Jezus wacht op ons om tot het hart te spreken

Beminde broeders en zusters:

Deze derde zondag van de Vastentijd wordt gekenmerkt door de fameuze dialoog van Jezus met de Samaritaanse vrouw verhaald door de evangelist Johannes. Elke dag ging de vrouw water putten uit een oude bron die dateerde uit de tijd van de aartsvader Jakob, en die dag trof ze Jezus zittend “vermoeid van de tocht” (Joh. 4, 6) [b:Joh. 4, 6]. Heilige Augustinus zegt: “Er is een reden voor de vermoeidheid van Jezus... De kracht van Christus heeft je geschapen, de zwakte van Christus heeft je herschapen... Met de kracht heeft Hij ons geschapen, met zijn zwakheid heeft Hij ons bezocht”. 15, 2 [[859]] Jezus' vermoeidheid, teken van zijn ware mensheid, kan worden gezien als een voorspel van zijn passie, waarmee Hij het werk van onze verlossing heeft volbracht. In de ontmoeting met de Samaritaanse bij de put komt in het bijzonder het onderwerp van Christus’ “dorst” naar voren, die uitmondt in de kreet aan het kruis: “Ik heb dorst” (Joh. 19, 28) [b:Joh. 19, 28]. Deze dorst heeft, net als vermoeidheid, zeker een fysieke basis. Maar Jezus heeft zoals Augustinus vervolgt, “dorst naar het geloof van deze vrouw” ( 15, 11 [[859]], zoals Hij dorst naar het geloof van ons allen. God de Vader zond Hem om onze dorst naar eeuwig leven te lessen door ons zijn liefde te schenken, maar om ons dit geschenk aan te bieden vraagt ??Jezus om ons geloof. De almacht van de Liefde respecteert altijd de vrijheid van de mens; Hij raakt zijn of haar hart en wacht met geduld op zijn reactie.

In de ontmoeting met de Samaritaanse valt ten eerste het symbool van het water op, wat een duidelijke toespeling is op het sacrament van de Doop, bron van nieuw leven van geloof in de genade van God. Dit Evangelie maakt in feite, zoals ik tijdens de catechese op Aswoensdag [4067] herinnerde, deel uit van de oude weg van voorbereiding op de christelijke initiatie van de catechumenen, die plaatsvond tijdens de grote Wake in de Paasnacht. “Wie van het water drinkt dat Ik hem zal geven, - zegt Jezus - krijgt in eeuwigheid geen dorst meer. Het water dat Ik hem zal geven, zal in hem een waterbron worden, opborrelend tot eeuwig leven” (Joh. 4, 14) [b:Joh. 4, 14]. Dit water vertegenwoordigt de Heilige Geest, de “gave” bij uitstek die Jezus kwam brengen namens God de Vader. Wie herboren wordt uit het water en de Heilige Geest, dat wil zeggen: in het Doopsel, gaat binnen in een echte relatie met God, een kinderlijke betrekking, en kan Hem aanbidden “in geest en waarheid” (Joh. 4, 23.24) [b:Joh. 4, 23.24], zoals Jezus voorgaat te openbaren aan de Samaritaanse vrouw. Dankzij de ontmoeting met Jezus Christus en de gave van de Heilige Geest bereikt het geloof van de mens zijn vervulling, als antwoord op de volheid van Gods openbaring.

Ieder van ons kan zichzelf op de plaats van de Samaritaanse vrouw stellen: Jezus wacht op ons, vooral in deze Vastentijd, om tot ons hart te spreken, tot mijn hart. Laten we even stil zijn, in onze kamer, in een kerk of op een andere plaats van afzondering. Beluisteren wij zijn stem die ons zegt: “Als ge enig begrip hadt van de gave Gods...”. Moge de Maagd Maria ons helpen deze gelegenheid niet mis te lopen waarvan ons ware geluk afhangt.