Handelingen 18. - “Bijna zoudt ge mij door uw overtuigende woorden Christen maken” (Hnd 26,28).
Paulus als gevangene voor koning Agrippa

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

In de lezing van de Handelingen van de Apostelen gaat de reis van het Evangelie door de wereld verder. Het getuigenis van de Heilige Paulus wordt steeds meer getekend met het zegel van het lijden. Dat is iets wat met de tijd in het leven van Paulus groeit. Paulus is niet slechts een vurige verkondiger van het Evangelie, de onversaagde missionaris bij de heidenen die leven geeft aan nieuwe christelijke gemeenschappen. Hij is ook de lijdende getuigen van de Verrezene. (Hand. 9, 15-16) [[b:Hand. 9, 15-16]]

De aankomst van de Apostel in Jeruzalem, beschreven in Handelingen 21, ontketent een wrede haat tegen hem. Men verwijt hem: “Hij was een vervolger! Vertrouwt hem niet!”, Zoals voor Jezus is Jeruzalem ook voor hem de vijandige stad. Bij zijn bezoek aan de tempel wordt hij herkend, naar buiten gesleept om te worden gelyncht. In extremis wordt hij door Romeinse soldaten gered. Hij wordt ervan beschuldigd tegen Wet en Tempel te onderrichten. Hij wordt gevangengenomen en zijn zwerftocht als gevangene begint. Eerst voor het sanhedrin, dan voor de Romeinse procureur in Caesarea en ten slotte voor koning Agrippa. Lucas zet de gelijkenis tussen Paulus en Jezus in de verf. Beide worden gehaat door hun tegenstanders, publiek beschuldigd en onschuldig bevonden door de keizerlijke autoriteiten. Zo wordt Paulus deelgenoot aan het lijden van zijn Meester. Zijn lijden wordt een levend Evangelie. Ik kom nu van de Sint-Pietersbasiliek waar ik een eerste audiëntie had met bedevaarders uit Oekraïne, uit een Oekraïens bisdom. Die mensen werden zwaar vervolgd. Ze hebben veel voor het Evangelie geleden! Maar nooit hebben ze onderhandeld over het geloof. Ze zijn een voorbeeld. Vandaag in heel de wereld, in Europa worden vele Christenen vervolgd en zij geven het leven voor hun eigen geloof. Soms worden ze met witte handschoenen vervolgd, dat wil zeggen: uitgesloten, gemarginaliseerd... Martelaarschap is de levensadem van de Christenmens, van de christelijke gemeenschap. Altijd zullen er onder ons martelaren zijn. Dat is het teken dat we de weg van Jezus bewandelen. Het is een zegen van de Heer dat in het volk van God iemand, man of vrouw, is die het getuigenis van het martelaarschap geeft.

Paulus wordt geroepen om zich tegen beschuldigingen te verdedigen en uiteindelijk, in aanwezigheid van koning Agrippa II, verandert zijn zelfverdediging in een werkdadig getuigenis van het geloof. (Hand. 26, 1-23) [[b:Hand. 26, 1-23]]

Dan vertelt Paulus over zijn eigen bekering. De verrezen Christus heeft hem tot Christen gemaakt en hem de zending bij de heidenen toevertrouwd “opdat zij zich van de duisternis keren tot het licht en van de macht van satan tot God en opdat zij door in Mij te geloven vergiffenis krijgen van hun zonden en een erfdeel met de geheiligden” in Christus (Hand. 26, 18) [b:Hand. 26, 18]. Paulus is trouw geweest aan deze opdracht en heeft niet anders gedaan dan, zoals de profeten en Mozes hadden voorspeld, te verkondigen: “dat de Christus moest sterven en dat Hij als eerste uit de opstanding der doden het licht zou verkondigen aan het volk en aan de heidenen.” (Hand. 26, 23) [b:Hand. 26, 23]. Het vurige getuigenis van Paulus raakt het hart van koning Agrippa, die de beslissende stap niet zet. De koning zegt: “Bijna zoudt ge mij door uw overtuigende woorden Christen maken” (Hand. 26, 28) [b:Hand. 26, 28]. Paulus wordt onschuldig verklaard, maar kan niet vrijgelaten worden omdat hij zich op de keizer beroepen heeft. Zo gaat de onstuitbare reis van het woord van God verder naar Rome. De geboeide Paulus, zal hier in Rome aan zijn einde komen.

Vanaf dat ogenblik wordt het beeld van Paulus dat van een gevangene wiens boeien een teken zijn van trouw aan het Evangelie en van getuigenis voor de Verrezene.

De boeien zijn een vernederende beproeving voor de Apostel. In de ogen van de wereld verschijnt hij immers als een “misdadigers” (2 Tim. 2, 9) [b:2 Tim. 2, 9]. Maar zijn liefde voor Christus is zo groot dat ook deze boeien geduid worden met de ogen van het geloof. Het geloof is voor Paulus “geen theorie, niet een mening over God en over de wereld”, maar “de inslag van Gods liefde in zijn hart (...), liefde voor Jezus Christus is het” Paulus wil tot ons vandaag spreken [[2698|2]]

Geliefde broers en zussen, Paulus leert ons volharding in de beproeving en het vermogen om alles te duiden met de ogen van het geloof. Laten we vandaag de Heer vragen, op voorspraak van de Apostel, ons geloof te vernieuwen, en ons te helpen volledig trouw te blijven aan onze roeping als Christenen, als leerlingen van de Heer, als missionarissen.