Weest niet bevreesd voor hen die wel het lichaam kunnen doden maar niet de ziel” (Mt. 10, 28) [b:Mt. 10, 28]. Men moet zich niet ongerust laten maken door hen die met arrogantie en geweld, de kracht van het Evangelie proberen te doven. Zij vermogen namelijk niets tegen de ziel, dat wil zeggen tegen haar gemeenschap met God: die kan niemand aan de leerlingen ontnemen, want ze is een gave Gods. De enige angst die een leerling moet hebben, is die Goddelijke gave te verliezen, de nabijheid, de vriendschap met God, door niet meer volgens het Evangelie te leven en zo moreel te sterven, als resultaat van de zonde.

De derde soort beproeving die apostelen zullen kennen, wordt door Jezus aangewezen als het gevoel van Godverlatenheid, omdat God veraf blijft en zwijgt. Ook hier roept Hij op niet bang te zijn, want ook dan ligt het leven van een leerling stevig in de hand van God, die van ons houdt en ons beschermt. Het Evangelie afzwakken, het verwateren -vervolging - en het gevoel dat God ons alleen laat, zijn drie bekoringen. Jezus heeft die laatste beproeving ook gekend in de Hof van Olijven en op het kruis: “Vader, waarom hebt Gij Mij verlaten?”. Soms voelen we die spirituele dorheid, maar dan moeten we niet bang zijn. De Vader zorgt voor ons want wij zijn veel waard in Zijn ogen. Belangrijk is de openhartigheid, de moed van het geloofsgetuigenis: Jezus voor de mensen belijden en goed blijven doen.

Moge de Allerheiligste Maagd Maria, voorbeeld van vertrouwen en overgave aan God in het uur van tegenspoed en gevaar, ons helpen nooit toe te geven aan ontmoediging, en ons altijd toe te vertrouwen aan Hem en Zijn genade, die sterker is dan het kwaad.